bazyl_prost

trafny koncept, tylko czy śmierć jest wieczna...

nudna szaruga stłumienie wypatrując słońca

wiosna zaprasza wszystkie pokemony czerwień , długo by rzeźbić

nudna szarość jak zmiana dekoracji słońce zjawi się cudownie

ja się boję ognia, --zdrawiam

ja się boję ognia, --zdrawiam

może tu chodzi o 'robienie' takie gromkie słowo na wszystko...?

może to nie poetycko ale pozostańmy przy linii porażki, milcząco pozdrawiam

strażnikiem świętej trwogi?

biorąc pod uwagę żarłoczność niektorych jednostek i niebezpieczeństwo komunikacyjnej porażki

to taki stan głodnego roślinożercy

w grani zaklęte struktury- okiem- burze zielony las kłuje pachnąco pod stopami miękki mech na niebie jak zwykle błękit tylko melancholia zjada każdy kęs

ładne od słowa do słowa, niebezpieczne bym pomyślał

mi się podoba

to jest raczej o niewierzeniu Eliko, zastanawiam się na co patrzysz

podtopiony las gniją korzenie bagno

brudna przezroczystość w naczyniu z wodą, hm...

wybacz to pomieszanie, ale tak to czytam :) znów krytyka imadło ściska wersy miażdżąc palce sens dalszego życia w szufladzie ze szkicami gdy wyblakłe kartki ujrzą tęczę dnia spóźniony na laury będę u bram piekła dlaczego "czarnowidztwo" w poincie? brakuje mi choć cienia nadziei ;) a może...to zamierzone, żeby Czytelnik wyciagnął "sens z szuflady" wbrew i pomimo? :) serdecznie i ciepło - Krysia Witaj Krysiu tak myślałem , że mi pomożesz w tym wierszu:):):):):) i dziękuję za pomoc pomyślę jeszcze nad nim , ale i tak już jesteś współautorkom miło Cię mieć w potrzebie dziekuję za pomoc i komentarz szacuneczek be ja jeśli mogę , to też nie przepadam za werwą

na złotych niciach dywan utkany ciemność ukrywa niedoszłe rany zieleń zasłony błękit sufitu mozaika wspomnień lęki niebytu

przyprószyło śniegiem świeci jasne słońce w marcu jak w garncu

przedwiośnie roztopy śnieg przelotny gość

chwile sumują się smaki życia i niesmaki

bazyluwprost, bądźmy rozsądni, skąd wiesz, gdzie las ma pas ;) trzeba przemyśleć budownictwo , wobec wód albo wymodelować geografię zmieniając na granicy faz materialnych

kądziołki przędne pająka tak ładnie a to nie tak

pozostanę w strumieniu, lepiej rozumiem, nie chcę narzekać