Berenika97

@Leszczym I cisza może być za głośna.

@Waldemar_Talar_Talar Więc wstaję z tobą chłonąc ciepło poranka serce też śpiewa. :)

@Annna2Kiedyś miałam chęć napisać taką krótką sztukę teatralną dla dwojga ludzi, z pewnym stażem małżeńskim. Masz rację, że z życia, ponieważ podczas spotkań "babskich" słuchałam ich opowieści damsko-męskich i .., nie były to urocze historyjki. Ale sztuka nie powstała. Bardzo dziękuję! @Nata_KrukBardzo dziękuję! Na pewno zajrzę, bo mnie też interesują takie tematy. (oczywiście nie tylko!) @Marek.zak1Bardzo dziękuję! Również nic nie wiem o nich, nie czytałam. :) Pozdrawiam. :) @LeszczymBardzo dziękuję! @Alicja_WysockaNa razie takiego scenariusza w tej sztuce nie przewiduję. :) Bardzo dziękuję! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Nie znałam tej piosenki, mogłaby urozmaicić rodzinne scenki. :) @Waldemar_Talar_TalarBardzo dziękuję! Pozdrawiam. :)

@Alicja_WysockaPiękna historia, wzruszająca! Bardzo ciekawa narracja, taka od serca. Dobrze, że Go spotkałaś, możemy teraz czytać świetne wiersze i teksty.

on wydziela grosze i czułe słowa odrzuca połączenia przed uczuciem się chowa anuluje obietnice ona wyrzuca go z serca nadziei już nie ma tęsknić nie umie na czułość brak miejsca ucieka w marzenia codzienny dramat się rozgrywa kurtyna nie opada krytyk teatralny milczy wie że ten spektakl nigdy nie zejdzie z afisza.

@viola arvensisBardzo dziękuję! 💚

@Wiesław J.K.Bardzo dziękuję!

@Wiesław J.K.Bardzo dziękuję!

@Corleone 11Bardzo dziękuję!

@Waldemar_Talar_TalarSłusznie! Pozdrawiam. :)

@Annna2"Jasne są dni i wypełnione bólem" - pięknie napisałaś, o młodych, niepokornych, o J.M. - "nieśmiertelnych".

@Andrzej P. ZajączkowskiBardzo dziękuję! 💚

@Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Piękne i bardzo trafne spostrzeżenie. Dzieciństwo to też fundament, na którym budujemy całe nasze dorosłe życie.

@viola arvensisTwoje "nieskładne, smutne niedokochane" wiersze są tak naprawdę piękne, prawdziwe, mądre, wzruszające, odważne .... Wiem to, ponieważ z przyjemnością do nich wracam. Pozdrawiam.

@Alicja_Wysocka Świetne! Lecz może, Pani, wcale nie jest blagą, Ten dym i centymetr kłamstw po trochu? Może to prawda, tylko zbyt odważna, By mogła spojrzeć komuś prosto w oczy?

@MigrenaDziękuję! Stałam się niemal uczestnikiem powolnego gaśnięcia. "Potem już nic. Prawie nic" Jak powolne zanikanie. Masz niezwykły dar!

@Ajar41Bardzo dziękuję!

@RomaBardzo dziękuję! Twój wiersz bardzo mnie wzruszył. Dziękuję! 💙 @Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Czasami spotykamy taką osobę z traumatycznymi przeżyciami i nie możemy przejść obojętnie. @MigrenaBardzo dziękuję! @FaLcorN@Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję!

@Annna2Bardzo dziękuję! Masz rację - Człowiek poraniony w dzieciństwie, często nie może się odnaleźć w dorosłym życiu.

@Nata_KrukBardzo dziękuję! 💚 @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję!

@Łukasz JasińskiOcenę Powstania Warszawskiego już podali wszyscy, którzy poczuli się do tego uprawmnieni lub nie - historycy, politycy, domorośli znawcy i eksperci, i.tp. Ja staram się nie oceniać wydarzenia, bo każda jednoznaczna ocena nie będzie oceną obiektywną. Patrzę na Powstanie Warszawskie przez pryzmat mieszkańca okupowanej Warszawy, interesują mnie jego wybory, jego tok myślenia, jego emocje, rozpacz, bo świadomy swojego zniewolenia ma prawo do walki o wolność, godność, o swoją Ojczyznę. @Łukasz Jasiński Dziękuję, że zrócił Pan uwagę na moje imię, a co do wieku, to chyba nie była trudna zagadka. @Nata_KrukDziękuję! Musi być, bo to nasza tożsamość. @violettaDziękuję! Obyśmy tego nie stracili. @LeszczymDziękuję! Wiem o tym, niestety! @JWF@[email protected]@MIROSŁAW C. Bardzo dziękuję!

Dzieciństwo - zatrzaśnięte w skrzyni, z ciałem zepsutej lalki, zbyt ciche, by wspominać, zbyt trwałe, by zniknąć. Świat nie chciał go poznać - było zbędne jak sztuczne westchnienie, unoszące się nad dachami sierocińca. Przemyka teraz cicho, cieniem bez imienia, tam, gdzie smutek łzawą mgłą się ściele. Czeka na dotyk, który nie rani, na słowo, które nie osądza. Istnieje w szczelinie między życiem a udręką.

@Maciek.J Ostatnia strofa zrobiła na mnie duże wrażenie, z tą gorzką puentą - rzuca nowe światło na cały utwór: życie nieraz bywa bardzo długie krótka jest zawsze tylko faza REM To genialne podsumowanie. Rozumiem, że nawet długie, biologiczne życie może być pozbawione tego, co najcenniejsze – marzeń sennych, intensywności, przeżyć, symbolizowanych przez fazę REM. Wiersz zastanawia ...

@FaLcorNAż dech zapiera! Piękny!!!!

@Annna2 Niezwykła czułość do ziemi przodków, pamięci, natury. Wers „nie wiem, kiedy tego nie robię” zostaje w sercu na długo pokazuje, jak silna jest miłość do miejsca, do ziemi, do wspomnień. To piękny i osobisty tekst. Fejne jest twoje mniłowanie.