bazyl_prost

wybacz to pomieszanie, ale tak to czytam :) znów krytyka imadło ściska wersy miażdżąc palce sens dalszego życia w szufladzie ze szkicami gdy wyblakłe kartki ujrzą tęczę dnia spóźniony na laury będę u bram piekła dlaczego "czarnowidztwo" w poincie? brakuje mi choć cienia nadziei ;) a może...to zamierzone, żeby Czytelnik wyciagnął "sens z szuflady" wbrew i pomimo? :) serdecznie i ciepło - Krysia Witaj Krysiu tak myślałem , że mi pomożesz w tym wierszu:):):):):) i dziękuję za pomoc pomyślę jeszcze nad nim , ale i tak już jesteś współautorkom miło Cię mieć w potrzebie dziekuję za pomoc i komentarz szacuneczek be ja jeśli mogę , to też nie przepadam za werwą

na złotych niciach dywan utkany ciemność ukrywa niedoszłe rany zieleń zasłony błękit sufitu mozaika wspomnień lęki niebytu

przyprószyło śniegiem świeci jasne słońce w marcu jak w garncu

przedwiośnie roztopy śnieg przelotny gość

chwile sumują się smaki życia i niesmaki

bazyluwprost, bądźmy rozsądni, skąd wiesz, gdzie las ma pas ;) trzeba przemyśleć budownictwo , wobec wód albo wymodelować geografię zmieniając na granicy faz materialnych

kądziołki przędne pająka tak ładnie a to nie tak

pozostanę w strumieniu, lepiej rozumiem, nie chcę narzekać

muskani dotykiem ukołysani i trzeźwi dryfując w sensie szukając sensu pod nieboskłonem w dżungli bytu wciąż odnajdując sensu łaknienie i wspólne brzmienie gniazda słowików mówiące bardzo bardzo po cichu

na złotych niciach dywan utkany ciemność ukrywa niedoszłe rany zieleń zasłony błękit sufitu mozaika wspomnień lęki niebytu

mi się podoba, fajna piosenka

do łezki, łezka, aż będę niebieska, wtórne

miękkie obłoki wyłaniają się jasno z błękitu

beatuju bądźmy rozsądni wobec żywiołów, po pas jeszcze nie sięga woda

świerzość świąt,cudowna ale narcyzy żółte, nie wiem co to pożółkłe sceny

tak, zimna woda zdrowia doda

terroryzują zgłoski k, dz,ł czerwona klatka stworów gromadka k, dz, ł czy nie rozumiesz czy nie dostrzegasz k-dz-ł ...i jak tu teraz żyć

w bieli obłoków błękitem snują się między gromami pod cieniem drzewa w skowycie w zapachu lasu u mamy w dolinach ciemnych jasnych wyżynach i oceanie w kosmosie wielkim i pod kamieniem nagle płyną rzeki strumieniem

przestworza to niebo i chmury, a tutaj astro, brakuje słowa , może coś świetliście, czy chmury mają związek z gwiazdami? sam nie wiem, jak się ma światło do wody, ale wiersz ładny

obłoki w błękicie odrobinę zatroskane płyną z wiatrem

śpiący zimą las wzdychać zaczyna cicho w roztopach

Haiku daleki rejs błękitnym oceanem konflikty idą spać

pewien chłopiec spod Berlina projekt miał co nikt nie strzyma oczyszczalni ogłoszenia: że nie do przepompowania takie coś - nie do wytrzymania

nagietek ma dozę poważnego chłodu

pomarańcz zapachu nagietka