Oxyvia

Mam bardzo podobny apetyt na życie. :)

Piękna ballada, porusza mnie do głębi. Ja nie mm odporności na samotność, choruję od niej, samotność mnie boli fizycznie i realnie jak psująca się rana, więc przerażeniem mnie napawa widmo samotnej starości - chyba nie ma nic straszniejszego.

Piękny, bardzo muzyczny wiersz, rytmiczny i melodyjny, a jednocześnie nie nudny i niejednostajny, umiejętnie urozmaicony. Bardzo lubię nawiązania do naszej słowiańskiej mitologii i tradycji. Z niej w końcu wywodzi się nasza kultura, nasza mentalność - a nie z mitologii grecko-rzymskiej, jak niektórzy usiłują nam wmówić.

Oczywiście - ja też znam takich, i to sporo. :)

A ja bym zostawiła straszną pustkę - mocne, emocjonalne sformułowanie. Bardzo mi się podoba ten wiersz. Poruszył mnie.

Niby niewinny walczyk, a budzi niepokój. Ładny wiersz. Niestety nie da się zwolnić, kiedy inni wszędzie dookoła tańczą w jednakowym, szybkim rytmie. Kto zwolni, to go podepczą albo wyrzucą na margines.

Zgadza się, że wielu młodych ludzi nie zna innych wartości nad internet. Ale ja mam nadzieję, że wyrosną z tego i dojrzeją do lepszych rzeczy. :)

Ja inaczej rozumiem ten zacytowany przez Czytacza fragment: Myślę, że chodzi tu o nihilizm większości młodych ludzi. Ja też jestem czasami przerażona tym, co z siebie robią i jakie "wartości" lansują niektóre młode dziewczyny. Ale wiesz, Enchant, już starożytni mówili: "Ech, ta dzisiejsze młodzież!" ;) A dzisiejsza młodzież jest pewnie tylko inna niż my, ale nie znaczy to, że gorsza, natomiast my zapewne nie potrafimy jej dobrze zrozumieć - tak jak nas nie rozumiało pokolenie naszych rodziców, kiedy byliśmy młodzi.

Ha ha ha! JaDerze, satyra świetna! W bardzo zgrabny, trafny sposób wyrażasz to, co i ja myślę. Mnóstwo jest takich quasipoetów, którym się zdaje, że właśnie niezrozumiałość i pozostawienie czytelnikowi "całkowitej dowolności interpretacji" to wyznaczniki dobrej poezji. A ludkowie biją brawo, żeby tylko broń Boże nie wydało się, iż nie rozumieją tego bełkotu zwanego "wierszem". Mnie też to zjawisko denerwuje chyba najbardziej na forach. No cóż, trzeba po prostu unikać czytania takich autorów, o których już wiemy, że piszą niezrozumiałe dziwolągi zamiast sensownych wierszy.

@Annie_M Dziękuję! Piękny komentarz! :) @czytacz Dziękuję za polubienie. :) @JADer Ach, nawet nie wiesz, jaka to dla mnie radość i satysfakcja! :))) Dzięki serdeczne. @Waldemar_Talar_Talar Bardzo dziękuję za "miodzio" - to miód na serce moje! :) Życzę Wam miłego weekendu.

Ale nie wyszło przewrotnie, tylko niegramotnie. ;)))

Piękna i czuła laurka dla żony. Kto by nie chciał takiej dostać po wielu latach wspólnego życia?

Ogólnie ładny wiersz, nostalgiczny i z wdziękiem. Ale nie pasuje mi to zakończenie: w kraju co beze mnie już dłużej nie chce... Czego ten kraj dłużej nie chce bez Peela? ;) To chyba raczej Peel nie chce być dłużej bez tego kraju?

Proste, bezpretensjonalne i ładne. :)

Oj, tak - znane mi dobrze to bolesne uczucie. :( Na szczęście mężczyzna mojego życia nie tylko czyta wiersze, ale i sam je pisze (poezja nas połączyła i to dzięki niej się poznaliśmy). Ale dawniej byłam wielce nieszczęśliwa, kiedy nikt z bliskich nie interesował się moimi wierszami i nic ich nie obchodziły moje poetyckie wynurzenia z samego dna serca...

Pewnie znowu pomyliłam jakieś mądre pojęcia fizyczne. :)

Chyba o czym innym mówimy...

@Enchant, dziękuję, bardzo mi miło. :) Tak to czasami bywa, kiedy się kogoś kocha - człowiek bywa na granicy ześwirowania. :)))

Dla mnie ta kraina, z której czerpiemy inspiracje - to właśnie świat naszych odczuć, uczuć, przeżyć, przemyśleń, doświadczeń... Piszemy o swoim wnętrzu, niezależnie od tego, co jest tematem wiersza. I zgadzam się, że ta kraina jest niepoznawalna do końca.

Dokładnie tak. Poza tym miłość jest rodzajem snu czy marzenia, jak zresztą całe życie. I chodzi o to, żeby się z niego nie wybudzić, bo można ten sen sobie zepsuć, niestety. Ja też Cię pozdrawiam serdecznie.

Wróciłam, ale niedługo wyjeżdżam z powrotem, i to na dość długo, bo na dwa miesiące. :) Ale ja też się cieszę, e tu jesteś. :) Co do teorii kwantowej, mam nieco podejrzeń, że jest to naukowa fantazja... No, ale ja nie jestem naukowcem. Kiedyś widziałam japoński film na temat tego, jak zachowuje się woda w zależności od nastroju człowieka i od wypowiadanych przez niego słów (od ich ładunku emocjonalnego). Bardzo to było ciekawe, bo okazało się, że woda zmienia kształt swoich cząstek (czy może polaryzuje się w zmienny sposób?) pod wpływem ludzi, którzy są blisko, a tym bardziej tych ludzi, którzy mają ową wodę w swoim organizmie. Wierzę, że może tak być, bo w końcu nasze uczucia są bardzo silnie związane z tym, co dzieje się w przyrodzie, więc pewnie i vice versa. Ja od dawna mam wrażenie, że czasami wpływam na pogodę najbliższej okolicy. :)

Świat każdego człowieka - to jest to wszystko, co i jak on postrzega i odczuwa, a także - co i jak o tym myśli. W takim sensie każdy człowiek ma własny wszechświat i wciąż go tworzy, do ostatniej chwili życia. A kiedy kogoś się bardzo kocha i żyje się tylko dla niego, wówczas bez tej osoby nie istnieje nic, zupełnie nic - świat jakby znikał. Nic nie ma sensu ani znaczenia, nic nie jest realne, prawdziwe ani warte zauważenia. Dopiero w obecności tego człowieka wszystko wyłania się z mroku niebytu i zaczyna istnieć - przez niego i dla niego. Takie przemyślenia wywołał we mnie Twój wiersz. Podoba mi się, oczywiście.

Ciekawy wiersz, interesujące rozważania. Różne są poglądy na ten temat, czym jesteśmy i czym w ogóle jest życie. Nie wiadomo tego i pewnie nigdy się nie dowiemy. Bo gdybyśmy się dowiedzieli, to byłby to już kres wszelkiej cywilizacji. Zapewne. Ale rozmyślania na ten temat zawsze są ciekawe i rozwijające. :)

Podoba mi się zarówno ciekawa forma wiersza - niekonwencjonalna, rymowana, ale nieregularna - jak i jego przesłanie. A ta "ziemia dziewicza", której nie da się całkiem oswoić, to chyba ogrom uczuć i w ogóle życie wewnętrzne człowieka - to, co każdy autor próbuje wyrazić poezją, ale nigdy do końca mu się to nie uda. Czy tak?

Ha ha ha! Prawie czarny humor. ;) Na pewno humor depresyjny. Ale bardzo dobry.