Stary_Kredens

przywołują mnie kroki chodnika w letni dzień wybiegły na jego spotkanie bluzka była tania samodzielnie uszyta lecz cóż tam młodość to się liczy dziś jednak trochę żal za mało było szans na dobre życie za wiele złudzeń codzienność z zapachem kapusty co trzeci dzień i krupniku co drugi wyznaczała kierunki rozwoju w końcu obrośli wszystkim niepotrzebnym w wielkim trudzie zbieranym wynik był jednak blady ale powszechny chleba naszego powszedniego... można sięgać po więcej ale w ostatecznym rozrachunku o co właściwie chodzi?

mnie się bardzo podobał pozdrawiam Kredens

tylko jedna? ta mrówka

satyra ale raczej gorzka pozdrawiam Kredens

musiałam przetłumaczyć- saronaja - żegnaj , tak? czy wtedy obojętność ? ona bywa słodka gdy się cierpi , ale tak naprawdę jest obojętnai to wcale nie smakuje dobrze pozdrawiam Kredens

no i jest kolejny zgrabny wierszyk o wiośnie , trochę brzmi jak z dziecięcej czytanki , ale przez to jeszcze bardziej sympatycznie pozdrawiam kredens

No śmierci na pewno i... podatków , ale wiersz rzeczywiście nie tylko o tym Dzięki za czytanie i taki piękny bo dociekliwy jedyny w swoim rodzaju na tym forum komentarz pozdrawiam Kredens

Tylko kto dobrze przeżył życie , chyba dzieci, inni ,,wszyscy zgrzeszyli i wszystkim chwały bożej brak'' stąd między innymi brzemie wiedzy itd. dzięki i pozdrawiam Kredens

no to zależy gdzie , w mieście rzeczywiście bocianów się nie zobaczy , a wróbelko niestety prawie wyginęły i to nie tylko w Polsce. Wiersz jak przystalo na wiosenny tryska radością lecz widzę zapożyczenia - jaskółki - czarne sztylety i troche pomieszania no bo słowik to chyba troche później ale właściwie to szczegół pozdrawiam Kredens

chcę przywołać poranek rozświegotanie powietrza zaokiennej przestrzeni emanację błękitu rozplemnienie zieleni tak któż inny by tak zawitał radośnie i z kopyta jak nie wiatr południowy zwiał futrzaną czapę z głowy zimie i pognał do morza a tuż za nim wiosna panna hoża wiecznie młoda zalotnica zaroiła się ulica od kolorowych sukienek słychać szum feromonów w odwiecznym tańcu życia tak chę przywołać poranek co nie smutek przynosi lecz zachwyca

wieszczę sobie nielekko bo już dużo wiem brzemię wiedzy dźwigać ciężko chociaż mówią że życie jest snem tak być może czasem pięknie się śni może w nagrodę za poprzednie życie a czasem rykoszetem odbija się niejedna przewina cóż stąd pewności nie można mieć żadnej tylko ta godzina ta godzina jej istnienie tak pewne zabiera snu złudzenie i pewność trwania brutalnie nam kradnie

szkoda tej namiętnej kochanki , kimkolwiek ona jest, Mroczne te Twoje wiersze , czyś i Ty taki sam? Wpuść trochę światła pozdrawiam Kredens

tak to prawda jest jedynym naszym wielkim wrogiem pozdrawiam Kredens

niby lepiej ale kończysz filozoficzną konstatacją a przed chwilą byłes w podróży , może lepiej zakończyć, ja tak uważam np. aż w końcu wpadniesz w czarną dziurę mroczną stronę czasu i właściwie nie wiadomo co dalej co da Ci paralelizm do tytułu , taka moja sugestia , moim zdaniem nalezy unikać mało odkrywczych kostatacji w typie , jedynie czas niewzruszony - ograny trop literacki pozdrawiam Kredens

końcowa zwrotka jakoś mi nie współgra z całością i jest w tym ujęciu mało czytelna , moim zdaniem, a przecież całość przedtem poprowadzona bardzo spójnie i przekonująco pozdrawiam Kredens

tak , tak często bywa pozdrawiam kredens

jak prosta sukienka kredens pozdrawia

tak ja szanuję kredens

bluzeczka a i owszem fajna, z motywem mojego ulubionego zwiarzątka - co do rymów to mam tez sporo wierszy rymowanych ale może teraz mniej ich wstawiam , to bardzo stary wiersz pozdrawiam Kredens

ten cięż który wie co chce i nie jest z tym źle , wybacz ale wedug mnie nie brzmi to dobrze kredens

to zaledwie chyba tylko preludium do... pozdrawiam Kredens

mówisz mi że ci wstyd bo jesteś tak niemodna koleżanki twoje wciąż w nowych sukniach w nowych spodniach mówisz że też tak chcesz mieć sukienki jak z żurnala kiedy w końcu masz to mieć gdy już będziesz całkiem stara a ja mówię mówię ci że na drobne się rozmieniasz to co w życiu ważne jest tego wcale nie doceniasz mówisz mi że ci żle nie masz tego czego chciałas że o szczęściu nie wiesz nic o uśmiechu zapomniałaś a ja w głowie ciągle mam ten dom nasz stary dom a przed domem stary dąb szumi w skwar w jesienny ziąb i niczego mi nie trzeba aż po kres wszystkich dni ale jeśli jeśli trzeba nową suknię kupię ci

nawet zgrabny erotyk , choć trop z mrówkami nieco ograny - patrz Telimena i Tadeusz pozdrawiam Kredens

o miłości tyle napisano , że aż trudno się odnieść do jakiegokolwiek utworu , który tak wprost o niej traktuje, no bo i czy coś nowego dodałeś? z drugiej strony czy to konieczne ? plusem wiersza jest jego prostota , ale w końcowej zwrotce niestety zabrzmiała jak dla mnie zbyt nieporadnie pozdrawiam Kredens

ogień lubię ujarzmiony zwłaszcza zimą na kominku gdy pląsa przycicha a ty go podsycasz no cóż raczej podsycałeś zadrapania duszy nie gasną choć nic ich nie podsyca ale miłość przygasa gaśnie odchodzi tak to się mówi a potem wybucha na nowo zresztą kto wie może już tylko ujarzmiony ogień kochamy bo nie rani w namiętności nie spala lecz czy w pełni pozwala żyć