bazyl_prost

tu stoje z ziołami trujące goryczą lecznicze wonią suszą się pod sufitem mikstury przeróżne sporządza okadza, złe duchy odgania i modli się wiecznie z drzewami za oknem tak bywa, tak być nie może pogańsko woła wczorajszą zorzę

jakbyś kogoś wygórowanie nie lubiła

jak latarki sygnałowe

dla kochanki to kamelie

kwietne bo to czas jadowitych ziół

to chyba o harcerzach

mięso obrażone groźba mijam krwawe wędliny

ale dobre, o plombach

oku ,paznokciu pewnie też

na którymś piętrze brzmi jak zapowiedź lawinowej katastrofy

tu wcale nie oto chodzi to nie jest taki koszmarny wiersz wszystko pablo przeinaczyłeś w dramat ostateczny, to o raku niepotrzebne, niepoetyckie

kiedyś wszystko było jedną kropką i urosło a może zmalało muszę kupić olej patelnia to już nie kropka a może to był wielki wybuch

gładka głowa oceanu mknie ryba zachodzi słońce

i tak pisze ludzko, no, ludzko i nie byle jak

może nie boleć tylko czasami się beka, sprawy rzeźne

tylko nie wygarniaj prostów

trudno powiedzieć o jakie ciepło mi chodzi ale o to zwykłe

milczę i ciepło wysyła me ciało zwykłe ciepło tak wiele kryształowe słowa w języku który powstaje w staronowszym świecie

oczywiście bez specjalnych instalacji

dla kogo?

fiu fiu fiu melodia płynie wzrusza całe powietrze

nie wróżę sukcesów w tym sedymentującym nastroju

czarna dziura

wyszedł mi kwadrat magiczny mniej więcej

biele bogate na łące żołnierze co poszli spać mak słodzi senne mary nie myśli strach się bać fiolet okiełzna swym blaskiem wypełni co sinym być miało i zieleń ,i żółć co rozbroi ciało radością spokoju , stać