Wiesław J.K.

koko pustelniku poważnie wesoły krytyku – wzajemnie :)

Niemy Krzyk, to dość ciekawy wywód na temat raju...co oko ludzkie nie widziało, co ucho ludzkie nie słyszało, co najbystrzejszy umysł nie może przeniknąć, to będzie raj....i nawet zjedzony motyl Bea.2u, przemieni się tam w smacznego schaboszczaka :-)

no przecież ja Cię czytam jak zawsze :) znalazłam coś z krainy cieni... przypomina mi to Don Pedra z krainy deszczowców...no dobra, w tym przypadku Don Pedra z krainy cieni :-)

Czarny Anioł bez skrzydeł boskim dotykiem spadł strącony Ziemia zadrżała wstrząsem hukiem okrutnej mocy Niebiosa odetchnęły ulgą odrzucenia wyrzutka zwyrodniałego Oburzone ziemskie padoły zawrzały przelewem krwi szkarłatnej A Czarny Anioł drwił kłamstwem w oczy niebios Przybity gwoździami odkupienia zgrzytał zębami zagłady niemiłosiernie Czekał na przeznaczenie tysiącletni wyrok brzęczących łańcuchów Wieczne unicestwienie pożeracza marzeń nadzieją spełnioną Czterech konnych dopełnia dziejowych zadań planu odwiecznego Plagami smagając resztki co zostało złego Nowa ziemia oczyszczona ogniem dezynfekcja skończona Odzyskany raj zapełnia się ponownie owocem bez grzesznym Uśmiechami radości wybrukowane ulice złotego miasta Nowe niebiosa wiecznym blaskiem zwycięstwem życia Amen Październik 2008

...takie od serca szczere wyznanie... podoba mi się

Zostawiam bez komentarza....i będę czekał na ciąg dalszy ;-)

Moni, wreszcie widzę tutaj światło na końcu tunelu. W tym wierszu ukazałaś, może nawet trochę nieświadomie, że rozterka niespełnionych marzeń zawsze prowadzi do źródła Najwyższej Miłości Niebiańskiej, która potrafi zrozumieć nasze serca i jeśli o to poprosimy, przyniesie ulgę i zrozumienie.

ja bym się spodziewał ze Bóg mnie wskrzesi a tu się okazało ze to była próba każdy dzień to taka próba On nas testuje co dzień ważne by nie poddawać się szatanowi by iść Jego droga to najtrudniejsze ale cóż to jest życie Przypomina mi się księga Hioba ze Starego Testamentu. Twoja „Sztuka Całości” to interesująca polemika na temat raju utraconego, raju wszakże odzyskanego dla tych co zawarli przymierze z Bogiem.

Niemy Krzyk napisal: "Pewien ksiądz w Mediolanie zamiast chrzcić dzieci, poświęcał je szatanowi. Wg mnie najlepszym jego orężem są po prostu pieniądze." Szataniśći i inni słudzy szatana przybierają rożne formy, więc nic dziwnego nawet ksiądz uległ pokuszeniu. Wilki, a raczej wilkołaki przebierają się w niewinne owieczki i mnożą zło dla własnej korzyści, czasami nieświadomie, lecz w większej mierze świadomie wybierając drogę zła.

Więc do dzieła! Zaskocz i nas :-)

Takie podsumowanie zabijania wyjaśnia wszystko. Marsz rację kokopustelnik!

Wiersz, który przyciąga oczy jeszcze raz i znowu i budzi w umyśle to co nigdy nie śpi naprawdę, sens istnienia.

Dziękuję serdecznie, cieszy mnie to, że podoba się tobie mój wiersz sprzed wielu lat. Mów do mnie po prostu Wiechu :-)

Serce cieszy każde takie zwycięstwo :-)

Wrocław, piękne jest to miasto. Chętnie spotkałbym się tam z wami i na pewno z piwkiem :-)

No proszę, to samo myślałem. Jeśli ciekawie napisane na pewno nie będzie nudne. Po wejściu do nieba staruszka wraca jako orzeł bielik i tym razem szybuje nad listkami wierzby...albo wciela się w płaczącą wierzbę i dalej razem snują beskidzkie opowiadania....coś takiego, jedno jest pewne, że zawsze można temat rozwinąć, a nawet jeśli nie to i tak jest to dzieło...pozdrawiam :-)

Rozumiem, jednakże fajnie było by przeczytać część drugą :-) A tak na marginesie to Wiechu jestem i tak proszę do mnie mówić, dziękuję.

Nigdy dosyć takich wierszy! Plus ode mnie.

Nie wiem czy to była myśl Tak znienacka przez myślenie przeleciała Nie wiem, gdyż tak szybko uleciała Jak sen, co pamiętać zawsze chciałbyś Myśl to była zaniedbana Zapomniana i niechciana Lecz wróciła myśl odwieczna Taka dziwna, niedorzeczna W rzeczy samej, cóż to jest myśl Przemyśl to dokładnie, dłużej pomyśl Zajrzyj do umysłu powikłania Ciągle nie masz swego zdania Ja tak myślę, cóż tu myśleć długo Myśl jest pewnie czasu smugą Zapisaną w księdze wspomnień Dzisiaj, jutro w każdy dzień 2000

Poezja jest po pierwsze Powietrza świeżego oddechem Zapyleniem wiersza – kwiata Pocieszeniem dla świata Dnia każdego tworzeniem Przemijającym wspomnieniem Poezja jest po drugie Tym krótkim wierszem w noce długie Słońcem duchowym I ogrzewaniem marzeń Źródłem niebiańskich Nadzwyczajnych zdarzeń Poezja jest po trzecie Potrzebna ludziom na tym świecie Mądrości jest zrozumieniem W każdym życia odruchu, w każdym myśli wzlocie I w odpoczynku i w czoła pocie Zawsze i wszędzie, teraz i gdy nas nie będzie 2000

Rzucę wierszem przed siebie Może trafi do ciebie Wierszem małym jak kwiat Wszakże wielkim jak świat On muzyką jest serca W czasie stycznia i czerwca W czasie burzy i gdy błękit tam w górze Czasem trwa krótko, czasem trochę dłużej Hey wierszyku, wierszyno! Idź zaśpiewaj dziewczynom Powiedz im o szczęściu i o sercu O mądrości i o mędrcu Powiedz także o poecie z dalekich stron Jaki wesoły jest dzisiaj on Leci muzyka w powietrzu tam Wierszyk ją niesie nam Wierszykowa muzyka z niebiańskiego kraju Gdy ją usłyszysz to czujesz się jak w raju 1999

...właśnie w sercu trzeba szukać wrażliwości....tak myślę...najpierw trzeba przepędzić z serca takie upiory i demony jak: egoizm, nienawiść, złość, etc. bo ona czeka na wyzwolenie, a tylko miłość przez duże M jest zdolna to uczynić :) Stosujesz w tym wierszu 'odrzutową' formę przekazu, z prawa na lewo i z ukosa z powrotem na prawo,ciekawa to forma, ale nie za bardzo popularna. W twoim drugim wierszu Sen, także stosujesz podobną formę. Ciekawy styl, podoba mi się. Spotkałem się już kiedyś z takim pisaniem i ciekawy jestem czy ma to swoją nazwę?

wiersz ten jest jak piosenka, tylko potrzebuje muzyki...

...ale przecież to już jest wszystko co chcesz mu dać...właśnie siebie :-)

Koko, toż to jest poemat epicki :-)