bazyl_prost

gożdździki też ale te tulipany takie świerze

tytoń mnie z tego cuci

gdybym zaszedł w ciążę odmieniłby mi się świat już to czuje bezwarunkowa czujność i dobroć musiałbym wszystko przemyśleć żeby nie mieć mdłości próżność ma zabroniłaby piersiom rosnąć no jak bym wyglądał z piersiami, koszmar i trochę bym o sobie zapomniał byłyby ważniejsze działania chłopiec czy dziewczynka trzeba pomysleć zawczasu czułem to naprawdę tak jak rośnie najukochańsze drzewo i chcę ciągle przy nim być na zawsze inaczej przy życiu

ptaki latają, cały kosmos by płakał oh paper_doll i zleciałyby się ptaszki i zaprowadziłyby cię do mamy w niebie tam gdzie się wszyscy wyleczyli i są sero-pozytywni

będe wyszywał wierszyki na makatkach, naprawde, jakbym mógł

taki nastał niepokój taki jakiś lęk taki elektryczny taki ciągły brzdęk i tak jest i jest nie chcę mi to minąć kiedyś nakręcało jakością nie dziś

nie trafione , bo nie wiadomo o czym

zapisze sobie jakbym był w ciąży kiedyś

pustki albo tematu, to jak dializa mysli

żebym się nie nauczył wojen z wierszy

poza tym skąd ta tęsknota za Holandią?

nie rozumiem, giną w potokach krwi , a w świątyniach od lat nie ma krwi i dobrze no bo nie źle wiele jest ścieżek

bardzo nietrafione, baardzo przecież POLACY długo , oj długo walczą o wolność

przeklęte rewiry nadają się do niszczarki, zaświadczyć...może to pomoże poniechać

w oczekiwaniu doskonałego rozwiązania spuentowawszy od strony historycznej

noc już letnia ziemia zaszłym słońcem oddycha tylko ten koncert wśród traw

O Kasiu Krzak co śpiewasz aurom kosmosu ziemskiego pieść mnie pieść zimną wodą twoje cudowne pieni koją niezastąpieni z siłą jeziora czy oceanu tak ci do twarzy w zieleni Bush ucieka mój duch w rezonans tańczy me ciało i dusza nie siła twa porusza a siłą twa dusza

omdlewa duszącą wonią rumieniec gasi urokiem łasi jasność i świerzość głosi tak cicho i niknie przy niej wszelkie licho

gdieś w kosmosu odmęcie machina mieszka niewielka zjada złe dźwięki, płasczy złe swiatło niebezpieczna ukryta tu się nie najesz do syta czasami stuka jak głuchy dzwon i jakoś trwa bezpieczny dom

to wymagało kobiecej mądrej wzmianki

czerwona wstążka spruta płonie na czarno syntetycznym smrodem proponuje skromny kolor inkaustowego nieba nocą

ja łaknę pięciolinii horyzontu synestetycznej, takie widowisko światło i dźwięk

to nie sen to przeżycie czy ludzka jatka ma być realniejsza

czerwona jatka ludzka zasypia na ciemnym dnie morza nocą gwiazdy z inkaustem osłaniają scharatane jestestwa toną w czerwonym winie smutki i patos spiżu tylko przypomina a róża płacze i płacze , i płacze i roni rosę pamiętliwa pragnąca koloru nocy a tu tylko motyl , czarno, indygo krąży przycupnie famfary nie łupnie

no inaczej niż krwawo i śmiesznie to nie mogło, nie mogło aż ze mnie się sączy wino czerwone