lena2_

@Jacek_Suchowicz Cieszę się:) @befana_di_campi Dziękuję serdecznie:) @Hiala Bardzo dziękuję:):) @Dagmara Gądek Tym bardziej dziękuję i pozdrawiam:) @violetta Dziękuję za uznanie:) pozdrawiam:)

sierpień ma oczy zamyślone w źrenicach pewność starych sadów że warto pięknie owocować aby zostawić własne ślady na letniej ścieżce ku jesieni dopalać się spokojnym żarem witając się z kolejnym świtem jak z drogocennym kruchym darem

Bardzo, bardzo:):) pozdrawiam serdecznie:)

brała na siebie cudze braki aby wypełnić wspólną przestrzeń ale zabrakło wreszcie tlenu kiedy pęczniało słowo jeszcze

nim słowa staną się wierszem niech najpierw pokażą twarz każde o pustym spojrzeniu czyta się tylko raz

@Adaś Marek Bardzo Ci dziękuję za uznanie i czas poświęcony moim wierszom:) dla takich czytelników warto pisać:):)pozdrawiam serdecznie:)

upaja mnie świetlistość chwili odurza woń kwietnego gaju ludzie mówią - to tylko lipiec a ja jestem na letnim haju

@sisy89 Dziękuję serdecznie:) @Nata_Kruk Bardzo dziękuje Natko:) pozdrawiam ciepło:)

@Dagmara Gądek Bardzo mnie cieszy Twój komentarz, dziękuję za uznanie:):) @any woll wiadomo, wtedy najlepiej:): )@Adaś Marek Dziękuję za życzliwe słowa:) @E.T. Cieszę się, pozdrawiam serdecznie:)

gdy biorę los w ramiona i więcej chcę niż muszę to rośnie we mnie przestrzeń na wielobarwną duszę

Kiedyś dorosnę do Twoich słów, kiedyś staną się dla mnie mostem. Wtedy znajdę prawdziwy brzeg, wszystko będzie jasne i proste. Może kiedyś zrozumiem, że czas, rzeźbi rysy w duszy człowieka, by wyłonić właściwy kształt. Tylko na mnie cierpliwie czekaj.

@Dagmara Gądek Dziękuję Dagmaro za tak obszerny komentarz i Twoje mądre refleksje pod wierszem:)

z wiekiem skóra staje się cieńsza wrażliwa na nieczułość podatna na zranienia w miejscach szczególnie wyczulonych na samotność prześwitują łzy

Dziękuję Natko za wizytę pod moim wierszem. Ta miniatura to " świeżynka" więc na pewno jej tutaj wcześniej nie publikowałam:)pozdrawiam serdecznie:) @tetu Bardzo dziękuję :):)

szukam Cię w słowach i znakach pomiędzy ziemią a niebem może się wreszcie spotkamy kiedy się przyznam do siebie

Ciągle biegniesz serce strudzone, i rozdajesz mimo ostrzeżeń, choć myśl woła za tobą roztropna, przekonując, że blizny są świeże. Rytm wyrównaj, ucisz rozterki, wybierając prawe i słuszne . Lecz pozostań troszkę naiwne, by się nie stać, mięśniem bezdusznym.

dzień stworzony z miłości i światła kołysze moją duszę wprawiając w ruch drobinki nadziei lśni

po równej drodze lżej wędrować niż wspinać się czy pędzić ale dech w piersi nie zapiera i serce na uwięzi

dzisiaj nie trzeba mi wiele słońce rower i zieleń uśmiech spotkany przypadkiem i radość choć serce mam w kratkę

@Jacek_Suchowicz Zdaje się , że Cię zainspirowałam i napisałeś mi piękną odpowiedź w formie wiersza:):)dzięki:)

Dokąd prowadzisz mnie drogo, zanim spod nóg się usuniesz? czy z wiekiem będziesz mi bliższą, abym cię mogła zrozumieć? Ile masz w sobie zakrętów, za którym już cisza głucha? Czy mogę z jasnym spojrzeniem, bardziej niż sobie zaufać?

Pewien małżonek ze wsi Kręte, z żoną stosunki miał napięte. Lecz gdy go gromiła i była niemiła, to bywał najczęściej al dente.

potrzebujemy siebie nawzajem w nieutulonym wnętrzu gdy wymieniamy się uśmiechem spojrzeniem i słowem nad aromatem pachnącej kawy rośnie nam w piersi wspólnota

który Jesteś niepodobny do obrazów który kochasz nie czyhając na potknięcie który płaczesz razem ze mną w środku ciszy który będziesz na ostatnim mym zakręcie