Ran_Gis

...na wyrost ! trzymaj Jolantakowa bo ulecę... rozumie się dzięki - zobowiązany Ran

Biała Lokomotywo odpowiesz za skręt kiszek w głowie.... pozdrawiam z uśmiechem Ran

...proza rzecz prosta nie jest taka łatwa. pozdrawiam 10 w skali B - Ran

Elu dzięki za pstryka w ucho... Ran

Aniu dzięki za kurcze w nóżce.... Ran

też nic nie widać ale dużo lepiej R.G

baja bongo bongo baja... zwyczajnie , osobiście napisany osobisty wiersz... zdrowienka - Ran

oczy z wybitymi szybami włosy wstąpione po kąpieli w talii zęby w drzwiach usta napięte hałas warg zacięcie w krawędziach kart skrót wzroku skrzywiony pasją w pasjans w karo w trefl w czerwień wbity pik wstawiłem szyby w te oczy zajrzałem w ciebie bez przeciągu zobaczyłem liczby złe przepowiednie i rozpadający się nasz domek z kart ...

mieć takie małe prywatne za pazuchą rzucasz w górę w czarną chmurę i robi się lżej . . .

w zanurzeniu peryskopowym z armady podziemnych łodzi czarnych dyskretnie na mnie zerka od drugiej strony kreski... dryfujący w przeszłość milczący świat zmarłych ...

zamruczał w barze pijany do mnie panie... właściwie... jak to jest... przepraszam z czym ? no... ze wszystkim... tak w ogóle... tak w ogóle to pytanie było globalne niebezpiecznie spychające w nieskończoność... na szczęście od lady niklowanych kranów wracał sejsmografem przez salę kompan człowieka targał za uszy kolejne bomby z pianą odszedłem spokojny już on człowiekowi do wieczora wytłumaczy na trudne pytanie odpowie jak to Panie... właściwie jest ze wszystkim... tak w ogóle

Wiersz ! jakich mało , kiedy wkoło latają dmuchawce... mocno pozdrawiam - Ran

fajne ! - misia podoba tenisia... Ran

...pierwsze sześć linijek pierwsza klasa , potem stukocze w szynach. pozdrawiam w podróży - Ran

zgoda buduje...

dostrzegam luz w górnych jedynkach i czekam na wynalazki... trzymaj się - Ran

...no i ostatnio trochę pierwszo listopadowych. R

od rana wszyscy na tych swoich cokołach piedestałach większych lub mniejszych w każdej chwili potrafiących runąć nagle w stronę bezlitośnie przyciągającej planety i wtedy jak w teatrze lalek bez pociągania newralgicznych linek... przywiąznych do mocniejszej łapy i naszych ramion drugi raz na piedestał ciężko podskoczyć ...

w ścianach lekko rozbielonych w rozkopanej bieli na pościeli rzeka rwących włosów twoich piersi nocą stogi ciepłe falujące i tak miękkie jak z babiego lata zdjęte dotykałem całowałem potem wszystko się zajęło cwałem... nagle stało się szalenie miało miejsce wniebowstąpienie kozła fiknął pokój cały tak że z oczu poleciały szyby... i nie wiedząc kiedy dobrze mocno posnęliśmy w sobie rano ktoś z nas niepotrzebnie białym ścianom rozpowiedział na to one z góry zwiewnie pogroziły przekrzywionym żyrandolem i szepnęły coś do siebie jakby trochę zawstydzone może trochę...

początkowo było: przykładamy wyobraźnię... ale wykreśliłem , na promieniu - byłoby lepiej. dzięki za korektkę i pamięć . Ran i sorry za te łby pod "wypełniaczami" - piękny gęsty wiersz . R

a wieczorem ludzie ćmy rozbijają łby o sztywną próżnię z pikseli elektronów z rozbitym czołem ! Ran

poszukujemy skali człowieka mierzymy i układamy na promień Ziemi Słońca galaktyk w końcu na promień światła mało coś prujemy mózg... przykładamy dośyć poeto...! wystarczy ...

...podoba się twój świeży wiersz smuteczkowy i dowcipny z dystansem i zbliżeniem. powodzenia Ran

czy ta Księga w której jesteś ma na spodzie jaką okładkę i koniec... wierzchnią ponoć ma był nią kiedyś Wielki Bang

jak wierszem poruszyć człowieka przestrzelić mózg wystąpić na twarz poetycka sprawa syzyfowa zabawa... w równanie z paru prostych słów ...