Nata_Kruk

Tytuł mi nie pasuje.. ale sam wiersz... jest w nim nutka lekkości, jest przesłanie, jak pisze Ania, ale trzeba popracować nad innymi, ważnymi dla wierszy rymowanych rzeczami. Myślę, że warto. życzę powodzenia Aneto... :).. pozdrawiam.

Toś się zwędrował Wieśku do tego szpitala, aż w XIX wiek... dziekuję za zatrzymanie u mnie... :) Również pozdrawiam.

Przebudzenie.. jakiekolwiek.. powinno stawiać wyzwania, tak ogólnie. To powyższe jest zupełnie inne. Tamten dzień wywrócił życie peela/peelki do góry nogami, nieważne co sie stało, chodzi o miejsce, w którym się znalazł i fatalne samopoczucie. Dziękuję za wizytę. Pozdrawiam... :)

Nieistotne, czy to kobieta, czy mężczyzna... gdy ktoś nagle znajdzie się w odbiegającej od codziennych schematów rzeczywistości i jest przy tym świadomy danej sytuacji... sam, mimochodem, zagląda w głąb... analizuje to "niepoznane", kiedyś może mało ważne... dopóki... nie nadszedł.. tamten dzień. Naprawdę cieszę się, że tak to odbierasz. Dziękuję za wizytę pod wierszem. Odpozdrawiam i ja serdecznie... :)

Bradzo dobrze, że odnajdujesz tu wieloznaczności i jeżeli nawet byłaby to straszliwa samotność w.. czterech ścianach.. one też stają się w pewnym sensie separatką. Fajnie, że treść przemówiła.. bardzo mocno..ale proszę, nie zatrzymuj tego obrazu "na dłużej" jest zbyt przygnębiający.. ;) Wdzięczna jestem za wizytę i post. Serdecznie ozdrawiam... :)

Tytuł zachęcający, przewrotny, fajny. Współgra z treścią trochę z przekąsem i jest to zaletą wiersza, nic to, że problemy do innych lezą, z "bezproblemiem" też można pisać, tak jak tutaj ... z pomysłem. ps... dobrze, że errato nie je... dopiero by się panoszyło to to.. ;) Pozdrawiam... :)

Emm, jakie to kobiece... uwielbiam łapać twój wzrok.. gdy.. zakładam szpilki zresztą całość jest bardzo kobieca, Najważniejsze, że.. płyną dreszcze do źródła to nic, że bez fajerwerków.. ;) Pozdrawiam... :)

"cicha przystań darem losu nie narzekaj choć co dzień szare dni jeszcze czas na zachwyt bez granic kochaj zanim odejdę wciąż jest pora by obficie siać barwy optymizm rodzi nadzieję nawet późną jesienią nie bój się jak ja - oszaleć" Całość po prostu Twoja, przystań z nadzieją w tle... to, co powyżej szczególnie obrazowe, takie bardziej dla mojego ja, "nie dla innych.. ;)" Pozdrawiam... :)

Krótko ale rzeczowo.. ;) Wiersz nie mówi jednoznacznie , że to "ona", ale życzenia dostrojenia się, jak najbardziej na miejscu. Za "tak" bardzo dziękuję, miło, że wpadłaś do mnie. Pozdrawiam... :)

Adamie Hoff, witam, taki komentarz, co do wrażeń, może tylko cieszyć. Cóż mogę dodać... dziękuję za chwilkę u mnie, za słowa.. bardzo dobre.

Zgadza się, miejsce nie do pozazdroszczenia. Bardzo dziękuję Miguel za wizytę i słówko pod wierszem. Pozdrawiam... :)

Masz kilka wersów, które mogłabym sobie wyryć na ścianie. Całość to bardzo mocna zadra, ale twórczo wyszło. Pozdrawiam z ciepłym... :) tak, dla "osłody"

Uuu, to wszystko "siedzi" w jednej kobiecie... na swój musi być kimś wyjątkowym, skoro powstał ten wiersz... :) Poza tym, kobiety podobno są... słodko skomplikowane.. ;) Pozdrawiam Dyźku.

Dziwnie ustawiłeś te kropki, no cóż... Wiersz jakże inny od Twoich ostatnich, ale świetnie mi się go czytało. Fajna satyra. Pozdrawiam... :)

Separatka Nie staram się kiedy mogę, bo tutaj nawet kamienie toczą się pod górę. Na zboczu stają chłodnymi wnykami. Rozbite noce grzęzną szkłem zamieniając przebudzenie w labirynt. Prostuję krzywizny, zsuwam ołów z powiek. Na szyi deszcz, język sztywnieje pustynią, która przysypuje tamten dzień. W przewodach odrastający horyzont. Siostry miłosierdzia gonią dzwonki, a czas nieustannie lustruje ciało, które bez zbędnych pytań wypadło z równowagi. W zapadlinie dostrajam się do jutra. październik, 2011

Ładnie.. o tym.. piszesz Anno, ale dla mnie bez pierwszej, za co z góry najmocniej przepraszam... szczególnie obrazowe, druga i trzecia. Strofka zamykająca już nie jest żebraniem, to "krzyk" i... dla mnie, wielka nadzieja na spełnienie, mimo wszystko... kolory jesieni pomogą przetrwać trudny czas... :) Pozdrawiam.

Waldku... sympatycznie wyszło... pozwolisz, że podpiszę się dodatkowo pod słowami Teresy - Krysi. Na czwartą przymykam jedno oko.. ;) Z tego co pamiętam... nieparzący... piszemy razem. Serdecznie pozdrawiam... :)

Starocie też mają swój urok.. ;) Zawarłaś w powyższych słowach mądry przekaz... ...przegoń zwątpienie pamiętaj sny... pamiętajmy o tym każdego dnia. Pozdrawiam... :)

Waldku... wynalazek to był przedtem... te nieszczęsne szprychy, które czytelnicy mi "połamali".. ;) i dobrze, jest normalniej... tarcze zegara. Ale, że fajnie się wchodzi... z .. w .. drugą.. cieszę się, no i że jest głębszy sens. Dobrze, żeby zauważyli go ci na górze..;) Ucieszyła mnie niezmiernie wizyta dawno niewidzianego gościa... :) dziękuję. Ślę pozdrowienie.

Droga Emmko...i właśnie dlatego powinniśmy czytać do końca nawet bardzo dłuuugi wiersz, ale tutaj doszła tylko jeszcze jedna strofka i cieszy mnie, że odnalazłaś sens. Wiosna zawsze budzi we mnie optymizm. Bardzo Ci dziękuję za zatrzymanie przy wierszu. Serdecznie pozdrawiam... :)

... "nie musi się przeciskać jest wszechobecne jak dobro".... otóż to, czy tu chodzi o zło..? czy miało być, jak zauważyła Ela... zajrzę przy okazji Judysia. Pozdrawiam.. :)

Fajnie zaczęte... doczytuję w wersach, że tak naprawdę to my jesteśmy chorzy, skoro dopiero w grobie mamy w pełni dorosnąć... czytam bez.. jak ogień Mam podobnie jak Popsuty i Ela... nie łapię trochę tego szczęścia na końcu i w sumie... przychodzi chęć, by to pominąć. Pozdrawiam Rafał.. :)

To jednak nie mini... sukienka, tylko po prostu sukienka. Toś sobie wybrała temacik.. :) Mariusiu, szczerze... wstęp ( cztery wersy) mógłby być początkiem na wiersz, jakby jeszcze nieco rozbudować... zakończenie mini jest za bardzo mini, brak mi tu czegoś mocniejszego, choć to tylko o sukience... zostawiam bardzo cieplutkie pozdrowienie... :)

Grażyno, bardzo dobry pomysł na wiersz... podoba mi się. Pozdrawiam... :)

Smutek jest tak głęboki, że aż się nieswojo robi.Wspólczuć tylko peelowi. Pozdrawiam.