Wstrentny

ale te przypadkowo znalezione zdjęcie doskonale oddaje ten wers: Była sobie kropka na końcu. Nic właściwie takiego nie kończyła dobranoc

ok. choć lepiej odczekać 24 godziny. a tutaj przykład, jak genialnie potrafią ludzie interpretować "kropkę nad i": www.syty.fc.pl/mieszko/wordpress/?p=165 którą Pan próbuje zawężyć do zwyczajnego, potocznego wyrażenia. pozdrawiam

Otóż to: "mówi się". Dlatego nie mam pewności co do tego, kto tu stoi w miejscu, w kropce. Pzdr. ale tego nie wymyślił głupek: "postawić kropkę nad i" choćby dlatego, że wtedy bardzo mało ludzi potrafiło jeszcze pisać.

Puszczone wolno, się paszą. "choćby dlatego ważniejsza jest w nim literka "i" z kropką nad nią (jak zapowiedź tej ostatecznej)) niż "a" symbolizujące początek." "i"-> to dla mnie zapowiedz ciągu dalszego. "a"-> dla mnie symbolizuje przeciwstawienie, czyli początek, albo ciąg dalszy, czyli bez początku. widać, wciaż mozna więcej i więcej. mówi się nie bez racji: "postawić kropkę nad i". czyli dopiąć coś, postawić na swoim. bez kropki "i" nie byłoby sobą. "a" to inaczej alfa - czyli nawiązanie do alfy i omegi (czegoś), początek. ale to nie omega jest w tym wypadku końcem, tylko kropka (przecież cieszy się sama z tego, że leży blisko i najbliższy jej sercu jest KONIEC)

przecież napisałem o tym tradycyjny wiersz (Dopiero) minimum słów maksimum treści plus, choć nie oddaje tego co o Malwinie. a jaki mądry, kurczę! sam się dziwię, skąd się we mnie takie myśłi od niechcenia biorą?

to nic osobistego. chodzi o to, że gdyby nie możliwość jaką daje internet, czyli dialogu autor/czytelnik tekst żyłby po prostu swoim życiem. kończylby się wspomnianą kropką. pozdrawiam i korzystając z okazji, życzę dobrego, udanego roku

a Tobie, Reniferze zaprzęgów pełnych dobrych nowin. w dni parzyste pieniędzy. w pozostałe coś jeszcze do kaca

dziękuję wstrentnie. założyłem nawet na chwilę kapelusz, żeby go zdjąć przed Tobą. również wszystkiego dobrego i dopiero, kiedy już będzie chwilka czasu, wspaniałych wierszy.

pewnie myślisz, że inni nie potrafią kochać? poza tym ja używam nawiasu, tam gdzie cytuję czyjeś słowa. a te nawiązują do tytułu znanego przedwojennego filmu Mieczysława Krawicza

i to się nazywa właściwe podejście do tekstu. szukanie tajemnicy, a nie - ich Autora. dziękuję Reniferze i na deser, specjalnie dla Ciebie (wybacz, ale nie mam jabłek pod ręką) ta dykteryjka: Obecność - Gdzie mogę szukać Oświecenia? - Tutaj. - Kiedy się ono dokona? - Teraz właśnie się dokonuje. - Dlaczegoż go nie doświadczam? - Dlatego, że nie patrzysz. - Na co powinienem patrzeć? - Na nic. Po prostu patrz. - W co? - W cokolwiek, na czym spoczną twoje oczy. - Czy muszę patrzeć w jakiś specjalny sposób? - Nie. W zwykły sposób. - Ależ, czy ja nie patrzę zawsze w zwykły sposób? - Nie. - Dlaczego nie? - Dlatego że, by patrzeć, musisz tu być. Przeważnie jednak jesteś gdzie indziej. Anthony De Mello

ten tekst jest niestety skonczony ("Gdyby tylko ktoś zechciał coś tu kiedyś dopisać"). choćby dlatego ważniejsza jest w nim literka "i" z kropką nad nią (jak zapowiedź tej ostatecznej)) niż "a" symbolizujące początek. pozdrawiam i zostawiam odtąd sam na sam ze swoimi pytaniami, bo rzeczywiście, przez ten czas czas zaczął wysyłać za mną listy gończe

dlatego, że upiera się Pan przy zwyczajowej metaforyce, schematycznym budowaniu lirycznej postaci. podałem przykład, jak mógłby brzmieć wiersz rozumowany klasycznie. jednak nie oddałby wielu rzeczy, wraz z pełnym prozy życiem Peelki. także tego, że tak naprawdę jesteśmy tacy sami przez całe życie, nie potrafiąc się dostosować do zachodzących wokoło zmian stajemy się coraz bardziej śmieszni, niemal kalecy. człowiek nie odmienia się przez przypadki - powiedzmy, że wysunąłem tym tekstem taką tezę? ja sam nie muszę się z nią w pełni zgadzać, ale muszę się do niej od tej chwili ustosunkować, wziąść pod uwagę. pozdrawiam

ale wtedy nie będzie oddana metaforyczna stała naszych czynności w skali życia. od normalnej, do coraz bardziej niezgrabnie brzmiącej: Ah, ci mędy błendy... - wzdychała Malwina podczas rzadkich jak woda w kolanie przerwach od zajęć, których zupełnie nie rozumiała. A były to najpierw zajęcia łazienki na kilka godzin przed dyskoteką, potem zajęcia miejsca dla matek z dzieckiem w tramwaju, wreszcie, już na starość, ni stąd ni zowąd zajęcia warga u wnusia. No to jeszcze kropka na koniec. to nie jest krzyżówka tylko inne ujęcie tematu, nieschematyczne więc nie ma Pan porównania do tego co czytał wcześniej. nie moja sprawa ,że upiera się Pan stać w miejscu, polecam Mariannę ja tam wszystko jest jasne, swojsko oklepane po tyłku. pozdrawiam

ja też widziałem się z nią tylko raz. w tym tekście

owszem, też nie lubię takiej nazwy. ale jest też np. słoniowacizna i też nie brzmi ładnie ale celnie. "zajęcza" była mi niestety potrzebna do określenia trzech etapów w życiu Peelki, a zarazem do pokazania coraz większej niezgrabności tego co ją spotyka. mów Pan co chcesz, ale starość jest obraźliwa i upokarzająca dla człowieka. nie ma większej kary boskiej: A gdy starość przyjdzie do mnie, na spotkanie wyjdą armie: walczyć będą nieprzytomnie, aż je wszystkie Śmierć ogarnie. Wtedy każę swym poddanym z murów lać gorący ołów na Jej siwe, rzadkie włosy, do skostniałych oczodołów. Gdy się przedrze do komnaty, w moim ręku miecz zapłonie... - Pożyj Królu drugie tyle, bo dziś przyszłam po twą żonę! A ty zapłacz w swym Królestwie, w którym nic ci nie zostało: oto sam zostałeś żywy a to - najstraszniejsza starość.

nie słyszał Pan o "zajęczej wardze"? Zajęcza warga - wada rozwojowa górnej wargi człowieka, powstała na skutek niezrośnięcia się u płodu jednego lub dwu bocznych płatów górnej wargi z płatem środkowym; rozszczep wargi, rozszczepienie wargi - Słownik PWN „zajęcia" napisana rażąco niezgrabnie, ma zarazem wyrażać rozdwojenie, rozszczepienie. a co, może ładnie brzmi? słyszał Pan, jak taki człowiek mówi? nie powie: zajęcza tylko niewyraźnie: zajęcia ładnie to wszystko oddałem jednym słowem, prawda? "zajęcia" niekoniecznie tak powie. nie wiem, musze się nagrac i odsłuchać. dziękuje za wyjasnienie. pzdr skoro to jasne, proszę zastanowić się teraz, dlaczego "zajęcia" pojawiają się trzy razy, wtedy gdy mowa o wieku Peelki: jej młodości, dorosłego życia, wreszcie starości? i dlaczego są coraz bardziej zniekształcone, brzmią coraz niezgrabniej? pozdrawiam

nie słyszał Pan o "zajęczej wardze"? Zajęcza warga - wada rozwojowa górnej wargi człowieka, powstała na skutek niezrośnięcia się u płodu jednego lub dwu bocznych płatów górnej wargi z płatem środkowym; rozszczep wargi, rozszczepienie wargi - Słownik PWN „zajęcia" napisana rażąco niezgrabnie, ma zarazem wyrażać rozdwojenie, rozszczepienie. a co, może ładnie brzmi? słyszał Pan, jak taki człowiek mówi? nie powie: zajęcza tylko niewyraźnie: zajęcia ładnie to wszystko oddałem jednym słowem, prawda?

"palców złamany trójkąt" - nie jest "złamanym trójkątem palców" skoro nim był wcześniej to samo: co to jest masyw wiedzy? na dodatek milczący? w takim razie, pewnie widział Pan masyw gadający? bzdura na zdrowy rozum i trzeba tej samej dobrej chęci, której Panu zabrakło przy zrozumieniu znaczenia "zajęcia" naszego życia przez czynności.

właśnie wytłumaczyłem. to nie jest metafora dwu, trzy wyrazowa, których dowolną ilość można obecnie wygenerować za pomocą komputera. nazwijmy ją: metaforą czasową, wyrażająca stałą czyjegoś życia, coraz śmieszniej brzmiącą w miarę upływu lat. Pan nie ma porównania, więc się nie dziwię, że to trudne w pierwszej chwili do zrozumienia

o tym mówi właśnie ten tekst. proszę spróbowac odpowiedzieć sobie samemu. jeśli zaś chodzi o "zajęcia" podpowiem ,że powtarza się przez całe życie Peelki, w miare upływu lat nabierajc coraz bardziej fałszywego znaczenia. a co, nie zgodzi się Pan, że tak jest również z naszym życiem? że w miarę lat człowiek coraz bardziej zaczyna wątpić w to, że cokolwiek znaczył? tylko "zajęcia" (to co robił i robi) nie odmieniają się przez lata ale brzmią (przez to?) coraz śmieszniej

nawet muchy nie zgodzą się z takim poglądem: w gównie bogacza można znaleźć rarytasy, w gównie biednego robaki

a czym jest "moja matka jadalna" Wojaczka, "masyw milczącej wiedzy" Wojtyły, "świdry oczu" Ważyka, "palców złamany trójkąt" Herberta? a poezji można poszukać, w końcu liczę na inteligentengo Czytelnika, dlatego nie napisałem tego prozą (co i jak), ani nie wierszem: Dopiero kropka na końcu daje do myślenia więcej niż wszystko co napisano przed nią - jest jak śmierć. i co, może nie byłby trafny? w czym gorszy od Różewicza? ale nie chodzi (tylko) o to: .

tak, kropka jest tu (i nie tylko) najważniejsza. to wiersz o niej, a skoro na końcu wyraźnie jest mowa, że jest śmiercią, więc nawet powiedzenie: wszyscy "jesteśmy w kropce" (śmierci) nabiera nowego znaczenia. dziękuję

o to chodzi. nie ma, bo to wiersz o życiu "Malwiny". jakby jej nigdy nie było i nic już do tego nie da się niestety dopisać. ja to -wyrażam i jak widać po komentarzu - trafnie. dziękuję wyrażam - znaczy się: prozę (zwykłego) życia, które chciał nie chciał - nie było poezją

o to chodzi. nie ma, bo to wiersz o życiu "Malwiny". jakby jej nigdy nie było i nic już do tego nie da się niestety dopisać. ja to -wyrażam i jak widać po komentarzu - trafnie. dziękuję