Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Henryku; jestem tu po raz enty.
Nie bardzo wiem, co napisać - temat taki... świeży w swej nieświeżości, ze tak powiem... ;))

Gitara, wierszyk, po prostu, gitara :)
pozdrówki
kasia


Jest gitara więc muzyka
koło uszu niech pomyka
bo my w kole przy ognisku
a leszcz sobie przy wędzisku

dalej pływa w mętnej wodzie
bo my syci więc o głodzie
nie ma tutaj ani słowa
gdy kiełbaska jałowcowa

miło na patyku skwierczy
a śmiech leszcza, ten szyderczy
dla nas dzisiaj nic nie znaczy
- jutro leszcza się zahaczy.


Pozdrawiam Cię Kasiu serdecznie.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



:))))))))))
Henio Heniem
się rumienię,
gdy pomyślę o historii
o "ten tego"
że "na głowie"....?!
dość dwie słowie !!
:)))))))



Żeby było coś „z ten tego”
to wiadomo, że ma stać.
Więc ja stoję, że na głowie?
problem tej co chce mnie brać.

Nieraz trochę gimnastyki
nie zaszkodzi, no bo w czym.
Stawaj także Ty na głowie
to poradzisz sobie z tym.

Nieraz coś widziane z dołu
też niewąskie ma uroki.
Więc się sprężaj i do boju,
czas poczynić pierwsze kroki.


Madziu pozdrawiam Cię serdecznie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Bujać w obłokach żadna nowina,
czynię tak dziennie i razy sto
gorzej gdy spadać przyjdzie na ziemię
a tam z betonu zrobiono dno

od dna się odbić wtedy nie sposób
pełznę więc niczym spłaszczony wąż
na katapultę by z niej móc wzlecieć
bo coś mi szepcze do góry dąż

i tak na przemian góra, dół, góra
ponawiam loty, upadki też
a kiedy spadam patrzę pod siebie
czy tam przypadkiem nie leży jeż.

bo do betonu zwyczajny jestem
lecz igieł w dupie nie chciałbym mieć
i właśnie tylko ten drobny szczegół
nie każe rzec mi – weź ze mną leć.


Pozdrawiam Cię serdecznie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





No i proszę jest duecik
- czy ktoś z nami jeszcze leci
Nie? To nie i nie ma sprawy
a nasz duet jest ciekawy
jak też ze zdwojoną siłą
trzepnąć dupą będzie miło
na betonik lub na jeża
albo i innego zwierza
byle by nie do jeziora
bo tam przecież na kaczora
można trafić przypadkowo
i zapłacić za to głową,
że na chronionego ptaka
siadło dwoje na okraka.

Jednak jak by tam nie było
jest mi bardzo, bardzo miło,
i ogarnia mnie podnieta
gdyż tym śmiałkiem jest kobieta
z którą już niebawem skoczę
wycieczkowo na obłoczek
ale nim poszybujemy
trzeba by się wyzbyć tremy
więc zapraszam na treningi
tylko zabierz z sobą stringi
żeby znana ci część ciała
styczność z igiełkami miała.


PS
Jeśli chcesz mnie za trenera
to się mocno trzymaj stera
(gdzie jest pilotażu książka?)
bo być może, że za drążka
trzeba chwycić by się wzbić
i w obłokach wspólnie śnić.


Pozdrawiam serdecznie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Nie należy się poddawać
i rąk też nie załamywać
lecz stopniowo i powoli
innym kroku dotrzymywać

w myśl zasady - nie od razu
pewne miasto zbudowano
wiec zachęcam by ponowić
próbę choćby jutro rano.


Madziu pozdrawiam Cię serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Przed bramą Arsenału siedzi lew murowany. Na tylnych łapach ma losy zapisane, świątynie w Atenach, mury Bizancjum i fiordy Skandynawii. Na nich świat przemierzył od Algarve i Petersburga, do wysp Aran w zatoce Galway. Plaże Krety gdzie sztuka minojska. Zwiedzić Londyn Paryż, Berlin, Rzym, Madryt, Warszawę i Moskwę. Mówić ustami Oktawiana Augusta, jakie to "znajome i kruche". Obudzić duchy. A potem w ogrodach Sennufera myśli pozbierać. One tam stoją pośród pokrzyw szelestu, krzyczą.   Hej! Jeszcze raz narwij agrestu. A może wcale zrywania nie mieli w planie, chcą tylko namiętność i młodość jeszcze raz wyśpiewać na polanie? Przeszłość jak runy na łapach zapisane wspomnienie, czerń i błękit ubrany w ucieleśnienie. Pięć sekund już lwu z Pireusu to za mało, by posłać uśmiech światu, Europie, sobie. Paradise jak Raj te słowa już nie wystarczą, w nich jest tylko obłędne już, niemożliwe pragnienie.   -cdn-                
    • @Berenika97 Oj, znalazłaś mnie tutaj, a już chciałam wywalić ten wiersz, znaczy zabrać - ale teraz szkoda mi Waszych komentarzy, które sobie bardzo cenię.  A to maleństwo, napisało mi się kiedy w sobotę Gdynię nawiedziło wietrzysko, a ja myślałam, że wywieje mi wszystko z głowy - tymczasem przywiało :) Dziękuję Duszko.
    • Picasso prześladuje mnie kobietami z tęczy i popiołu. Ich twarze pękają jak szkło, z odłamków wypływa brzydota, zalewa oczy parzy jak sól. Uciekam - ale Mona Liza nie ma już uśmiechu, tylko szum morza w ustach. Miliony głosów w kropli wody: vita brevis, ars longa, powtarza fala, która wciąż rośnie. Tonę w świetle, które boli bardziej niż ciemność. Krzyk zmienia się w krew. Krew w ciszę.   I sztuka zostaje - jak sen, który nie pozwala się obudzić.  
    • @Waldemar_Talar_TalarDziękuję Waldemarze. Chciałabym zawsze mieć sól w sobie, być tylko przyprawą, bo przecież samej soli jeść nie można. A czytasz mnie od dawna, wiem to i dziękuję. Mam nadzieję, że nie psuję Ci smaku :)
    • @Cyjan To mocny tekst, który łączy brutalną rzeczywistość z intymnym portretem relacji między bohaterami. Zestawione są skrajne emocje - tragedia samobójstwa staje się tłem dla rozmyślań o miłości, strachu przed śmiercią i życiowych wyborach. Ciekawe.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...