Mirosław_Niewierszyn

Troszeczkę przegadane wyszło. Myślę, że można jeszcze okroić.

Mam na końcu języka: komentarz nie będzie potrzebny. Jednak coś tam sobie z tekstu wybrałem. Pozdrawiam.

Pierwsze O nie powinno być osobno?

A tytuł kojarzył mi się z wojskową piosenką.

A jeśli odczytać manowce jako alegorię jej drogi krzyżowej, to co właściwie peel zrozumiał? Ja nie wiem. A to jest bardzo ciekawe pytanie. Ja też.

Panie Bogdanie, trzykropek, to dla mnie taka dłuższa pauza, ale może być bez niej. Trzy znaki zapytania ponieważ, w moim odczuciu, taka forma jest przyjęta dla pokreślenia zdziwienia w zadawanym pytaniu. Dlaczego akurat trzy? Nie wiem, nie jestem polonistą, ale jeszcze w podstawówce uczono mnie o poprawności takiej formy, tak jak trzykropka. Kanony się zmieniają, możliwe, że to już nie jest poprawne, jednak chyba ciągle funkcjonuje w literaturze. Cieszę się, że jednak coś Pan dla siebie znalazł. Pozdrawiam. P.S.: Nie wszystkie centruję. Po prostu trafia Pan na te wyśrodkowane.

Że tak powiem, bez ogródek. Skończyłem.

Dzięki

Zrozumienie wiersza, to rzecz względana, raczej odbiór jest, moim zdaniem, istotniejszy. Rozumiem, że 'Pa!' Cię nie gryzie? Pytam, bo jak teraz czytam, to zastanawiam się nad jego przywróceniem, chociaż, jak zauważył Andrzej Kręty, jest po prostu dziecinne i trochę psuje mi klimat.

Co to jest K? Czy to może o były stoliczek chodzi? Nie mam nic przeciw skrobaniu, przecież po to ktoś stworzył takie miejsca. Chociaż w zasadzie, to bardzo względne pojęcie. Prawda?

Tak, to bardzo zabawne. Ja też.

Może to i racja. Zmieniłem. Chociaż coś mi przez to uciekło. Dzięki.

Ubawiłem się.

[center]*** czemu ciągniesz mnie na manowce? jestem tylko spragnionym wędrowcem, a ty siadasz przed każdym palem i otwierasz swój kołczan gotowy na strzały i oszczep. jakże więc mógłbym się oprzeć na palu, który dla ciebie stać może się celem, jak innych stało się wiele. jednak potępiać cię nie mogę, a zmienić nie umiem żegnasz się? pa! rozumiem. i ja wyruszam w dalszą drogę.[center]

To się cieszę z zabawności i żywicznego zapachu. Pozdrawiam.

Bywają szczęśliwe przypadki. Dziękuję i pozdrawiam.

Zgadzam się, Marlet. PozdrawiaM również :)

Nie ma to jak niebieskim ptakom. Mają gdzieś powszechność praw Newtona, lecą gdzie je skrzydła poniosą.

No tak, tak.

No to mam dzisiaj dobry humor. bo w tym cała dzisiaj sztuka by odszukać taką sztukę co by miała tyle werwy żeby sztuką być bez przerwy A ile tu kontekstów i podtekstów. Fiu fiu :)

Rozbawiłeś mnie, Kolego. Dzięki, że zajrzałeś. To jeszcze trzy razy? ;) Również Poz.

Dzięki. Pozdrowienia odwzajemniam.

Mówią, że to ikona wybiera człowieka, a nie człowiek ikonę. Co mogę więcej napisać... podoba mi się.

pierwsze z miłości nie przyszło drugie z rozsądku umarło trzecie witaj świecie!!!

Moim zdaniem warto. Może trzy? Albo cztery? Zapraszam.