Natuskaa

Jak przystało na dziecko jesieni, bardzo lubię mgłę, jest niesamowita. Taka do delektowania się... kropelki zawieszone naokoło, z jednego, z drugiego boku, wyżej, niżej... dlatego we mgle lubię poruszać się wolno. Ostatnio gdzieś ktoś powiedział, że "to co robimy małymi krokami, często jest trwalsze niż to robione szybko" może przez to, że jest lepiej zbadane i zapamiętane. Miłego wieczoru :)

Żeby biegać we mgle potrzeba nie lada odwagi, można się potknąć i upaść, można zabłądzić... a można jakiś w sobie strach "pierwszy" pokonać. Ślicznie napisane. Pozdrawiam :)

Jakkolwiek nazwać ten stan... Bogiem, spokojem, energią... musi być w odpowiedni sposób poprzedzony. Dziękuję za słowa, którymi się podzieliłeś ze "mną". Pozdrawiam :)

Człowiek to chyba się trochę zmienia jednak. Nie wyobrażam sobie staruszki rąbiocej drewno. "Nigdy" nie pasuje. Reszta bardzo ładnie. Pozdrawiam :)

To chyba dobrze... Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam :) Bardzo mnie cieszy, że przypadło do gustu. Dziękuję za te kilka słów. Pozdrawiam :) No i... ? Dzięki za przybycie. Pozdrawiam :) Odejścia miłości... ? Dziękuję za podzielenie sie swoimi wnioskami. Pozdrawiam :)

kiedy umiera kochanie zwykle zostaje miłość jest niepewna wstydliwa źle ubrana i cicha otwiera drzwi rozważnie zagląda tam gdzie kiedyś wchodziła przebojem kiedy umiera kochanie nic w środku nie boli nie prosi o uwagę a miłość siedzi spokojnie nitką w zębach dłubie wyciąga resztki pokarmu i bardzo się temu dziwi kiedy umiera kochanie kwiaty przynosi się żółte czasami bielą łatane w wieńcach wplecione miłość już nie płacze przyjmuje kondolencje nie wzdryga się nawet kiedy umiera kochanie miłość już ma plany jest umówiona tu i tam zabiegana nowym czasem nadzieje ciągle odwiedza plotkują tam do rana o następnym kochaniu takim które nie umrze

Jeden z moich dziadków też wyszedł z domu zimą... i też podejrzewam, że przeszedł podobną bramą. Pięknie opisane. Pozdrawiam :)

:) ja tak robię dość często. Dzięki za przeczytanie. Pozdrawiam.

Bardzo udany wierszyk i tematycznie pasuje do kartki z kalendarza, bo dzisiaj jest światowy dzień uśmiechu (pierwszy piątek października). Nie wiem czy to przypadek... zresztą... nic się nie dzieje przypadkowo :) Pozdrawiam.

To się zwykło określać jako "dobre intencje" Dziękuję za miłe słowa. Pozdrawiam :)

Już wielu zastanawiało się nad tym, jakby człowieka z krzywych torów wyprowadzić na proste, ale... jedno to życie za murami, drugie to życie w realu. Jedno to życie w warunkach sterylnych, drugie to życie na głodzie. Czy jest jakiś pomost? Według mnie na chwilę obecną nie ma. Owocnego rozmyślania :)

I tak to zostawmy. Miłego :)

Róże potrafią zaskakująco pięknie umierać. Nie wszystkie kwiaty tak mogą. Pozdrawiam :)

Wszechstronność jest ryzykowna, ale za to jaka zaskakująca. Dzięki za przybycie. Pozdrawiam :)

Ciekawe, ale nawet gdybym chciała zerknąć, to nie dałeś odnośnika. Pozdrawiam :) Książki to rozrywka, czasami forma poznania świata/człowieka. Szczęście... raczej zadowolenie zdarza się czasem, przynajmniej mi. Serio? Zazdościsz im/prostaczkom. A kto zabrania odpalić youtuba i nie mieć refleksji? To Twoje życie, możesz je przeżyć tak, jak chcesz. Nie trzeba się czaić w zazdrości i zaglądać komuś przez ramię przy przewracamiu strony kolejnej książki. Nie chcesz nie czytasz. Dzięki za ciekawy komentarz. Pozdrawiam :)

Czasami warto być bezczelnym, a bywa że po prostu nie można inaczej. Jednak czy sposób w jaki to robisz jest dobry? Jak się po tym czujesz? Rzucanie nazwiskami, które może i powinny być napiętnowana jest trochę niewygodne jak dla mnie. Trochę bym się czuła jak ci hejterzy komentujący pod pierwszym lepszym wpisem o charakterze anty "ten z nagłówka". I może mają rację, a może nie... zależy jak blisko mogą podejść i sprawdzić, a kto z czytających zweryfikuje czy mają rację, czy podeszli? Obraz rozmyty. Dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :)

W naszej kulturze wciąż pokutuje bicie dzieci. Mam znajomą, która sobie chwali to, że podnosiła rękę na swoje dziecko. Nic dziwnego prawda? Tacy znajomi się trafiają. Ciągłe spory z nimi w tej kwestii nic nie przynoszą. Teraz to dziecko w ten sposób wychowywane ma swoje dziecko... i pewnie będzie dostawało od babci, a czy od ojca... hmm? A jakby ktoś powiedział o biciu paskiem dorosłego? To wygląda już zupełnie inaczej. Prawda? Dlatego moje... a może wytłumacz to trochę inaczej... Dziś siedzę sobie w pracy i wykonuje co tam mam do zrobienia. Kątem oka widzę, że szef kręci się to w prawo, to w lewo z paskiem w dłoniach. Aż się uśmiechnęłam, bo wiedziałam, że idzie coś na odpowiedź dla tego co do mnie powyżej napisałaś. Podszedł w końcu do wiertarki (takiej do papieru) i dorobił sobie dziurkę... widocznie mu spodnie z tyłka zjeżdżały. No i co z tego? To z tego, że ja też sobie dorobiłam dziurkę w Twoim pasku, żeby mi spodnie z tyłka nie zjeżdżały. Wyregulowałam sobie odbiór. Po wytłumaczeniu jestem w stanie zrozumieć, że to było pisane pod wpływem (filmu lub audycji), ale bez tego nijak bym nie dotarła do "lochów" i "skazańców". Miłego wieczorku :)

na jakich się wychowałeś książkach obrazkach śmierciach ile w tobie zdarzeń z kosza wciąż wybieranych łez schowanych pod poduszką marzeń na półkach poukładanych dlaczego jesteś cichy i milczący nie latasz jak ten komar nad ofiarami swych nocnych łowów a niczym motyl pyłki zbierasz skąd w tobie tyle grzeczności sprasowana karta bankomatowa ktoś ciebie kupił i wychował jak gejsza się malujesz i chodzisz mówisz w tonie towarzyskim w takt muzyki przymilnie tańczysz znanej bo innej nie masz inna dla ciebie nie istnieje wcale a teraz podejdź i spójrz tylko wszystko tutaj jest połatane świat raz się gładzi a raz marszczy więc musi być dziurawy jak sito i bez jedynych rozwiązań więc czytaj co popadnie żeby mieć pełny obraz

A to ja mam czytać wiersz, czy komentarze? No ok zapamiętam. Kolorowych snów życzę :)

Jestem przeciwniczką kar fizycznych. Dzieci można wychować bez bicia. Nikt nie ma prawa podnosić ręki na drugiego człowieka, nawet małego. Z ekoskóry można zrobić fajne okładki na książek, a pasek... komu potrzebny pasek? Pozdrawiam :)

Jesienią trzeba uważniej patrzeć pod nogi, bo leżą skarby, leżą... a jeśli nie spojrzysz to nań wejdziesz :) Pozdrawiam.

Zastanawiałam się z młodym, jak tu zrobić liczbę mnogą... w końcu machnęliśmy na to ręką i stworzyliśmy słowo spolszczone (z lekkim uśmiechem, jednogłośnie przyjęte). Dzięki za wsparcie techniczne :) Pozdrawiam

Ten czarny kot ma białe znaczniki, cztery pionowe pasy na grzbiecie, cztery poziome na ogonie i trzy na nogach, pięć dolnych zębów, nos i obwódkę zbyt dużego oka, w środku czerwonego. Jeden wibrys z prawej, dwa z lewej. Oto całe jego białe wnętrze. Dla widoku ludzkiego jest płaski. Ma dwie łapy: przednią i tylną. Wygląda tak, jakby kota ktoś sprasował wielkim, metrowym żelazkiem. Nad jego postacią wisi żółty księżyc, który jest w pierwszej kwadrze, ale możliwe też, że jest sierpem przybywającym. Ów kot, dla księżyca do towarzystwa dostał jeszcze kilka rozmazanych gwiazd, które się świecą tylko z barwy, bo z kształtu wyglądają na spadające komety. Ale zaraz, zaraz.. kto powiedział, że to jest kot? Może to kotka, która w niebo, jak w sukienkę się ubiera, żeby się nie zamykać w czerni, bieli i czerwieni. Tak, kotka wampirzyca, która pożarła cztery istnienia ludzkie, czaszki ich jak trofea leżą obok niej i pod nią. Jest na cmentarzu, albo duchy przeszłości z nią wraz pozują. Chyba, że to obraz namalowany z inną myślą. Zwiastujący święto zmarłych. Kocie drogi zaprowadziły ją tam, gdzie nikt nie odważy się pójść ciemną nocą, nawet błękitną, bo to jednak noc, choć w błękitach... A może to kotka, która lata w kosmosie w towarzystwie Griwiusów - bolesnych generałów w ilości sztuk czterech? Tajemniczy, a przecież taki prosty obrazek. Jakby go nazwać? Ktoś powiedział - bohomaz. Tym kimś byłam ja. Treść chciałam zmieścić w jednym słowie, ale nie dałam rady, wylała na boki. Teraz spod szafy spogląda, z kubka, z Internetu wypełza, z pamięci telefonu. Przeglądam raz jeszcze malowidło z galerii, zapisane pod nic nie wnoszącym numerem, bez nazwy, zupełnie nie rozumiejąc dlaczego owo słowo „bohomaz” zażyczyło sobie wyjaśnień. Nakrzywiłam się na te oczekiwania, naburmuszyłam, grzbiet wygięłam, ogon podniosłam, napuszyłam... A czemu nie skorzystać z etymologii? – pomyślałam nagle. Bohomazami zwano ikony, które malował bogorysownik. Czy ten pan z dredami, który przesiaduje czasami na drewnianym krzesełku pod odrapanymi murami swojego małego królestwa farb i sztalug zwanym galerią, nim jest? A może ktoś inny zamyka obraz energii w kocim, marcowym klimacie głośnych nocy, a potem nakłada na niego listopadowe zdobniki wiecznej ciszy umarłych. Jakby nie patrzeć wyszła z tego lipcowa ciepła noc. Noc z bohomazem.

Jesień potrafi człowieka tak pięknie rozebrać z myśli:) Pozdrawiam

Dwa dni temu (ten wierszyk ma więcej dni) weszłam z rana do sklepu (do którego zwykle nie wchodzę, ale coś mnie tknęło), weszłam w środek rozmowy. Jakaś klientka miała problem, ale nie bardzo mogłam zrozumieć o co chodzi, czy coś z bieżącymi cenami czy reklamacja... kobieta tak niewyraźnie i cicho mówiła, a przestać nie chciała i chyba mówiła o czymś w kółko, bo druga kobieta jej odpowiadała kilka razy pod rząd wciąż w taki sam sposób. Ta druga, jak sytuacja wskazywała to była kierowniczka, która mówiła płynnie, ładnie, wyraźnie i słychać ją było w całym sklepie. Słaba jest rola deptanego, bo nawet jeśli zbierze siły i chęci i uderzy w jakiegoś depczącego z zamiarem nadepnięcia go, to ma z tym duży problem. Dzięki za podzielenie się odczuciami. Pozdrawiam :)