Lobo

))..."stajemy", Panie M., bo chodzi tu o czynność powtarzaną, wielokrotną. "Nieme lustra", ponieważ nie odbijają "życia", osoby/osób, postaci, no itd...) pozdrawiam.;-)

Bardzo to, ekhem, budujące, ale poprzestałbym na wręczeniu tekstu adresatowi. pozdrawiam.;-)

Drugi pusty tekst o pustce. Plaga jakowaś, czy co? pozdrawiam.;-)

Porządasz ???

Dużo niczego o niczym. pozdrawiam.;-)

Te rymy bardzo spłaszczają tekst, są nijakie, po najmniejszej linni oporu. Z tymi "pragnieniami" - to chyba one (pragnienia) "wiodą na pokuszenie", a nie "są wodzone", prawda? Więc raczej "wiodącym". Ostatni dystych ładny. pozdrawiam.;-)

Umarli zabierają ze sobą wiarę w nieśmiertelność. Milcząco stajemy nad zasłanymi łóżkami. Puste pokoje uparcie kokietują nieme lustra, a cisza dogaduje się z kurzem, który powstaje z niczego. Ci, co odeszli, przychodzą do nas w snach bez nazwy, zbyt odlegli, by coś powiedzieć. Oglądamy się częściej, patrząc na dzieci, które zaczynają zapełniać opuszczone stoliki do brydża, wypełniają przestrzenie. Mówimy do nich swoim językiem, innym niż się spodziewały. Odwiedzamy rosnące cmentarze. Skrupulatnie chowamy zdziwienie, że wszystko trwa tak krótko. Hodujemy własne dziwactwa i fobie. Ciała starzeją się same.

Metafora? Hmmm...Proszę mi napisać Pani pojęcie metafory, bo jakoś jej tu nie widzę, ale przecież mogę się mylić.

Ostatnie wyznanie wampira-masochisty? pozdrawiam.;-)

No, to co w końcu - blisko był, czy daleko? Proszę się zdecydować. Bo np wiersza to tutaj nie ma zdecydowanie. pozdrawiam.;-)

Trochę chyba przedobrzony z ta terminologią. Ten wers: Podnieś się, bo lepszy widok jest z dołu. na efekt, nieudany, sensu mu brak. Ale jest materiał na bardzo dobry wiersz, taki beznamiętnie diagnozujący. pozdrawiam.;-)

Chłoszczesz Pan biczem satyry, ajajaj. Jesteś Pan niedościgniony. "jakoby" - "jak gdyby" - tak byłoby lepiej chyba. Rym i rytm-wymuszacz, oczywiście włączony na cały regulator, szkoda. Przeklęty przez Boga, życiowy swój zagon; szum wersów usilnie chowany w spojrzeniu - przez takie wersy cała zjadliwa ironia idzie jak para - w gwizdek. Po dopracowaniu może i coś z tego będzie - na razie dość niezręczna miejscami rymowanka. pozdrawiam.;-)

Mhm. Zgrabne, niebanalne, trochę może za bardzo sielskie, ale raczej nie miał robić za rewolucję wiersz?...)) Na końcu drugiej rytm się nieznacznie łamie, druga może tak: Było więc w koszykach wino, chleb i owoce; Pan objaśniał drogę, dawał ostatnie rady: jak czytać pogodę, robić węzły, piec jagnię; w co ufać roztropnie, jak godnie grzebać zmarłych. Jakby szli na studia, tylko dłuższe, trudniejsze. Bóg jak matka w oknie; Adam szedł gładząc finkę, Ewa rwała ziele, a u nóg wąż się łasił jak czarny spanielek. No i interpunkcji brak miejscami pozdrawiam.;-)

Przydałoby się uformować tę miniaturkę, aż prosi się o rytm. Zamiast "zdycha" - "znika", bardziej neutralnie. Najmniej precyzyjnie brzmi dystych: a twoje oczy obserwują zamiast milczeć jak kiedyś kiedy nie patrzyłaś no, do obróbki. pozdrawiam.;-)

)))...dziękuję..) Wolałbym, oczywiście, żeby moje teksty czytane były bez konotacji/porównywania z jakimś wzorcem, bo sama istota wzorca zakłada jego doskonałość, więc jakikolwiek przyrównywany tekst musi być z zasady słabszy, ale niech i tak będzie..)) pozdrawiam.;-)

P.em.gie., trudno mi polemizować z tą opinią, nie czytałem nic Rilkego. Tem nie mniej dzięki za poczytanie i, jeśli jesteśmy w temacie "dorównywania", poproszę o rozwinięcie tego: ...choć nie dorównuje ale nieźle się czytało nawet - bo tego typu komentarz zawsze kojarz mi się z, typowo polskimi, próbami porównywania właśnie, wręcz na siłę, vide różne: drugi Maradona, drugi Brad Pitt itd. pozdrawiam.;-)

E, nie jest Ÿle...)) Coda mnie akurat pasuje, jeœli bym coœ sekatorem potraktował, to wers: białe i czerwone… pozdrawiam.;-)

Oj, mogłem sobie podarować czytanie. Nic tu nie ma pozdrawiam.;-)

No, widać niezłe pióro. Czysto poprowadzony, jedynie dwa fragmenty poszły w las patosu niepotrzebnego...) Te "ręce (...) nad milionami" i "ofiarowywanie siebie". Reszta, to kosmetyka, co pradwa dość ważna, ale drobna. pozdrawiam.;-)

)))...A tak?: Słyszę, jak stara grusza trawę klapsami karci, jakby przypomnieć chciała, że czas miodnego zbioru - trzeba przywołać pilnie ludek robotny z barci, kwiatu opróżnić kielich, by nie zabrakło miodu, zimą tak potrzebnego, gdy mróz za oknem, słota. Po to, by wspomnieć ciepło smaki wonnego lata, poczuć promyki słońca, skarby ukryte w słojach, ulgę niosące gardłom, niczym niebiański balsam. pozdrawiam.;-)

))))))...Panie Butrym, ano, ha,ha...) Szczęścia życzę i powodzenia wszelakiego pozdrawiam.;-)

Panie Butrym, czy może mi Pan wyjasnić sens tego, co Pan raczył wkleić? Pytam o sens logiczny tego czegoś, bo powód znam. pozdrawiam.;-)

)))...Panie Oyeyu (nibyśpiący), z początku to samo chciałem napisać, znaczy, pochwalić choćby początek, aleć przeca chłopa nie ocenia się po tym jak zaczyna, ino po tym, jak kończy...) Szarlotka nie trafiona zupełnie, "lobo" znaczy "wilk". ..) pozdrawiam.;-)

Ten wiersz jakby dopominał się poklasku (bo taki biedny, chory i nieporadny). Niestety, nie bardzo to wyszło, a "nagie miecze" do końca spłyciły. pozdrawiam.;-)

Och, czas umierać pewnie. To już nic swojego nie da się napisać, tylko te parę wyświechtanych zwrotów? No, niech odejdzie w niepamięć. pozdrawiam.;-)