Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

gdybym zdążył dokończyć scenariusz o błędach
gdybym nadążył zatrzymać chwilę barw w sztuce

reżyserem tego musiałby być skazany karą śmierci
żeby miał co tuszować przez resztę dnia powodując
brak dystansu do czegokolwiek
maksymalnie przybliża do piękna kontrowersji
wywołuje śluby rozwody narodziny zgony
w ciemni brak cierpliwości na zniesienie celu po trupach

błądzi moje i cudze ja - zmęczone - siada plecami do siebie
jestem zakładnikiem błędu
skazany karą śmierci - odgórnie drodzy państwo - wy również

gdybyście zdążyli posprzątać po sobie papiery po błędach

reżyserem tego nie musiałby być skazany karą śmierci
przez resztę dnia cieszyłby się wolnością budując
dystans między pięknem a kontrowersją
wywołuje światło z ciemni - przebłysk

moje i cudze ja - znalezione - siada naprzeciw siebie
wyrównuje rachunki sumienia
dopóty dopóki żyje - odgórnie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Witaj Tomaszu - Po pierwszym czytaniu miałem kulawe wrażenie .
Lecz po drugim cichym wolnym przeczytaniu byłem zły na siebie
Bo wiersz jest smakowitym pod każdym względem.
Tylko trzeba umieć się wczuć w rolę autora by zrozumieć
na czym ten ' Błąd ' polega i do czego może doprowadzić .
Napisałeś że - błądzi moje i cudze ja oraz że my również
jesteśmy skazani tym o czy mówi wiersz.
I to jest największą i oczywistą prawda Tomaszu .
Chyba trochę się zagalopowałem - no ale wiersz
taką wywołał a nie inna refleksję i dlatego .
Jeszcze raz gratuluje - kawał dobrej poezji .
Kłania się i pozd. Waldemar

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tej nocy sen opadł na mnie niczym całun z wilgotnej skały. Zbyt ciężki, by unieść powieki, zbyt gęsty, by znaleźć oddech. Rzeczywistość była tylko pęknięciem w murze, przez które sączył się mrok. Przeszył mnie głos, jak wiatr hulający w ruinach opactwa. Szeptał w nawie mojej czaszki imię tej, której proch dawno już ostygł. I wtedy stanęłaś w drzwiach wykutych z zastygłego cienia, blada, jakbyś piła tylko światło martwego księżyca. Mówiłaś językiem dzwonu bez serca, Rano, gdy pisałam, litery same układały się w modlitwę, której nikt nie wysłucha. Czułam, że każde słowo jest jak cierń wyrwany z relikwiarza bólu - święty i raniący. A każde wspomnienie — to bluszcz, co wrasta w szczeliny grobowca rozsadzając go powoli od środka. To cierpienie nie było ogniem, lecz chłodną architekturą pustki. I zapytałam w ciszy tej nawiedzonej krypty - ile we mnie Hioba, a ile mnie w jego popiołach? Czy Bóg jeszcze patrzy przez zakurzone witraże, czy już tylko słucha, jak kruszą się filary świata, jak spadają imiona , które nigdy nie przestaną się śnić?  
    • @KwiatuszekDziękuję za cudowny komentarz. Pozdrawiam. :) @MoondogBardzo dziękuję! Czasami spotykamy się ze zmianą percepcji w życiu, zwłaszcza w relacjach międzyludzkich. A to prowodzi do nieoczekiwanych skutków. Pozdrawiam. :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Drugie !! @Konrad Koper Poezja jest różna !!
    • @Gerber Dziękuję za te słowa i za refleksję. To piękna myśl o granicach fizyki – i w ogóle nauki. Rzeczywiście, możemy opisać świat w równaniach, policzyć tor kamienia, przewidzieć zderzenie, ale ta najtrudniejsza warstwa – ludzkie intencje, emocje, wybory – wymyka się precyzyjnym formulom. To dobrze,  że nie wszystko da się zredukować do wzorów, że zostaje miejsce na coś więcej. Dziękuję!  @Czarek PłatakDziękuję! 
    • bliżej Ciebie jesteśmy lepsi albo udajemy obecność jak to dobrze że Jesteś nieoczywisty i większy od naszych małych słów  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...