Rafał_Leniar

+1 Czyli tak samo mam.

To poważny zarzut i chyba muszę uchylić czoła bo ja "wódki nie piję" więc czy moja poezja jako "poety abstynenta" może być całkiem szczera ? Nie, ona jest pewnym obrazem słowa pokazuje pewną płaszczyznę języka uwydatnia określone formy, środki perswazji Ta wypowiedź nie była tylko w Pana stronę skierowana. Ogólnie nudzi mnie poezja, w której prym wiedzie wódka, sprzedajne dziołchy, hipermarkety, jakieś tam "zło", "zepsucie" itepe. Czyli ta mała degeneracja [histeria?], która we współczesnej twórczości często się pojawia. Już wolę Miłoszów ;p A co do pytania o szczerość poezji abstynenta - tak, jest szczera. W ogóle to chyba Pan źle zinterpretował to, co napisałem. Ja ogólnie cieszę się, jak poeta nie jest alkoholikiem. Tzn. utwory takich cwaniaczków-outsiderów uprawiających życiopisanie totalnie zlewam (przykład: Jacek Podsiadło). Bo mnie nudzą. A ja, jako konsument poezji [nie koneser] mam prawo zlewać to, co chcę. A tak ogólnie co do Pana twórczości - ja wiem, czy to coś nowego? W dzisiejszych czasach pełno takiej perwersji w sztuce. I niestety - zaczęło się to nudzić i być uznawane za pretensjonalne. Różewicz ogłosił śmierć poezji i jej oblicze "oszpecił", Wojaczek szokował gównami, pornografią itp. BruLion buntował się jak tylko mógł i drukował swoje młodzieńcze, butne wiersze nawalające na rzeczywistość. Teraz już naprawdę można mieć dość tych "gwałtów" ;p Nie sądzę, aby "wypluwanie" z siebie tego, co złe, miało cokolwiek dobrego przynieść. Przeciw upiory? Nad słowem "przeciw" się Pan choć zastanowił? W ogóle zadam Panu pytanie: Pana wiersze mają być trucizną czy lekiem? Pozdro.

Rafał Wojaczek Słowa do piosenki na ostatni dzień roku [fragment] tyle w ustach niesmaku ile jest obrzydzenia tyle korzyści z chleba ile pożytku z gówna Jak widać podobne myśli zostały już zapisane. A co do głównego wątku - czyżby chodziło o to, że czytanie poezji innych sprawia, że ktoś traci swój indywidualny styl i jego twórczość staje się kupą? Czy raczej o to, że im więcej pisze, tym więcej kup robi? Bo to pytanie ni z gruszki ni z pietruszki i nie wiem o co dokładnie chodzi.

już nie jako Lilianna tylko Jerzy

Tak. Oczywiście. Każdy cal świata jest skażony złem, nienawiścią, patologią. Wszyscy ludzie mają traumatyczne doświadczenia. Łażą po ulicach jak widma, a uśmiech to jest coś naprawdę dziwnego. W dodatku każdy poeta pije duże ilości wódki tudzież innego alkoholu, bo tak trzeba. I najlepiej pisać po tej wódce o piciu wódki. No cóż. Chyba wychowałem się w specyficznych warunkach ;D

Na tym właśnie polega poziom rozszerzony. Nie wiem nawet, czy ta książka jest w kanonie lektur w szkołach przygotowujących uczniów do poziomu rozszerzonego. Bo o ile moja szkoła przygotowania takiego nie prowadzi i o tej książce nie wspomniała, o tyle w repetytorium nic również na ten temat nie było (a niby zawiera lektury do poziomu rozszerzonego). Także o to chodziło.

Mnie się podobało to, że nie musiałem zdawać matematyki, bo bym leżał. Z polskiego nie poszło mi źle, choć nieco się obawiałem (dali fragment książki "Kamień na kamieniu" Myśliwskiego, której nie czytałem i nic w szkole o niej nie mówili). A na geografii miałem gorączkę ; Pozdro.

Dla mnie sztuka dla sztuki jest sztuką drugiego sortu. A są jeszcze trzecie sorty i kicz na samym spodzie. Wolę sztukę lekką i przyjemną (tzn. sztukę dla sztuki), niż sztukę, która niby ma jakiś problem poruszać, a nie robi tego za dobrze. Pozdrawiam.

zabawny

A czy ja powiedziałem, że wiersz jest dobry? Powiedziałem jedynie, że interpretuję to w dwojaki sposób. Panie Krzywak - może rzeczywiście za prosto? Jakieś ciekawsze sformułowania można postarać się wpleść?

Ten fragment mi jakoś tak ojczyznę przypomniał. Wojtku Bezdomny - wiersz może być o Polsce, ale i nie musi. Po co zawężać pole do interpretacji? Ja tu znalazłem i problematykę małżeńską i sytuację polityczną. Do obu tych rzeczy treść wiersza pasuje. Mniej lub bardziej. Pozdrawiam.

to o Polsce? Pozdrawiam.

Fajne. Wiadomo, czemu akurat Franciszek. :)

:( Pozdrawiam!

Ja też zmagam się z tymi "kocami ostudzonymi smolistymi witrażami". Hm. Widzę tu póki co brak dystansu w czyichś relacjach. Brak tego dystansu ujawnia się w niemal odruchowych zachowaniach, które można porównać do schorzeń tj. zespół Tourette'a (robimy coś wbrew swojej woli. Wiedząc, że nie jest to nic pożądanego). Wiersz zaciekawił. Pozdrawiam.

Podkradnę sobie ten komentarz. Zbyt chaotyczny ten opis i taki lekko poszarpany. Pozdrawiam.

Proszę mi tu Heroesów nie profanować!!! :((( A wiersz nie do końca wykluty (te sformułowania zbyt wydumane) i w zamierzchłej stylistyce. Adolfie, trzeba iść naprzód! Pozdr.

Gdybym miał porównać z jakimś stylem w sztuce to chyba byłby to barok :O Być może treść nie jest zbyt ambitna, ale chyba nie wszystkie wiersze muszą takie być. Ot, lekkie, przyjemne, kunsztowne. Pozdrawiam.

Może to nie do końca ten temat, ale napiszę ;) Otóż niegdyś bardzo interesowała mnie twórczość pewnego zespołu. Ciężko było zdobyć jego nagrania, ponieważ to już prawie "starocie". Podobały mi się teksty, które dostępne były na necie i w ogóle zapowiadał się niezły kąsek. I przez to wytworzyłem sobie jakieś wyobrażenie co do tej muzyki. Potem, gdy przesłuchałem kawałków ogarnęło mnie rozczarowanie. Właśnie przez te dorabiane przez siebie teorie. Mam tak bardzo często. Np. jeśli nie znam twórczości jakiegoś pisarza i przeczytam jego "sztandarowy" utwór, który bardzo mi się spodoba, to potem (gdybym na przykład kupił sobie jego tomik) wymagam tego, co zobaczyłem na początku. A często jest tak, że tam tego nie ma i jest okres rozczarowania. Na szczęście okres ten mija i po pewnym czasie przekonuję się do tego, co jest ;) Nie wiem dlaczego w Twoim przypadku, adolfie, nie jest tak samo. Pozdrawiam.

Emo? : l W każdym bądź razie tekstowi temu do wiersza daleko. Jest to raczej mało plastyczna proza z nieciekawą fabułą. Chyba, że to w ogóle jakiś żart. W takim razie świetny :D

Mieszasz trochę. To tak jakby powiedzieć, że nie ma sił kierujących naturą, bo "potrafimy" wyjaśnić pewne zjawiska. A my tylko potrafimy stwierdzić, że coś zachodzi i poznać prawa tych "zajść". To tak jakby zmierzyć jakiś ślad na piasku, podać jego wymiary itp. ale nie mieć pojęcia, kto (co) go zostawił(o) i w jakim celu szło. Nie wiem, czy dobrze wyjaśniłem o co mi chodzi. Zmierzam do tego, że nauka nic tak naprawdę nie wyjaśniła. Ponieważ temat z totalnej pierdółki przekształcił się w nieco bardziej ambitny to może będę kontynuował :O Mnie na przykład interesuje ewolucja. Istnieje gatunek rośliny, która wygląda jak padlina i cuchnie jak padlina. Naukowcy mówią: organizm ten "wykształcił" takie cechy, bo zauważył, że to przyciąga muchy. Ale rośliny nie mają mózgów i nie potrafiłyby tego wymyślić. Tak samo z zapachem - nie mają nosa i nie rozróżniają zapachów. Nie mają też oczu i nie wiedzą też jak wygląda padlina. Zostało im to "podytkowane" z góry. Gdzie znajduje się sztab tych wszystkich informacji?

Głupoty gadacie, wystarczy nie uwierzyć.

Mnie się dość podoba. Fajny tytuł i treść też niczego sobie. Lubię takie ukazywanie absurdu życia, jego sprzeczności itp. W niektórych momentach można dostrzec lekko podniosły ton, ale specjalnie mnie to nie raziło podczas czytania. Pozdrawiam.

nie wierzę?? No to za myślątkiem - kup sobie nowe. Jak nie masz na nie pieniędzy, to mi przykro. Jak nie możesz kupić, bo jest niedziela, to Ci współczuję, bo jesteś narcyz. A jak na serio nie wiesz co dalej, to posprzątaj przynajmniej te skruszone kawałki. Pozdrawiam. Edit: No tak, już posprzątałeś. No to nie wiem co mam Ci poradzić, jeśli nie chodzi nawet o przesądy.

Przesądy działają tylko na tych, którzy w nie wierzą.