JuzDawnoUmarlem
-
Postów
4 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
Treść opublikowana przez JuzDawnoUmarlem
-
Byliśmy razem, lecz osobno Byliśmy daleko, a jednocześnie blisko Mieliśmy już być tylko razem Mieliśmy już być tylko blisko Zostaliśmy osobno Zostaliśmy daleko
-
Siedzę z jednym, pustym talerzem w kuchni, który pękł. Próbuję go skleić każdego ranka, i za każdym razem — płaczę. Łza przesuwająca się po policzku, niesie mój ból. Słona kropla spada z moich gorzkich myśli w dół. Uderzając o pęknięte naczynie.
-
Dla wielu kolejna złota jesień dla mnie mroczny czas. Szmat czasu nie kochałem, ale czułem. Pojąłem, że kochałem gdy się w niej zanurzyłem i zrozumiałem, że pokochałem ją od razu gdy mnie dopadła w czterech ścianach. Zatraciłem się w niej, przepadłem. Zacząłem odpychać wszystko na czym kiedyś mi zależało: siłownię, znajomych, rodzinę, pasję, ambicje. Żeby móc z nią być spędzać jak najwięcej czasu sam na sam. A to wszystko dla niej Ciszy.
-
Nad obcy poranek zwykłych ludzi mi patrzeć. Smutne to jest widząc, jak zaczynają dzień pożarem. Dwoje ludzi kochających się w sobie, Wznieca ten ogień jeszcze mocniej. W głębi serca oboje czekają na deszcz. Łzy spadły. Pożar zgasł.