Oxyvia

Dzięki, Babozjajami. ;-))) Tak, ale najczęściej się okazuje, że ten puls jest w zupełnie innym rytmie, niż nasz... Fajnie, że wpadłaś, witam nową Czytelniczkę. :-)

Elika, przepraszam, długo nie czytałam, przede wszystkim z tego powodu, że byłam dwa miesiące na wakacjach, a potem przez miesiąc tak zapracowana, że nie zaglądałam tutaj. Mówię prawdę. I nie smuć się. Przecież ludzie lubią Twoje wiersze. :-)

Seweryno, bo to nie jest wiersz o Wolandzie i Małgorzacie Wolanda. ;-) Przepięknie i smutno odmalowany obrazek obyczajowo-psychologiczny. Bardzo dobry i głęboki wiersz.

Eliko, rozumiem, że żartujesz. ;-) Odpowiem jednak na wszelki wypadek z całą powagą i stanowczością, że nie zżynam niczego od Ciebie, bo niestety od dawna nie czytałam Twoich wierszy. Wybacz, po prostu nie jestem w stanie czytać wszystkich wierszy na Poezji, więc czytam głównie tych Poetów, których wiersze najbardziej do mnie docierają i coś we mnie poruszają. To nie znaczy, że Twoje wiersze są złe, ale akurat nie dla mnie, akurat nie dla mojego typu wrażliwości. Odpowiedziałam bez fałszu, jak sobie życzyłaś. Ale skoro Ty przeczytałaś mój wiersz (i bardzo mi miło), to pewnie teraz ja przeczytam Twój, bo mnie zaintrygowałaś, co też może być u nas podobnego. :-)

Egzegeto, bardzo dziękuję za uwagi i za pochwałę. :-) Pleonazm - można tak to nazwać, aczkolwiek gromadzenie w wierszu wyrazów bliskoznacznych nie jest dla mnie pleonazmem, tylko celowym zabiegiem artystycznym, mającym na celu podkreślenie nastroju lub uczucia, wyrażonego w wierszu. Bo widzisz, ja nie jestem zwolenniczką modnego nurtu oszczędności słów do maksimum w poezji, uważam, że słowa są nie tylko po to, żeby informować, ale i po to, by podkreślać, nakłaniać, wyrażać nastroje. Wiem, że można tego nie lubić. Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam.

Cześć, Ymynnyczko! Kopę lat! :-) Masz prawo do podobań i niepodobań, i zabierania z wierszy tego, co Tobie potrzebne, a odrzucania tego, co dla Ciebie obce. Fajnie, że byłaś. I że cokolwiek z wierszyka jest dla Ciebie. :-) Pozdrawiam.

Cezary, piszesz koment poezją. :-) Nie rozumiem. Czy mógłbyś to sprecyzować? Czego właściwie brakuje?

Marzenia wciąż niespełnione ranią swą zimną pustką, a jeśli się spełnią wszystkie, wtedy każą nam usnąć... Dziękuję za miły koment i za wiersz, Bolesławie. :-)

Magdo droga! O tym to ja mogę bardzo dłuuugo, tyle, że wszystkich bym tu zanudziła... Dzięki za "tak pięknie", jesteś kochana. :-* :-)

W ogóle tego nie czytałam. Obejrzałam niechcący film - i to mnie odsunęło od książki chyba na zawsze. :-) A wiersz jest inspirowany po prostu wieloma utworami stąd właśnie, z Orga, nie zaś durnym czytadłem pt. "Samotność w sieci". Dzięki za wizytę.

Krzysztofie, strasznie się cieszę tyloma pochwałami dla mojego krótkiego wierszyka! Aż tak Ci się podoba? To naprawdę strasznie miłe! Pozdrowienia serdeczne. Joasia.

Zlewają się mijane na stu łączach twarze w jedną zapaść, zapamięć, nijakie, jednakie. Powiedz mi, że nie jesteś - jak one - mirażem, wirtualną ułudą, przekłamanym znakiem. Powiedz, że nie zanikniesz, że snem jesteś żywym, zmaterializowanym, urzeczywistnionym, że się spełnisz i ziścisz kryształem prawdziwym, z ekranu i z marzenia - promień wymyślony...

Nie bądź taki skromny, bo się czerwienię. ;-)

Fajne!!! Nooo, mówiłam, że potrafisz sklecić extra erotyk! No i jest! Dzięki. :-)

Ładna, smutna piosenka. Widzę, że jesienią bierze ludzi smutek, bo tutaj niejedna już piosenka na ten temat. :-) Pozdrawiam.

Smutne. Ale i ciepłe jakoś. Pozdrawiam, Krysiu.

Ha ha! Ja też nie cierpię staników! Zabrałaś mi temat na wiersz, który dawno w sobie nosiłam. Tylko że ja chciałam w nim wyrazić wyłącznie moją nienawiść do staników. No cóż, tak się dzieje często z podobnymi osobowościami. :-) Pozdróweńka, Cecylio!

Przepraszam za zaśmiecanie podwórka potrójnymi komentarzami - to komputer jest winien, a może sam Ogr. :-) Pozdrówka.

Ładna ballada, ciepła i pełna wdzięku. Trzy kropelki nieba - dwie dla mnie, reszta dla świata. Piękna modlitwa. Szkoda tylko , że ostatni wers się nie rymuje - przez to odstaje od całości. Można by pomyśleć nad zmianą drugiego i czwartego wersu ostatniej strofy, wyrazić to samo jakimiś innymi metaforami. Pozdrawiam.

No teraz to już musisz, Chłopie, nie ma odwrotu!

Bardzo smutny wiersz i pasuje mi do zbliżającego się Święta zmarłych. Tylko myślę, że przerzutnia jest tu niepotrzebna, bo nie wnosi nowego znaczenia; lepiej byłoby w sposób naturalny dla języka: "nie wypełnisz wyrwy po człowieku za drzwiami czatuje zły los" I jeszcze jedno: wiersz kończy się urwanym zdaniem, niedokończeniem myśli. Osobiście nie lubię takich zabiegów. Lubię niedomówienia, któe pogłębiają treść i znaczenie napisanych słów, ale nie lubię, kiedy tych słów po prostu nie ma, kiedy brakuje części zdania. Tak jak tutaj: "oddaj nadziei gdy zapuka otwórz" Co oddać nadziei? Brakuje jednego, ale ważnego słowa. Oczywiście jakiegoś metaforycznego, nawet może metafizycznego. Bardzo mi tu go brakuje. Ale wiem, że teraz w modzie jest niekończenie zdań. Co kto lubi, oczywiście. Pozdrawiam serdecznie. Oxy.

Czarku, bardzo Ci dziękuję za przychylną opinię, cieszy mnie ona i wierzę, że jest szczera. :-)

Ładny i kolorowy wiersz o jesiennej miłości. Czytałam go już kilka razy. Tylko w puencie jednak nazwałabym jakoś to, co bohaterka ma ujrzeć. Brakuje mi tu jakiegoś poetyckiego określenia. Pozdrawiam. Oxy.

No dobra, niech będzie, że się pomyliłam w interpretacji i jest to wiersz o starym saperze, który chodzi o lasce, no i właśnie wlazł na minę. Swoją drogą erotyk tutaj też możesz zamieścić, najlepiej subtelny i delikatny, bom ciekawa okrutnie, jak Ci ta delikatność wyjdzie. :-)

Krysiu, Twoja opinia tak napisana dużo dla mnie znaczy, bo wiem, że rozumiesz, czym jest miłość. jeśli mój wiersz w twoim odczuciu oddaje to zjawisko, to znaczy, że spełnił swoje zadanie. :-) Cieszę się ogromnie. :-) Pozdrówka serdeczne.