Rafał_Leniar

Panie Adamie. Przeczytałem pięć razy, bo mnie zainteresował i nie chciałem głupot pod tekstem pisać (chociaż może i tak napisałem?) Także za cierpliwość nie powinien Pan dziękować, bo wiersz wg mnie przyjemny. Przedostatnia linijka troszku za długa w moim odczuciu. Pozdrawiam.

Może być. P.S. I dobrze, że przekleństw nie ma ;p Zdrowia.

Mam dziś ochotę komuś dowalić. Ale tu nie ma jak. Bo wiersz przyjemny w moim odczuciu. Pozdrowienia.

Ładne. Po piątym przeczytaniu mogę powiedzieć, że mi się podoba. Może trochę forma utyka. Ale ja specem od formy nie jestem. Sam mam z nią ostatnio kłopoty. Prawdę mówiąc. P.S. Nazwisko naprawdę odpowiednie :) Zdrawiam!

[url]www.heartagram.wrzuta.pl/audio/daZEvrQQJ2/ville_valo_-_kun_mina_kotoani_laksin[/url] Kun Minä Kotoani Läksin. Fińska pieśń ludowa. Nie wiadomo kto ją napisał. Tekst w przetłumaczeniu banalny, ale hm... To, że jest to stare i ludowe zmienia nieco postać rzeczy.

Ja też lubię tą pierwszą piosenkę!!! :D

Wiem(y)?

Nie mam jakichś tam większych zastrzeżeń. Tyle ode mnie.

Mnie się te części najbardziej podobają. Ogólnie wiersz niezbyt modny i współczesny, ale ma swój jakiś tam urok, co mnie ruszył ;0 Pozdrawiam.

Dla tych, co się zniechęcili i dla autora również (może skopiować i wkleić): dla wędrowca spotykam cię na drodze gdzie w jedna stronę początek a w drugą koniec za co było nie masz żalu pokornie dziękujesz idziesz dalej nie odwracasz się czyścisz buty na dalszą wędrówkę dla przechodniów masz na ustach uśmiech odważnie kamyki zbierasz dokładasz je do bagażu ciągle istniejesz czekasz na wiatr co twe ziarna zasieje Jak dla mnie początek nijaki. Droga. W jedną stronę początek, w drugą koniec. Coś takiego nietrudno wymyślić. Dalej: "za co było nie masz żalu" - a cóż to? Nie lepiej: "za to, co było nie masz żalu"? W drugiej zwrotce motyw czyszczenia butów można wykorzystać. Reszta jakaś taka nijaka. Ostatnia zwrotka stosunkowo najlepsza. Ogólnie brak mi tu jakiegoś fajnego sformułowania, co by w pamięć zapadało. Tekst sklepany się wydaje z dość prostych motywów i przez to jest takim sobie tekścikiem o jakiejś wędrownej duszyczce. Pozdrawiam.

+1 Czyli tak samo mam.

To poważny zarzut i chyba muszę uchylić czoła bo ja "wódki nie piję" więc czy moja poezja jako "poety abstynenta" może być całkiem szczera ? Nie, ona jest pewnym obrazem słowa pokazuje pewną płaszczyznę języka uwydatnia określone formy, środki perswazji Ta wypowiedź nie była tylko w Pana stronę skierowana. Ogólnie nudzi mnie poezja, w której prym wiedzie wódka, sprzedajne dziołchy, hipermarkety, jakieś tam "zło", "zepsucie" itepe. Czyli ta mała degeneracja [histeria?], która we współczesnej twórczości często się pojawia. Już wolę Miłoszów ;p A co do pytania o szczerość poezji abstynenta - tak, jest szczera. W ogóle to chyba Pan źle zinterpretował to, co napisałem. Ja ogólnie cieszę się, jak poeta nie jest alkoholikiem. Tzn. utwory takich cwaniaczków-outsiderów uprawiających życiopisanie totalnie zlewam (przykład: Jacek Podsiadło). Bo mnie nudzą. A ja, jako konsument poezji [nie koneser] mam prawo zlewać to, co chcę. A tak ogólnie co do Pana twórczości - ja wiem, czy to coś nowego? W dzisiejszych czasach pełno takiej perwersji w sztuce. I niestety - zaczęło się to nudzić i być uznawane za pretensjonalne. Różewicz ogłosił śmierć poezji i jej oblicze "oszpecił", Wojaczek szokował gównami, pornografią itp. BruLion buntował się jak tylko mógł i drukował swoje młodzieńcze, butne wiersze nawalające na rzeczywistość. Teraz już naprawdę można mieć dość tych "gwałtów" ;p Nie sądzę, aby "wypluwanie" z siebie tego, co złe, miało cokolwiek dobrego przynieść. Przeciw upiory? Nad słowem "przeciw" się Pan choć zastanowił? W ogóle zadam Panu pytanie: Pana wiersze mają być trucizną czy lekiem? Pozdro.

Rafał Wojaczek Słowa do piosenki na ostatni dzień roku [fragment] tyle w ustach niesmaku ile jest obrzydzenia tyle korzyści z chleba ile pożytku z gówna Jak widać podobne myśli zostały już zapisane. A co do głównego wątku - czyżby chodziło o to, że czytanie poezji innych sprawia, że ktoś traci swój indywidualny styl i jego twórczość staje się kupą? Czy raczej o to, że im więcej pisze, tym więcej kup robi? Bo to pytanie ni z gruszki ni z pietruszki i nie wiem o co dokładnie chodzi.

już nie jako Lilianna tylko Jerzy

Tak. Oczywiście. Każdy cal świata jest skażony złem, nienawiścią, patologią. Wszyscy ludzie mają traumatyczne doświadczenia. Łażą po ulicach jak widma, a uśmiech to jest coś naprawdę dziwnego. W dodatku każdy poeta pije duże ilości wódki tudzież innego alkoholu, bo tak trzeba. I najlepiej pisać po tej wódce o piciu wódki. No cóż. Chyba wychowałem się w specyficznych warunkach ;D

Na tym właśnie polega poziom rozszerzony. Nie wiem nawet, czy ta książka jest w kanonie lektur w szkołach przygotowujących uczniów do poziomu rozszerzonego. Bo o ile moja szkoła przygotowania takiego nie prowadzi i o tej książce nie wspomniała, o tyle w repetytorium nic również na ten temat nie było (a niby zawiera lektury do poziomu rozszerzonego). Także o to chodziło.

Mnie się podobało to, że nie musiałem zdawać matematyki, bo bym leżał. Z polskiego nie poszło mi źle, choć nieco się obawiałem (dali fragment książki "Kamień na kamieniu" Myśliwskiego, której nie czytałem i nic w szkole o niej nie mówili). A na geografii miałem gorączkę ; Pozdro.

Dla mnie sztuka dla sztuki jest sztuką drugiego sortu. A są jeszcze trzecie sorty i kicz na samym spodzie. Wolę sztukę lekką i przyjemną (tzn. sztukę dla sztuki), niż sztukę, która niby ma jakiś problem poruszać, a nie robi tego za dobrze. Pozdrawiam.

zabawny

A czy ja powiedziałem, że wiersz jest dobry? Powiedziałem jedynie, że interpretuję to w dwojaki sposób. Panie Krzywak - może rzeczywiście za prosto? Jakieś ciekawsze sformułowania można postarać się wpleść?

Ten fragment mi jakoś tak ojczyznę przypomniał. Wojtku Bezdomny - wiersz może być o Polsce, ale i nie musi. Po co zawężać pole do interpretacji? Ja tu znalazłem i problematykę małżeńską i sytuację polityczną. Do obu tych rzeczy treść wiersza pasuje. Mniej lub bardziej. Pozdrawiam.

to o Polsce? Pozdrawiam.

Fajne. Wiadomo, czemu akurat Franciszek. :)

:( Pozdrawiam!

Ja też zmagam się z tymi "kocami ostudzonymi smolistymi witrażami". Hm. Widzę tu póki co brak dystansu w czyichś relacjach. Brak tego dystansu ujawnia się w niemal odruchowych zachowaniach, które można porównać do schorzeń tj. zespół Tourette'a (robimy coś wbrew swojej woli. Wiedząc, że nie jest to nic pożądanego). Wiersz zaciekawił. Pozdrawiam.