Oxyvia

Kochany Cyklopie, bardzo Ci dziękuję za wspaniały komentarz. :-) Pewnie masz rację co do zwykłości zacytowanych słów; ale w takim długim wierszu, który w dodatku jest jakby listem czy ciągiem myśli Peelki, chyba powinno być trochę zwykłości i potoczności? Może nie mam racji. W każdym razie poszedł już do druku taki, jakim go widzisz. :) Pozdrówka i uściski, drogi mój Fanie! :-)))

Bardzo dobry wiersz! Świetny! ;-))) Od lat kilku już nie palę, a Twoje uczucie skądś znam doskonale. Pozdrówka!

Zdzisławie, bardzo fajny i dowcipny wiersz! Tylko popraw go zgodnie z uwagami Ani Pary, wszyscy są tutaj zgodni. :) I jeszcze parę uwag ode mnie, jeśli pozwolisz: Poza tym w wierszach wypowiedzi bohaterów birerze się w cudzysłów, żeby je oddzielić od reszty: "To ja również" - rzec[color=#FF0000]z[/color]e drugi[color=#FF0000].[/color] Ten był bardziej Łoświadczony. Zdrów jak ryba, pyszny, zgrabny, I miał portfel[color=#FF0000]...[/color] wypasiony. Pozdrawiam ciepło. :)

Miłość nigdy nie jest zbyt późna. To ludzie się do niej spóźniają.

Anno, dziękuję pięknie za ten wspaniały komentarz. Faktycznie interesuję się psychologią, ale nie przyszło mi do głowy, że daję tu materiał do pracy magisterskiej! ;-))) Pozdrówka.

Elika, dzięki piękne. :) Epopeja to za mocne słowo dla mojego utworka, ale dziękuję serdecznie za pochwałę. Ja również pozdrawiam.

Zdzisławie, za taką pochwałę mam ochotę Cię uściskać! Bardzo dziękuję! Nie spodziewałam się aż tak wspaniałych słów! I dzięki za wzięcie do Ulu! Co pomimo? I pomimo czego?... Odkłaniam się równie nisko nowemu Czytelnikowi. :)

Dzięki, Magda, miło mi bardzo. :) Nigdzie nie wyjeżdżasz? Pozdrawiam serdecznie. Buziak. :*

nie przekonuje mnie, nie ufam temu tekstowi, bo dla mnie jest z pogranicza fikcji, która jest napisana właśnie na zasadzie "albo albo" ;) przepraszam;) Literatura piękna jest fikcją, w rzeczy samej. Myślę, że chciałeś powiedzieć, iż ten wiersz nie jest szczery - czy tak? Ale jest szczery. Jak najbardziej. Choć nie jest wyrażony przez nikogo rzeczywistego do nikogo konkretnego. Natomiast jeśli mówimy o traumie w tym wierszu, to mogę się zgodzić co do tego tylko pod warunkiem, że przyjmiemy, iż każdy człowiek w dojrzałym wieku nosi w sobie taką "traumę": jakieś złe wspomnienia, jakieś gorycze, jakieś żale do kogoś, jakąś zgorzkniałość, nieuległość, nienaiwność, brak młodzieńczego entuzjazmu itp. Natomiast jeśli przyjmiemy, że trauma to wyjątkowo silne urazy psychiczne, rzutujące na całe życie człowieka i kwalifikujące się do leczenia - no to tutaj takiej traumy nie ma, oczywiście. Jest natomiast mrugnięcie okiem i pewna autoironia Peelki, a także troszkę ciepłego podśmiewajstwa z jej rozmówcy/adresata. Ale tylko troszkę i bardzo subtelnie. :) Ale oczywiście wiersz nie musi Ci się podobać i nie wymagam tego bynajmniej, natomiast lubię konstruktywną krytykę i pomoc, a nie znoszę aroganckich szyderstw i krytykanctwa. Pozdrawiam.

ładny komentarz, ale czy on robi wiersz? czasem tak, tu więcej zapychaczy jednak, a treść wypływa, brak mi konkretu. Do czego odnosi się Twój koment? Bo piszesz niezbyt jasno.

Na traumie??? Gdzie Ty to widzisz? Owszem, jest troszkę żartobliwy; fajnie, że wyczuwasz takie subtelności. Znam poetyckie blogi, które są bardzo-bardzo sexy, więc to na pewno nieprawda. Ale dziękuję za komplement. :)

pokochaj mnie właśnie taką za niemłodość, nieurodę, nienaiwność za przejścia, które dźwigam i za to że prowadzić mnie jest ciężko i sztywno że do szczęścia, mój amigo trudno mi się już dopasować stwardniałej od kamieni, od igieł które we mnie wbito jak złe słowa pokochaj mnie pomóż zmięknąć zachwyć się zmarszczkami i czytaj to jest zapis mojej duszy jej piękno to głębokość i wielkość przeżycia pomóż mi bariery pokruszyć nieulepnej, nieuklepywalnej, ostrej za kolczastym zasiekiem, za fosą za pozorem wrastającym w wyniosłość znajdziesz młody, spontaniczny płomień (lepiej, mój drogi, uwierz) wieczny, wierny i roznamiętniony weź go w dłonie ludzkim głosem mówi pokocha cię właśnie takiego za niemłodość, nieurodę, inne grzechy zrozumie twoje lata, kolego weźmie twoją zgorzkniałość na plecy chodźmy dalej tą samą drogą chociaż każde własną koleiną pozwólmy sobie pozostać sobą będąc wzajem dla siebie nim czasy nas wyminą bo wiesz, w bezwzględnym niebie nie będzie żadnych powrotów w życie, młodość, dzieciństwo więc ochroń mnie, obroń, ocal jeśli chcesz zostać kimś, mój złoty przytul jak malutką dziewczynkę odważ się nie być mi obcym przez ostatnią, najznaczniejszą chwilkę a zajmę się najczulej, najmocniej małym, wystraszonym chłopcem

Dobry wiersz. Właściwie wszystko, co przeżywamy, jest złudzeniem. Wszyscy idziemy przez miasto złudzeń, czy zachłyśniemy się wolnością, czy innym uroczym szaleństwem. :-)

Ładne to. I mądre - dojrzałość jest dodatnim saldem późnej samotności. Czy miłość może być spóźnialska kiedykolwiek? :-)

Ciekawy wiersz. Wieloznaczny.

Ostatni wers może być krótszy - to podkreśla emocje zawarte w ostatnich słowach, brzmi jak ostry krzyk. Wzmacnia puentę.

Mocny wiersz. Ale dobrze, w końcu chyba każdego bierze cholera na to wszystko. W każdym razie w fajny sposób wyrażasz moje uczucia. :-) Tylko w ostatniej strofie łamie się rytm: "żyjecie złudą blichtrem chwilą mamoną ściekiem jadem kłamstwem [u]nie wiecie nawet mając brzytwę w ręku[/u] ............za dużo słów; wyrzuciłabym wyraz: "nawet", wtedy będzie akuratna ilość sylab, w dodatku ten wyraz moim zdaniem jest tu niepotrzebny jak łatwo skończyć z chamstwem ja wiem" Ostatni wers brzmi jak pogróżka, jak przygrywka do rychłej rewolucji. :-) A tuż wcześniej... Czyżby znowu akcenty samobójcze? (Nie, nie, ja już nic nie mówię!...). ;-D Pozdrówka.

Doskonale wyrażona ulotność chwili. Bardzo mi się podoba. Tylko tytuł bym zmieniła. Ale wiem, że na tym forum to trudne.

O, bardzo ładny wiersz! Takie właśnie lubię najbardziej. :-) Całusy i ściskasy.

Jestem dokładnie tego samego zdania. Michał, fajnie, że jednak nas popierasz - dzięki. :-)

Przywrócenie jednego nicka na osobę to oddzielny temat na wątek - i tu też jestem za. Dowody na co? Na razie nie widzimy takich "gangów". Piszemy tylko, że jest im dana taka możliwość, że mają furtkę do takiego, a nie innego działania. A jak chcesz zwalczać TWA? Bardzo trudno komuś udowodnić, że ocenia "po znajomości", a nie zgodnie ze swoim rzeczywistym systemem wartości czy gustem. Nie udowodnisz tego, więc nie zwalczysz tu żadnych "gangów" - to moim zdaniem odpada.

A po co w ogóle wstęp?

Jestem ZA ograniczeniem czasu punktowania wierszy. Rzeczywiście to bardzo nieładne zagranie: po długim czasie (np. po roku) wleźć cichcem pod czyjś wiersz i zminusować go, kiedy mało prawdopodobne, że Autor jeszcze zajrzy do komentarzy. W ten sposób Autor nie może nawet bronić swojego wiersza. Nikt inny, komu podobał się wiersz, też raczej już go nie będzie bronił plusami, no bo też po takim czasie już raczej nie zajrzy do tego wiersza. Autor dowie się o takich późnych minusach zapewne dopiero wtedy, kiedy nieoczekiwanie jego stary wiersz spadnie z Zetki. Z pewnością nie jest to ładne i trochę przypomina napaść zza krzaka czy zza węgła. No i faktycznie daje to możliwość manipulacji (zebrania grupki, która po długim czasie zminusuje kilka wierszy danego autora i spowoduje ich nieoczekiwane spadnięcie z Zetki - bo tego autora grupa nie lubi i/albo chce mu odebrać prawo punktowania). Gdyby ograniczyć czas punktowania wierszy, uniknęlibyśmy takich sytuacji zawczasu. Natomiast jeśli tego nie zrobimy, to zapewne kiedyś do tego dojdzie (do zwalczających się w ten sposób grup), bo tacy są ludzie - człowiek to istota wojenna, nie tylko społeczna. I wtedy nie pomożemy w żaden sposób poecie, którego wiersze spadną z Zetki drogą "walki gangów", Michale, ponieważ będzie to zgodne z regulaminem, niestety.

A czy nie lepiej byłoby po prostu: "sens istnienia?" Wtedy nawet rymowałoby się. A może jeszcze lepiej: "sens nieistnienia"? No bo jeszcze trudniej nam zrozumieć sens tego, że wszystko i wszyscy przestają w końcu istnieć...

Bardzo ładne. Takie ciepłe i miłe, i bezpretensjonalne. :-)