Sylwester_Lasota

No cóż... cieszyć mi się tylko pozostaje. Dzięki za wyjaśnienie :) Pozdrawiam również :) Znam też takie sosny. Te moje znajome rosną nad brzegiem jeziora. Niestety, ich "spacer" z reguły w końcu kończy się kąpielą. Niektóre jednak utrzymują się takim stanie naprawdę dość długo. Dzięki za zdjęcie. Również pozdrawiam :) Wielkie dzięki. Wysłuchałem z ogromną przyjemnością :). Kiedy podjąłem się pierwszej zarobkowej pracy w moim życiu, mieliśmy tam takiego kolegę, który przed godziną dwudziestą, na drugiej zmianie, przerywał pracę i biegł do radia wysłuchać słuchowiska dla dzieci. Wszyscy się z niego wtedy śmiali i robili sobie głupie żarty, ale on, niczym niezrażony, uciszał ich tylko i słuchał z zapartym tchem. Głupio mi było się wtedy przyznać, że ja też je uwielbiam... miałem wtedy zaledwie siedemnaście lat. On był duuużo starszy :) Pozdrawiam serdecznie. Wiem, wiem... zauważyłem ;) Dziękuję i pozdrawiam :) Serdeczne dzięki :) Pozdrawiam :)

Ryzykowne

I tu Autor se napytał w pytlu starym nowej biedy. Wszak wiadomo, głupich pytań nie ma. Są natomiast luki w wiedzy. ;) Pozdrawiam

A mi koniec znów odpada, o wiązaniu nie ma mowy, lecz nie czeka mnie zagłada, bo ogonek rośnie nowy. ;) Pozdrawiam Dziękuję Nato :) Pozdrawiam Bardzo się cieszę, że przypadło :) Pozdrawiam Wielkie dzięki :) Również pozdrawiam.

Jak to mówio: Uważajmy na marzenia... czasem lubio się spełniać... Pozdrawiam

W sumie... myślałem, że pomysł jest dosyć wtórny (patrz komentarz Jacka Suchowicza), ale... dzięki za taki odbiór. Cieszę się, że dopatrzyłeś się w nim czegoś "odkrywczego" ? Również pozdrawiam No bo w sumie tak: Pole leży, Miedza biegnie, Drzewo rośnie Wiatr wieje - nic się nie dzieje ? Również pozdrawiam :)

Dzięki

wydaje mi się, że w tytule bez spacji, ale nie chcę podnosić napięcia. Pozdrawiam

Gdzieś tam ciągle rosną :) Dzięki Pozdrawiam

Prawda. Jest takie porzekadło. Dzięki i pozdrawiam Różnie chyba z tym bywa. Jeden z moich pradziadków miał ponoć w zwyczaju mawiać, że ludzie dzielą się na krzoki i ptoki. Krzoki zapuszczają korzenie, a ptoki latają po świecie. Dzięki za czytanie. Również pozdrawiam

Oczywiście, że miedzy. Cały czas walczyłem z edytorem tekstu, który konsekwentnie zmieniał mi każdą miedzę na między :))). Jedna umknęła. Dzięki :) Również pozdrawiam

jej? Pozdrawiam :)

idzie drzewo przez pole idzie po miedzy prostej za nim łopian kudłaty szczeka na dzikie osty wiatr mu mierzwi koronę smaga wychudłe boki lecz choć bardzo się stara nie zawróci go z drogi idzie drzewo przez pole mija chwila za chwilą wschody słońca zachody ile już ich przebyło ile jeszcze zostało nie ma kogo zapytać gdy samotne w tym marszu z żalu czasem usycha za ogrodem za sadem za parkiem puszczą knieją za łęgiem gajem borem gdzie inne drzewa żyją ale gdybyś je teraz wyrwał z całym korzeniem w las soczysty posadził w najzieleńsze zielenie umarłoby z tęsknoty za tym polem za miedzą za łopianem kudłatym wiatrem co je odwiedzał

@Polman, MI się akurat to "zróbmy my bo mamy" podoba. Takie w sensie "z ja i ty, zróbmy my". Ale jak to mówią, gusta nie podlegają dyskusji.

Żeby się za dużo nie rozwodzić (nomen omen) popracowałem trochę z tym tekstem. Wynik może nie jest imponujący, ale też nie chcę pisać Twojego wiersza, tylko wskazać kierunek, w którym bym podążał. zróbmy my bo mamy zauroczony świat niechaj się wydarzy że duet nasz niczym kwartet gra proza poza groza gdy ja to ty tamto zakupy meble rachunki aż nam się nas już odechciało padły gorzkie strzały i strach przed czynami standard kalkowany iż słuszną drogą jest rozstanie zostaną przekleństwa znów wykropkowane gdy pamięć omija bo nic nie warto wspominać puste pierwsze wiersze pisane zawodem smutne puste strony by znów sklecić przyszłość na nowo

Tak, że tak, ale jeśli wrzuciłeś tekst do warsztatu, to znaczy, że ciągle chcesz nad nim pracować i oczekujesz uwag dotyczących pracy nad tekstem od czytelników. Czyż nie? Jest lepiej, moim zdaniem, ale szedł bym dalej w tym kierunku.

@Somalija Poprawione. Trochę na siłę, ale pozbyłem się tego jednokomórkowca.

Z tego co czytam, to jest to lekko dyskusyjne czy wirusy są tworem żywym, czy marwym, ale na pewno nie są biologicznymi komórkami. To fakt.

Dzięki za merytoryczną uwagę. Pomyślę co da się z tym zrobić. Pozdrawiam Dzięki serdeczne. I wzajemnie, bo zdrowia nigdy za wiele :) Pozdrawiam Dziękuję Agato. Pozdrawiam serdecznie. Wielkie dzięki :) Również pozdrawiam

Dzięki za czytanie Justyno. Pozdrawiam Jacku, ja już dawno straciłem wiarę... w przypadki. Większość, a właściwie wszyscy z moich znajomych wyszli z tego, zdawać by się mogło, bez szwanku, ale myślę, że o prawdziwych skutkach tych infekcji przekonamy się dopiero za kilka, może kilkanaście lat... a może doświadczą ich dopiero przyszłe pokolenia. Teraz przyszła kolej na mnie. Na razie nie jest źle. Oby nie było gorzej. Również bardzo serdecznie pozdrawiam.

Że się tak wtrącę... to warsztat przecież jest (!), czyli miejsce dokładnie dla takich tekstów. Jeśli ktoś uważa, że może pomóc coś z tekstem zrobić, niech podpowie, jeśli nie, może lepiej niech zamilknie. Myślę, że tak stanowcza krytyka, to nie tym dziale. Pozdrawiam Panów. P.S.: Jeśli o mnie chodzi, to usunąłbym z tekstu wszystkie duże litery i interpunkcję (szwankuje), bo to przecież nie list jest, tylko wiersz, ale nawet gdyby był to list, to nie jest przyjęte pisanie np. "Nam" z dużej litery. Myślę, że "Świat" na tym też dużo nie ucierpi. Poza tym... mi się ciągle podoba. Dosyć dokładnie oddaje klimat zjawiska tak obecnie powszechnego

Myślę, że wszyscy to mamy, mieliśmy albo będziemy mieli i... nadal nie wiadomo o co, tak naprawdę, chodzi. Dziękuję serdecznie i również pozdrawiam.

mam koronę potwierdzoną pół na pół skutecznym testem kaszel męczy boli głowa i rozbity jakiś jestem wiem że zżera mnie od środka mutant bestia bezdechowa już nie mogę uciec przed nią ani się gdziekolwiek schować już nie mogę się zasłonić odejść dalej lub ominąć potwór się w komórkach mnoży i gorączki jest przyczyną jaki koniec będzie tego nikt daleko tak nie sięga gdy zawodzą mądre głowy wszystko znowu w bożych rękach

Tekst technicznie nieporadny, ale treść ciekawa i za to plus :) Pozdrawiam

ona ode szła y zgubiła i ogonek teraz oda ta już skończona niczym dzwonek dzwoni w uchu mi mi mi mi miiiiii nieskończenie zawiedziona raz wiedziona niczym dzwonek gdy zawodzenie jak wiatr kona w martwej ciszy dna wciąż zapada niezgłębione ona ode szła y zgubiła i ogonek