Księżniczka

[Anna Dorota]

nieśmiało wyjrzałam przez okienko
irydowa czeluść krzyczała o smutku
tęskniłam za światłem i łąką pachnąca

zamknięta w zamku z szarej cegły
otulona stęchłym powietrzem i ćmami
wołałam o pomoc - ale nikt nie słyszał

rycerze nosili przyłbice tyłem na przód
królowa została oszukana przez służących
miałam poślubić nudnego księcia

szlochałam cicho ściskając ampułkę z trucizną

nie wiedziałam czy skończyć ze sobą tak -
czy otwierając okno na zatłoczony dziedziniec

Zwinęłam się w kłębuszek i położylam na podłodze

[Coolt]

Nie lubię kiedy jest kilkanaście wyświetleń,a żadnego komentarza,dlatego coś napiszę ;)

bez zakończenia,wiersz urywa się w nieodpowiednim miejscu.
Trochę banalnie... każdy z nas zna księżniczki i wie jak to jest :)
Nic odkrywczego.
irydowa czeluść krzyczała o smutku, tu z kolei patetycznie.

Nie chciałbym tak tylko krytykować,ale nie jest to moim zdaniem zbyt udany tekst,niestety. Ale na pewno następny będzie znacznie lepszy

Pozdrawiam serdecznie
Coolt

[Michał Kowalski]

jeśli się Coolcie nie obrazisz podpisze się pod Twoimi słowami... trochę banału trochę patosu trochę kiczu ("wołałam o pomoc - ale nikt nie słyszał" - to już straszliwa słabizna) a i jeszcze ta przyłbica... raczej nie da się nosić jej tyłem na przód - hełm czy inną misiurkę to już prędzej...
no i po cóż te myślniki i wielka LITERA?

pozdrawiam
kowalski

[Kornel Nornicki]

A mi się wiersz podoba. Przedstawia inne spojrzenie na mity o baśniowych księżniczkach, które zawsze żyją długo i szczęśliwie. A warto pamiętać, że nie ma bajek.