bazyl_prost

ciepły letni wieczór i nagrzany beton lub asfalt - nie roztopiony

sieć wirtualna mnóswo możliwości pióro zardzewiało poeta kupi sobie nowe odezwa do narodu czy wszystko musi być buntem może właśnie się rodzi nowa spokojna jakość

tęsknię do ciepła jak do nagrzanego betonu lub asfaltu w letnie popołudnie i wieczór kiedy bezchmurne niebo otworzy wrota do gwiazd i otchłani kosmosu ze świerszczami pofrunąć dźwiękiem bezpiecznie w zapachu lata

maria i marta to chyba nierozłączne archetypy z południa, urzekająca przenikliwość i taka subtelna, życzę kobaltowej czystej i przejrzystej nocy, wierny wielbiciel pani poezji rozświetlającej prozę życia

w oceanie żyje kazda myśl w oceanie zostaje każda myśl bo życie wyszło z wody i tęskni za wodą kojona rytmicznie zamienia się w pianę lub trwa a życie wyszło z wody i tęskni za cudami spokojnie

słoneczny blask niebo jasnoniebieskie budzi się zieleń

dziękuje, myślałem że banalne

ładne nieprawdaż

pozwólmy powietrzu być świeżym

trudny moment jakiś, od pergaminu nie rozumiem, czemu o nadgarstki, i dół demaskatorski , to też nie wiem. poza tym kłują ,też tego nie lubię, kuje się żelazo pozdrawiam nie nazbyt ciepło , tyle ile wiosna pozwala

różowy to różowy a nie czerwony

kobiety zawsze dzielą przez zero , wtedy wymyślają

trudne obrazy , trochę znojne

przyciąć gałązki drzew owocowych by nam nie rosły zbyt wybujale przekopać grządki, już nie zmarznięte niedługo zasiew niedługo zasiew słońce już świeci i trochę kwiatków ptaki śpiewają radośnie to o wiośnie

...i gwiazdozbiór Złoty Rój Platona, złoto jasno kobaltowy bezkres

trochę straszne

młokos bez układu współżędnych, albo turysta

za dużo miodu

............czarownica..................

może tylko początek ,wolę nie wnikać, zdrowej wiosny

nie bardzo rozumiem łaskotanie w przeponę, może to jakieś subiektywne

SŁOŃCE grzeje ziemie już niedługo kwiaty już niedługo pszczoły

mówisz o życiu? czy o jakichś bachanaliach? mówię o chorej i wypaczonej narzucającej się rzeczywistości, w necie tym bardziej i szczególnie, czyli o wszystkim co traktuje się jako produkt łącznie z innym człowiekiem = dzięki temu towar nie wiem ja biorę z netu to co potrzebuję, spam jakoś omijam

nie ma tu miejsca na święcone jajka jeszcze, Święto Świętej Czarnego Kruka przypada na ostatni dzień zimy albo najkrótszy dzień w roku jeszcze nie ustaliłem, twój żart jak koszmarna reklama tesko, trochę niesmaczny Cóż Cie tak zniesmaczyło Bazylu, istniejąca i folgująca gdzieś rzeczywistość ? Nie dziwię się i nie dziwię się sobie. Reklam nie cierpię itp. mówisz o życiu? czy o jakichś bachanaliach?

nie rozumiem twojego żartu Eliko Bazylu, to sorki, że postawiłam Cię w moim komentarzu przed takim żartem. Tylko się na mnie nie denerwuj. Twój wiersz bardzo głęboki przenośnią wraz z tytułem o bardzo inteligentnym ptaku występującym na ziemiach północnych, żywiącym się padliną, w mitologii posiadającym również swoją niejedną metaforyczną symbolikę nakłada na czytelnika takiego, jak mnie np. wiele do myślenia. Niebanalne kra, kra dające refleksję i następny wers, skojarzyłam z nadchodzącymi świętami, bo tematyka tutaj w wierszach ostatnio pojawiająca się również się ku temu skłania i szuka motywacji do swoich wierszy. No i też w niezbyt dobrym świetle łacząc skojarzenie z bardzo pouczającym wierszykiem o świętach i "koszyku w którym to jajka poczerwieniały". Wyobraziłam sobie dwie panienki. Jedną, która 'zza rogu' zmierza z koszykiem do święcenia' i patrzy na jajka i mówi: " ale mi poczerwieniały..." I drugą, tak samo zmierzającą z koszykiem do kościoła, która jajka wyparzyła we wrzątku z cebulą, ........ resztę zamieściłam w niby żarciku. Pozdrawiam serdecznie nie ma tu miejsca na święcone jajka jeszcze, Święto Świętej Czarnego Kruka przypada na ostatni dzień zimy albo najkrótszy dzień w roku jeszcze nie ustaliłem, twój żart jak koszmarna reklama tesko, trochę niesmaczny