bazyl_prost

czerwona jatka ludzka zasypia na ciemnym dnie morza nocą gwiazdy z inkaustem osłaniają scharatane jestestwa toną w czerwonym winie smutki i patos spiżu tylko przypomina a róża płacze i płacze , i płacze i roni rosę pamiętliwa pragnąca koloru nocy a tu tylko motyl , czarno, indygo krąży przycupnie famfary nie łupnie

no inaczej niż krwawo i śmiesznie to nie mogło, nie mogło aż ze mnie się sączy wino czerwone

krew podchodzi do gardła serce wpada w łopot morze czerwone, tonę

czerń przemienia w kobalt diamentowy rzemieslnik zgasił purpurę

chodzi oto, że nie ma pająków

ale dzięcioł na szczęście nie miauczy

bardzo stare ale nie za bardzo, tak

oceniam literami dziwna jesteś też pomyśl

więzienie to nie miejsce dla miłości, koszmar

i wszyscy czujemy się licho jak mielone, smażone albo tatar

nie , na razie to tylko o przyrodzie

oj mówi i to bardzo wiele

kurcze to historia

kiedy myśli błądzą liche fotografie plastusia plastuś oniemiały temat doskonały wynurza róża i wszystko by było ładne i przejrzyste gdyby nie kolor róży krwistej

może coś o zdrowiu

wiele obrazów wiele przezroczy papierowe lustra

dzięcioł kuje dziuplę stukot brzmi będzie miał dużo młodych

struktura kabli i sprzączek elektryczne tak wiele znaczy

a młokos mówi idę całkiem bosa

nie wczuwaj się w ten komentaż lepiej go tylko zrozum a haiku wszystkie nieomal ładne

tak jak na trawie śniadanie tak sobie kwitną i panie co mi tam winobranie ja marznę i słońca chcę wiecznie kwiaty są zawsze słoneczne

mam wszystko co mogę moc przemyśleń rysuje w głowie mam nawet szczęście i co jak przeminie jak dreszcz... wiecznym być niby deszcz

no zabawne dzieci też biorę na ręce ale tego się nie rzuca na szczęście

światłocień idealny jasność i brak światła moje czarno białe fotografie

ostatnio jestem alfem bo życie jest zbyt szybkie te meta stany zagrożenia i wewnętrzny chaos wszystko się kumuluje w chaotyczne krwawe gluty w mojej głowie przynajmniej ,może czerwone buraki...