bazyl_prost

róża czerwona zapachem zduszona smuci ciągle i ciągle i ciągle i ciągle i ciągle i ciągle

a to chińskie zakopane? są też kamienne

nikt onych nie chce urządzę urodziny zbyt wiele konfliktów smaczne ciasto C2H5OH uraczy octem nikt nie jest doskonały

między kacem a prądem trudne komplikacje i trele brele i w mózgu wibracje brak wyniku normy ciągłe wątpliwości i z nikąd miłości

chcecie się przeziębić? kosci się zestarzeją i smutne pieśni, wino i alkoholizm...........

zbyt straszne

z czerwonej cegły

a mięsko się jadło

cierpkość wiśni

trudno zostać cyborgiem tyle napisane czy wierszem nie na temat czy bosko czy każdy metaliczne styki różnej jakości

jak nie ma problemów to jest miłość

spóźniona tamatyka

nie podoba mi się, tytuł budzi złe skojarzenia biochemiczne i reszta jest bez odbioru, poza tym świat jest większy od jakiegoś trującego gazu, o którym szkoda gadać, słońce wyziera spod szarych chmur

spod ciemnych chmur słońce wychynęło zwycięsko

a ja dostrzegam nutę równowagi , w całkowitym zachwianiu równowagi, i... może tyle, przydałby się jakiś świetlik w wierszu, ja mam wniosek tylko, że trudno o równowagę i ogarnięcie tak żeby każdy stawał się szczęśliwy. pozdrawiam

masz już stokrotki? ja jak na dziś tylko przebiśniegi...

to chyba południowe, dla mnie jak zatracenie, nie wyobrażam sobie takiej beztroski

taka kompozycja

ciepły letni wieczór i nagrzany beton lub asfalt - nie roztopiony

sieć wirtualna mnóswo możliwości pióro zardzewiało poeta kupi sobie nowe odezwa do narodu czy wszystko musi być buntem może właśnie się rodzi nowa spokojna jakość

tęsknię do ciepła jak do nagrzanego betonu lub asfaltu w letnie popołudnie i wieczór kiedy bezchmurne niebo otworzy wrota do gwiazd i otchłani kosmosu ze świerszczami pofrunąć dźwiękiem bezpiecznie w zapachu lata

maria i marta to chyba nierozłączne archetypy z południa, urzekająca przenikliwość i taka subtelna, życzę kobaltowej czystej i przejrzystej nocy, wierny wielbiciel pani poezji rozświetlającej prozę życia

w oceanie żyje kazda myśl w oceanie zostaje każda myśl bo życie wyszło z wody i tęskni za wodą kojona rytmicznie zamienia się w pianę lub trwa a życie wyszło z wody i tęskni za cudami spokojnie

słoneczny blask niebo jasnoniebieskie budzi się zieleń

dziękuje, myślałem że banalne