Boskie Kalosze

Tak, ale nie tylko nas zaczepia ale i przedrzeźnia ;-) jesienny spacer z kałuży do kałuży nowa fryzura

Tak, ale wtedy środkowy wers jest niepotrzebny. Zaś pisząc świeży ślad... przyznajesz mi rację :-) U mnie jest STARY ślad (kret już tu nie kopie, wyniósł się zapomniał, a zapewne po prostu zdechł bo żyje raptem około 3 lat). Skoro ktoś odróżnia świeży ślad (kreci kopczyk) to znaczy, że wie jak wygląda stary. [quote] Dziwnym zachowaniem (a nawet odbiegającym od normy), wydaje się fakt, że ktokolwiek spieszy do leśnej mogiły sprawdzić, czy też aby w tym roku nasz pupilek kret kopie sobie w tym samym miejscu, czy też przeniósł się na bardziej świeży grób. (Obserwator rozgląda się zaniepokojony szukając w pobliżu jakiegoś, byle świeżego grobu, jednocześnie nie dopuszczając myśli, że może znaleźć obok zdechłego kreta). No cóż... będzie pulchny grób dla innego kreta. Tak, to daje całkiem ciekawe konotacje, już nad tym myślałem ;-) polny grób obok kopczyka zdechły kret Człowieka po śmierci zazwyczaj się grzebie w ziemi, kret czasem z niej wyłazi , pewnie zaczerpnąć ostatni raz świeżego powietrza ;-) Zwłaszcza jeśli potraktować go karbidem, itp/ Czyli grobek kreta znajduje się na powierzchni. [quote] Owszem, są haiku gdzie niweluje się coś (nazwijmy to coś niemiłym/brzydkim) przy pomocy odwracania uwagi czytelnika. Przykładem niech będzie utwór Jacka Margolaka: promień księżyca przez otwór w wychodku zapach maciejki Ktoś chciał się otruć maciejką, w każdym razie za dużo jej zjadł :-) Pozdrawiam.

Wsłuchaj się uważnie w wypowiedzi kobiet. Wyciągaj wnioski. Pisz dla nich piękne liryki. Młodzieńcze, łatwo Ci mówić bo jeszcze nie miałeś do czynienia z kobietami i nie wiesz, jak trudno się z nimi porozumieć ;-) Gniewny poeta z ul. gen. Maczka rzekł raz, że ma siwego Wacka. Gdy zgorszyły się panie, jak nie wydrze się na nie: "syna Wacka, płci ty prostacka!"

W sumie to jest baaaardzo seryjny zboczeniec :-) Przypomniała mi się przy okazji ostatnia złota myśl Włodka Holsztyńskiego: Powszechna (wśród anglosasów) jest złota myśl: W poezji ważne jest nie CO się mówi, tylko JAK. Zgodnie z nią w pierwszej strofie nie określam: co, tylko: jak. Masz się ze mną z tymi jakami ;-)

Czyli tak: poranek - kapelusz w liściach Wszystko jest w jednej płaszczyźnie: na ziemi ;-) A choćby nawet kapelusz był na głowie, to i tak mamy skojarzenie z Twoim wietrznym, poza tym myślnik robi fajną konotację, że: poranek to kapelusz. Tak sobie tylko głośno myślałem, więc nie bierz tego za bardzo do serca :-) Pozdrawiam.

per analogiam :-)) milczenie rozgrzeszanie się z siebie Ale czy każde milczenie jest zaraz rozgrzeszaniem się? Bywa wręcz na odwrót ;-) Mnie chodzi raczej o wyobcowanie się, nawet Upadły Anioł to taki pierwszy wyobcowany Myśliciel. Człowiek też, odkąd skosztował zakazanego owocu: Myślę, bo nie mam przyszłości.

Ale kto? ;-)) No, dobrze - wiem, bo śledzę komentarze, w przeciwnym razie mogłabym posądzić jakiegoś seryjnego zboczeńca. ;-) A technicznie, to trzy czasowniki wśród pięciu słów to stanowczo za dużo. Za dużo. Właśnie odpowiedziałaś i... ujęłaś istotę z A1:-) Pozdrawiam.

I słusznie. :-) Cieszę się, że pozbyłeś się antropomorfizmu, ale chciałbym Cię zachęcić do jeszcze lepszego zapisu. Przyszła mi do głowy jeszcze taka wersja, która być może cośkolwiek ułatwi: leśny grób wśród liści świeży ślad kreta ew. wpleść gdzieś "tylko". Pozdrawiam :-)) Napisałem to w jednym celu: miało obnażyć słabość klasycznego haiku :-) Zapis dwuwersowy jest zgodny z prawdą a każde słowo dodatkowo jest już zabarwieniem. Na przykład liści - dlaczego liści? Nie ma liści - jest grób i krecie kopczyki. Haiku nie może wymuszać bezustannie i spłycać obserwacji do pory roku. Poza tym pierwsze znaczeniu jest mniej więcej takie: Na leśnym grobie widać opuszczone od dawna krecie kopce. Pozostają czasem bardzo długo, jak blizny w trawie. Widocznie kiedyś, kiedy grób był świeży, był obiektem zainteresowania kreta bo w pulchnej ziemi zawsze mógł znaleźć więcej pożywienia niż w twardej obok. Obserwator patrzy i widzi leśny grób. Druga i trzecia strofa jest tym, co przychodzi mu do głowy, a co zarazem jest prawdą: zapomniał o nim nawet kret. Już tu nie kopie. Pozdrawiam :-)

Na szczęście możemy odłożyć te rozważania do (następnej) wiosny, bo póki co mało gwiazd pająk zamyka interes muchy poszły spać a pająki poleciały... do nieba :-) ...abo do łazienki, gdzie na szczęście są "pozakręcane kurki" a. Jednak są to tylko wyjątki od reguły rozumianej jak przyroda :-) Pozdrawiam.

Dokąd? Póki co, wiem na pewno co mi to bezpowrotnie zabiera: www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?pid=902784#902784

myślenie rozmyślanie się ze świata www.youtube.com/watch?v=U-g7884Y65c

Myślałem, ze podyskutujemy a Ty o tak serio o wietrze - podrywaczu kobiet :-) Zapraszam w takim razie tu: www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?pid=902778#902778 i nieśmiało liczę na większą wylewność ;-) Pozdrawiam.

zwiał wraca podrywa suknie mężatek www.youtube.com/watch?v=90u1IV4dw8o

Na szczęście możemy odłożyć te rozważania do (następnej) wiosny, bo póki co mało gwiazd pająk zamyka interes muchy poszły spać a pająki poleciały... do nieba :-)

k o p c z y k i na leśnym grobie Coraz bardziej skłaniam się ku powyższemu, obiektywnemu zapisowi.

Pociesz się, że zam to samo :-) [quote] Niemniej pamiętam dobrze to co kiedyś pisałeś. Takie rzeczy dają motywację :-)). Przedwczoraj Jerzy umieścił parę moich wierszy na swojej przepięknej stronie z poezją, aż mi trochę nieswojo: www.poezja.exe.pl/marek-sztarbowski.html Zajrzyj w wolnej chwili, ale nie tylko do mnie. Jest tam również "nasza" Jasna i Justyna Bargielska, a także wiele innych wspaniałych poetek i poetów. Czas... na Ciebie. Tylko cii... wiem, co mówię :-)

samotność łyżeczka cukru w filiżance herbaty gorycz poranka ;)) Widzisz, coraz lepiej! :-) Tylko zawsze bez tytułu - ja daję tytuły muzyczne jako rodzaj eksperymentalnego łączenia miniaturek z klimatem załączanej muzyki (to ich tytuły, często nieadekwatne z treścią, są w nagłówkach.)

- powiedział pająk dobierając się do muchy a mucha na to to wcale nie śmieszne bo kiedy skończysz on będzie rozpruty ;-)) Za to mucha może mówić (bzyczeć) o największej przygodzie krótkiego życia. Super Anno, że... wpadłaś :-) Pozdrawiam.

Prześliczne! Zabieram ze sobą w sen. Dziękuję i dobranoc.

Cha, cha, cha! I dobrze Ci tak! ;-) Właśnie tak jak na tym linku ;-) Zanim się właściciel swetra spostrzegł, już jest tłem...

Jaki to takie śliczne zwierzaki. Jednego nawet dałem w tytule, ale najlepszy jest link :-) Teoretycznie rozbieżny ale... też nie wiadomo kto gra teraz główna rolę: jeszcze właściciel swetra, czy ktoś kto się w nim zadomowił (pierwszy wers wskazuje na to, że) na dłużej ;-)

jak dobrze od wczoraj mieszkam w twym swetrze www.youtube.com/watch?v=jRJrA4MK0Kk&feature=email

Zgryzoty. "Poeta cierpi za miliony", czyż nie? ;-) Fajnie zamieszkać przy Tobie, zaraz machnę coś o tym ;-)

Tak mi przykro, ale nie rozumiem. :-( Skąd to echo? Od spadających liści? Chyba nie dudnią aż tak? Bez Twojego ukierunkowania (lub innego zapisu) nie umiem odczytać nawet gdy "kolej" to przejeżdżający pociąg. Chyba, że echo po pociągu, ale wtedy L1 mi się nie klei. A kiedy opadają liście, kiedy przejedzie pociąg?Kiedy słabo trzymają się gałęzi. Kolej jako następstwo: liść... liść... liść... i jako pociąg. Przyznam, że jest to eksperymentalny zapis :-) Nawet echo jest tu rozumiane inaczej, ale czy dźwięk rozchodzi się tylko w powietrzu? Nogami też można usłyszeć odgłos dalekiego pociągu, tym bardziej słyszą go drzewa po pas (nawet drugie tyle) zanurzone w ziemi.

Tak mi przykro, ale nie rozumiem. :-( Skąd to echo? Od spadających liści? Chyba nie dudnią aż tak? Bez Twojego ukierunkowania (lub innego zapisu) nie umiem odczytać nawet gdy "kolej" to przejeżdżający pociąg. Chyba, że echo po pociągu, ale wtedy L1 mi się nie klei. A kiedy opadają liście, kiedy przejedzie pociąg?Kiedy słabo trzymają się gałęzi. Kolej jako następstwo: liść... liść... liść... i jako pociąg. Pozdrawiam.