Berenika97

@andrew Widzę w Twoim wierszu kontrast między harmonią świata przyrody a niszczycielskimi działaniami człowieka. Obraz kwiatów i chwastów, które "walczą bezkrwawo" o swoje miejsce, jest mocnym oskarżeniem naszej pychy i zachłanności. Końcowa część wiersza, z odwołaniem do Bożej cierpliwości i nadziei na braterstwo, niesie ogromny ładunek optymizmu i wiary. To piękne i potrzebne przesłanie.

@Maciek.JGdyby nie kłamał, nie byłby politykiem. :)

@Waldemar_Talar_TalarChcę dokładnie tego samego. :))) I nie jest to tak dużo. Pozdrawiam.

@Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję! 💚

@Leszczym To prawda, świat bywa prozą, ale może dlatego tak bardzo potrzebuje poezji! Każde forum, każda lokalna inicjatywa, to dowód na to, że potrzeba piękna i głębi jest w nas niezniszczalna. Nawet jeśli słowa poety zostaną odczytane inaczej, niż zamierzał, to znaczy, że zaczęły żyć własnym życiem. Ale to nie znaczy, aby już nie tworzyć.

@Poezja to życie@iwonaroma@lena2_Bardzo Wam dziękuję!

@Leszczym Świetnie, że nie dostają bana, bo je naprawdę lubię za oryginalność. Ale czy zaimponowanie nie prowadzi do zdobycia. No nie znam się na tym, ale intelekt, poczucie humoru czy ogólnie mówiąc, obycie kulturalne oraz poetycka wrażliwość to nie jest najlepsza broń do kruszenia murów obronnych kobiety? 🤔

@viola arvensisBardzo dziękuję! :)))

@LeszczymJak to nieprzychylne? Skoro czytam Twoje "ecie-plecie" i je lubię, to skąd ten pomysł, że komentarze są nieprzychylne. No chyba, że z nimi "przeginam" - to od razu przepraszam. :)))

@Waldemar_Talar_TalarBardzo się cieszę, że czujesz wolność. Różne są też rodzaje wolności, ale zostawmy to filozofom. :) Bardzo dziękuję! Pozdrawiam.

@Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Twoje komentarze są świetnie, nie wiem, jak to robisz, ale zawsze trafiasz w moje odczucia i przesłanie. Zgadzam się, że wolność to nie tylko przywilej, to również ogromna odpowiedzialność.

@Maciek.J O facecie myślała, bo miłość piękna, lecz życie bywa krzywe, lepiej mieć serce i papiery uczciwe. @Maciek.JTeraz już wiem, że trzeba liczyć - dziękuję za przypomnienie. :))

@LeszczymNo zaimponowałeś! Ale więcej nie napiszę, bo chciałam Ci odpowiedzieć .... jako A. :))))) Ale nie chcesz tego usłyszeć, więc tym razem postaram się Cię nie zdenerwować. :)))))

@Annna2Bardzo dziękuję! Zastanawiam się, czy w dzisiejszym świecie są jeszcze ludzie, którzy świadomie dokonują takich wyborów. Oby byli! @andrewBardzo dziękuję! Trudno od tego uciec, ale też nie można się tak zupełnie poddawać. Nie mam telewizji - wiem, jak manipulują, na studiach dziennikarskich uczą, jak przekonywać odbiorców do podawanych, nieprawdziwych informacji. Pozdrawiam. @MIROSŁAW C.Tak, świetnie, że przypomniałeś ten cytat. Ktoś napisał też, że niektórym osobom wolność jest niepotrzebna, bo jak ją mają, to nie wiedzą, co z nią zrobić. Bardzo dziękuję! @Jacek_Suchowicz Nie w hasłach, nie w sloganach z papieru, lecz w odwadze człowieka do prawdy czasem i do mocnego gestu. Bardzo dziękuję! @Marek.zak1Bardzo dziękuję za opinię. Nic dodać i nic ująć. :) @LeszczymBardzo dziękuję! :))) @Migrena@huzarcBardzo dziękuję!

@Somalija Świetne zestawienie "języka odwagi" z "językiem ciała" - pokazuje różne warstwy komunikacji, różne sposoby mówienia o pragnieniu. Obraz "draśniętej nadtopionej duszy" to bardzo piękna metafora - można sobie dopowiadać, czy to jest coś jednocześnie zranionego i rozpalonego, kruchego i intensywnego.

Może wciąż krążysz nocą – jak dym nad miastem, gdy wszyscy śpią, nikt nie słyszy – i znikasz. Byłaś marzeniem tysięcy, hasłem na murach, które zmywał deszcz , obietnicą na wiecach. Czas cię przykrył, został tylko szelest starych flag. Wzięli cię za towar, zakuli w paragrafach, a ty jak wiatr przez kraty uciekłaś w świat, niewpisana w formularze. Czy teraz mieszkasz w ekranach, w lajkach, komentarzach, algorytmie? Czy jesteś odbiciem naszych cyfrowych cieni? Gdzie można cię odnaleźć?

@Toyer Sieć nie zna przemijania, tylko zapis danych, lecz człowiek – to uczucia, tęsknota, brak granic. Trwamy nie w hasłach, nie w długich wątkach, lecz w ciszy serc, w pamięci, być może i w snach potomka.

@andrew Napisałeś wiersz o przemijaniu i utracie. Metafora ptaka, który "odfrunął na inną gałąź" jest bardzo obrazowa i trafnie oddaje naturalność odejścia, choć bolesną dla tego, kto zostaje. Jest w tym wierszu akceptacja tego, że "nic nie trwa wiecznie", ale też tęsknota. Wiersz bez patosu, za to ze smutkiem i nostalgią. Bardzo mi się podoba.

@Zorya Holmes "W pokorze"- to kluczowe określenie - rumianki nie próbują niczego wyrazić, po prostu są. Twój wierszyk jest jak westchnienie, ale masz rację, że czasem milczenie i proste obrazy z natury mówią więcej niż tysiące słów.

@Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Szczerość to przyjaciółka trudna, a droga z nią nieraz kamienna, lecz kto serce w prawdzie otwiera, ten nie nosi ciężkiego sumienia. Nie każdemu jej światło odpowiada, bo razi tam, gdzie cień się skrywa. Czy jednak krocząc z nią przez życie, człowiek naprawdę szczęśliwy bywa?

@Florian Konrad W wierszu widzę piękną dwoistość - z jednej strony marzenie o byciu czystym światłem, "jasnością" w dłoniach i ustach ukochanej osoby, z drugiej samoświadomość własnych niedoskonałości. Szczególnie porusza mnie obraz "czarnopiórrego wesołka bez krzyża przy duszy" - to piękna metafora lekkości i radości, która nie potrzebuje religii. A finałowy obraz z pociągiem to cios! Mocny! Bardzo mi się podoba!

@Natuskaa Dla mnie ta fraza "Zapalam światło, ku tobie" jest jak rozjaśnianie przestrzeni między dwojgiem ludzi. A "Nie czas wiercić dziury butem" - to oryginalna metafora na niepotrzebne zadręczanie się, rujnowanie czegoś dobrego własnymi obsesjami. Cały wiersz ma coś z czułego namawiania kogoś bliskiego, żeby wyszedł z tego "milczenia". Jest w tym dużo ciepła i mądrości o tym, jak czasem najlepszą terapią jest po prostu obecność drugiej osoby. Świetne!

@lena2_ Ślicznie!

@JWFBardzo ładne! Wyobraziłam sobie mżawkę ....z liści. :)

@Maciek.J Pani Zenobia tak mu odpowiedziała: Ręka? Chcę być Twoja - cała! Ale ręki ci nie oddam, bo jak będę wiersze pisała?