Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Taki wiersz pokazujący rzeczywiście się po wierszach, które skrywają poetykę uczuć
do niczego nie prowadzi. Z czyjego to zamysłu taki kontr wiersz zaraz po wierszu, który dotyka czegoś innego, trudno powiedzieć.
Natomiast nie służy jakiejkolwiek poetyce nawet w szarej codziennej chwili.
Tylko swoimi słowami osądza własne podejście do nieumiejętnosci nierozróżnienia billa od boardu.
Może dłużej i lepiej byłoby się zastanawiac nad tytułem :)))
pozdrawiam

Opublikowano

pointa i tytuł zdają się współgrać...czyżby Autor reklamował to, co "tli się w piecu"?
Twój wiersz daje do myślenia...zarówno o "grze na scenie" jak i o "reklamach" we współczesnym teatrze życia

serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Proszę o wytłumaczenie twojego rozumowania Teres zdają się współgrać....
ponieważ zamglenie wynika z wersu 'praca czyni wolnym' . Coś się zdaje być tzn. odbieramy
to tak właśnie współgra. Natomiast w wierszu poniżej

na pewno frywolnym
jak tworzenie reklamy
czy granie na scenie

na nerwach
na uczuciach

pospolite ruszenie
tli się w piecu

jest tli się w piecu ... tli się! wobec czego reklama w wierszu nie współgra tylko usiłuje !!.
a kto niech sobie autor sam na to odpowie, skoro pisze wiersz, którym sobie zaprzecza ,
rzucając ten wiersz po wierszu, który jasno mówi o co chodzi. Do kogo w takim razie kieruje
ten wiersz, komu zarzuca tutaj reklamę, która omamia naokoło inne wiersze, w których
nieraz zgubiony jest sens. Na samo określenie usiłąjącym kołoplątaninę wpajania sensów poklaskiem dla pisania żużytych form do pobudzenia poezji to rzeczywiście obrazuje, jak
byle reklama dla byle zastymulowania. I ja tego nie kupuję i nie chwalę tylko staram się coś
sformułować coś co do pobudzi do jawności myślenia.I szkoda bo i to niewiele daje.Dlaczego ? bo stymulacja to rodzaj kłamstwa i nieuczciwości. Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Proszę o wytłumaczenie twojego rozumowania Teres zdają się współgrać....
ponieważ zamglenie wynika z wersu 'praca czyni wolnym' . Coś się zdaje być tzn. odbieramy
to tak właśnie współgra. Natomiast w wierszu poniżej

na pewno frywolnym
jak tworzenie reklamy
czy granie na scenie

na nerwach
na uczuciach

pospolite ruszenie
tli się w piecu

jest tli się w piecu ... tli się! wobec czego reklama w wierszu nie współgra tylko usiłuje !!.
a kto niech sobie autor sam na to odpowie, skoro pisze wiersz, którym sobie zaprzecza ,
rzucając ten wiersz po wierszu, który jasno mówi o co chodzi. Do kogo w takim razie kieruje
ten wiersz, komu zarzuca tutaj reklamę, która omamia naokoło inne wiersze, w których
nieraz zgubiony jest sens. Na samo określenie usiłąjącym kołoplątaninę wpajania sensów poklaskiem dla pisania żużytych form do pobudzenia poezji to rzeczywiście obrazuje, jak
byle reklama dla byle zastymulowania. I ja tego nie kupuję i nie chwalę tylko staram się coś
sformułować coś co do pobudzi do jawności myślenia.I szkoda bo i to niewiele daje.Dlaczego ? bo stymulacja to rodzaj kłamstwa i nieuczciwości. Pozdrawiam.
każdy odbiera tak jak czuje i to chyba dobrze...wiersz po prostu wg mnie zawiera ironię, więc nie rozumiem całego ambarasu; Autor ma ostatni głos, bo on przecież wie, co chciał powiedzieć...czytelnik tylko się domyśla, interpretuje subiektywnie...i to by było na tyle z mojej strony

serdecznie pozdrawiam :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Proszę o wytłumaczenie twojego rozumowania Teres zdają się współgrać....
ponieważ zamglenie wynika z wersu 'praca czyni wolnym' . Coś się zdaje być tzn. odbieramy
to tak właśnie współgra. Natomiast w wierszu poniżej

na pewno frywolnym
jak tworzenie reklamy
czy granie na scenie

na nerwach
na uczuciach

pospolite ruszenie
tli się w piecu

jest tli się w piecu ... tli się! wobec czego reklama w wierszu nie współgra tylko usiłuje !!.
a kto niech sobie autor sam na to odpowie, skoro pisze wiersz, którym sobie zaprzecza ,
rzucając ten wiersz po wierszu, który jasno mówi o co chodzi. Do kogo w takim razie kieruje
ten wiersz, komu zarzuca tutaj reklamę, która omamia naokoło inne wiersze, w których
nieraz zgubiony jest sens. Na samo określenie usiłąjącym kołoplątaninę wpajania sensów poklaskiem dla pisania żużytych form do pobudzenia poezji to rzeczywiście obrazuje, jak
byle reklama dla byle zastymulowania. I ja tego nie kupuję i nie chwalę tylko staram się coś
sformułować coś co do pobudzi do jawności myślenia.I szkoda bo i to niewiele daje.Dlaczego ? bo stymulacja to rodzaj kłamstwa i nieuczciwości. Pozdrawiam.
każdy odbiera tak jak czuje i to chyba dobrze...wiersz po prostu wg mnie zawiera ironię, więc nie rozumiem całego ambarasu; Autor ma ostatni głos, bo on przecież wie, co chciał powiedzieć...czytelnik tylko się domyśla, interpretuje subiektywnie...i to by było na tyle z mojej strony

serdecznie pozdrawiam :)


:-))) dziekuję Teres za wyjaśnienie co rozumiałaś pod swoim rozumowaniem wiersza :-)
Wyraziłam swoje zdanie w oparciu też o bardzo znaczące tutaj twoje zdanie :-)
Pozdrawiam serdecznie.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


droga pani, nie wiem na podstawie czego sugeruje pani że zamieszczam jak to się nazywa "kontr wiersz", totalna bzdura nic takiego nie było moich zamiarach - nigdy!
tego "stwora" wkleiłem bo jest kolejny w kolejce do warsztatu i tyle
a co do "nieumiejętności" to nikt nie jest doskonały i ja także ciągle się uczę i inspiracji szukam za każdym rogiem a tytułu nie zmienię
pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


droga pani, nie wiem na podstawie czego sugeruje pani że zamieszczam jak to się nazywa "kontr wiersz", totalna bzdura nic takiego nie było moich zamiarach - nigdy!
tego "stwora" wkleiłem bo jest kolejny w kolejce do warsztatu i tyle
a co do "nieumiejętności" to nikt nie jest doskonały i ja także ciągle się uczę i inspiracji szukam za każdym rogiem a tytułu nie zmienię
pozdrawiam

Tak proszę pana, zdaje się nie trzeba mi tego tłumaczyć czego i gdzie pan się uczy,
to wiele wyjaśnia...
i w tych o to wyjaśnieniach skłonna do podziękowała

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violettaTaka jest jednak rzeczywistość i w tym przypadku wcale nie chodzi o zakochanie. 
    • Na kamieniu, niby od niechcenia, usiadł liść. W oczach, sprytnie chowa przerażenia błysk. Mijają godziny, liść się nie rusza, tylko dyskretnie nastawia ucha. - Słuchaj pomarańczowy stworku, bardzo mi miło na mojej twarzy ciebie gościć, lecz pora tobie w dalszą drogę z wiatrem skoczyć... - - Dziękuję szlachetny kamieniu, lecz skoro wiatr mnie tutaj przywiał, widać jesteś mi przeznaczony, choć przyznam, dalekiś z urodą od wymarzonej żony. - - Chyba pan nie rozumie, zejdź pan w końcu z mojego nosa, bo cierpliwość zgubię. To nie jest twoje miejsce, tylko chwilowe na odpoczynek przejście. - Liść klonu przecząco głową pokiwał i jeszcze mocniej do kamienia przywarł. - Nigdzie się stąd nie ruszę, bo na pewno pod jakimś butem się pokruszę. Kamień już nic nie powiedział, tylko zagwizdał. Przyszedł kolega, ukłuł gościa koło tyłka, przyfrunęła przyjaciółka, połaskotała koło brzuszka. Tego liść się nie spodziewał. - Aj aj aj! - krzyknął na jeżyka. - Hi hi hi - Zachichotał na pszczółki skrzydełka. Łezki ze śmiechu otarł i odpadł. - Żegnam. - Uśmiechnął się kamień. - Zdrajca. -Rozległo się echo z oddali, między ludzkimi nogami. Liść z żalem fikołki zataczał, do czasu kiedy mały chłopiec w ręce go złapał. - Jaki piękny, pomarańczowy, będzie idealny do mojej korony. - Zachwycił się chłopiec wkładając kruszynę do ciepłej kieszeni. Liść jeszcze nie wiedział, że jego los właśnie się odmienił. Nazajutrz, przyjemnie zaskoczony, z dumą jaśniał na czubku szkolnej korony. Czy to przypadek czy przeznaczenie, tego nikt do końca nie wie. Idź swoją drogą i ufaj, a znajdziesz ludzi i miejsce, którym miłym będzie twoje serce.
    • Oddychaliśmy niegdyś ,tym samym powietrzem . Wciąż w te same miejsca, idąc za życiem lepszym. Lekarz i apteka , codzienność twoja babciu. By dostać choć gram ,zdrowia z chorobą w starciu.   Chcieliśmy tylko zdrowia, bo ono najważniejsze. Wciąż bitwę prowadząc, o swe bijące serce. I też walczę o zdrowie, jak niegdyś ty walczyłaś.   Dzisiaj ze łzą w oku, babciu cię wspominam. Teraz ciebie niema, leków brać nie musisz. Przyszła kolej na mnie, by ból w sercu dusić . Wspominam cie babciu, tabletki na stole.  I tę naszą ,tęsknotę za absolutnym zdrowiem.   Nie ważne co się psuje, w organizmie naszym . To straszne przeżycie ,gdy lekarz wciąż straszy.  Pamiętam nie jedno, dziękowałaś zawsze . Mówiłaś przyjedź, Aruś a pomożesz babci .    
    • @violetta Oh tak faktycznie:) Dziękuję za komentarz.
    • @violetta   Violetta.   kobieta z kwiatów utkana :)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...