Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Migrena

Użytkownicy
  • Postów

    1 001
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    11

Treść opublikowana przez Migrena

  1. @viola arvensis Violu. nisko się pochylam - dziękuję :)
  2. @sisy89 Wiersz bardzo sugestywny i spójny emocjonalnie. Świetnie oddany nastrój melancholii, straty i chłodu, co jest kluczowe dla liryki. Fantastyczne metafory. Niezwykła puenta. Bardzo podoba mi się Twój wiersz !
  3. @Berenika97 Twoje komentarze są zawsze ciekawe, trafne i smaczne :) dziękuję :)
  4. @Wochen Współczesna fotografia to klatka, w której zbiorowe złudzenie uwięziło autentyczność. Zmusza nas do wyboru. Albo trwać w łatwej pozie albo szukać trudnej wolności poza zasięgiem zachłannego wzroku. Bardzo dobry wiersz !!!
  5. @huzarc fajnie, że tak go odebrałeś. Próbowałem to o czym piszesz osiągnąć :) dzięki serdeczne :) @Berenika97 Bereniko. Bardzo Ci dziękuję za ten komentarz. Jest absolutnie wyjątkowy. Czytając Twoje słowa, jestem autentycznie zawstydzony i onieśmielony ich pięknem i trafnością. To jest tak wzruszające, że udało Ci się wyłapać i tak precyzyjnie opisać całą wrażliwość i intencje, jakie ukryłem w tych metaforach. To dla mnie ogromny zaszczyt. Dziękuję Ci za to, że czujesz ten tekst w tak przejmujący sposób. Pozdrawiam serdecznie, i oby z tą "wirówką" było już tylko lepiej ! Niech bestia zwolni :) @violetta dzięki że zajrzałaś :) i więcej optymizmu :) proszę !
  6. @Annna2 bo jesteśmy tylko ludźmi Aniu. Czekam na ciąg dalszy :)
  7. @Berenika97 wiersz jest hipnotycznym i bolesnym świadectwem konfrontacji z przytłaczającą potęgą sztuki. Światło boli bardziej niż ciemność. Sztuka nie jest ukojeniem, lecz sennym więzieniem, z którego nie można się wybudzić. To intymny krzyk przekształcony w ostateczną, rezonującą ciszę (moją ulubioną). Bereniko. To co napisałaś to jest właśnie POEZJA.
  8. @Annna2 zegary też są dobre
  9. @Annna2 Fascynująca, gęsta od intertekstów medytacja o czasie. Centralny Lew z Pireusu – niemy świadek historii. Symbolizuje ciężar Wieczności. Kontrapunktem dla tej kamiennej przeszłości jest obłędne pragnienie powrotu do czystej, zmysłowej radości. Twój wiersz to elegia o niemożności połączenia tych światów. Żadne słowo nie jest w stanie opisać utrac onego szczęścia. Bo to jest : "niemożliwe pragnienie". To nie jest tekst do przeczytania i.......pójdę sobie. Tutaj jest bowiem esencja ludzkiego życia.
  10. @Alicja_Wysocka Alu. przecież dobrze wiesz, że Ty i reszta pięknych pań możecie robic ze mną wszystko ! Wasze myśli są dla mnie inspiracją. Czasem wymagam aby mnie " wyprostować". Obiecałem Ci się skrócić i oto efekt :) dziękuję Alu :) bardzo !
  11. @Annna2 dzień dobry Aniu :) dziękuję pięknie :) @Marek.zak1 miło mi to słyszeć :) dzięki wielkie :)
  12. @Marek.zak1 przewrotnie i pięknie ;)
  13. Spotkaliśmy się w lipcu. Lipiec miał smak rozgrzanego szkła i skórę asfaltu, pulsującą pod stopami jak czarna planeta. Twoje spojrzenie wbiło się we mnie jak igła gramofonu w winyl - i odtąd cały świat grał tylko naszą piosenkę, drżącą, drapiącą, aż do krwi. Wrzesień nadszedł jak chirurg: przyłożył chłodny metal do piersi i bez znieczulenia rozciął nas na dwoje, zostawiając wnętrzności tęsknoty na stole kalendarza. Odległość nie była kilometrami, ale nożem, który codziennie obracał się w tym samym miejscu. Wyjechałaś. A ja zostałem z ciszą, która pachniała twoimi włosami, i z nocami, które były centryfugą, wrzucającą mnie w bezsenność, aż kręciły się we mnie resztki twojego głosu. Obiecałem: będę dzwonił, i dzwonię. Każdy telefon to cienki kabel łączący nasze rozproszone dni, aż kabel stanie się kręgosłupem i popęka pod ciężarem słów. Bo jesteś jedyną. Nie morzem, nie różą, nie ogniem - ty jesteś pryzmatem, który rozsypuje światło na tysiąc odcieni, i rozbitą żarówką, która wbiła się we mnie i każe świecić światłem, którego nie da się zgasić. Aż przyjadę. Bo nie mam wyboru. Bo kto raz dotknął twojej obecności, ten już nigdy nie będzie miał skóry, tylko otwarte okno na ciebie.
  14. @Roma wspaniale napisałaś ! dziękuję Oleńko :)
  15. @Alicja_Wysocka Alu. Przepiękny obraz. Twoja fabryka ciepła i koc na serce to najczulsze, co można komuś podarować. Cieszę się, że udało Ci się trafić do siebie i że zostawiłaś to ciepło dla wracających. Zachwycasz mnie !!!
  16. @Berenika97 Bereniko. czasem słowa to dużo za mało. ale nic innego nie przychodzi mi do głowy. to przyjmij - dziekuję !!! @violetta dziękuję pięknie :)
  17. @Roma Olu. Pięknie uchwyciłaś myśl, że najgłębsza intymność to paradoks: chwile "sami gdy przy tobie". Docenienie tej nie idealnej, zmysłowej miłosci staje się najlepszym .powodem do tego prostego: "lubić z tobą". To cudna poezja jest. Twój niepowtarzalny styl. Brawo :)
  18. @viola arvensis a dla takich Twoich słów, warto tu być i pisać. Violu - dzięki :)
  19. @FaLcorN jedni mają apetyt na papierosy, alkohol, narko, dziewczyny, chłopaków. Na życie. A ja mam apetyt na metafory. Jak zacznę to..... Ale już obiecałem Ali, że pomyślę nad samoograniczeniem. Przepracuję sam siebie. Zasadniczo :) dziękuję :) @Annna2 dzięki Aniu :) @viola arvensis A Twoje słowa roześmiały moją duszę.....bardzo ją roześmiały :) dziękuję najpiękniej :)
  20. @Annna2 Aniu. Ty jesteś pięknym człowiekiem. Mądrą kobietą. Z wdziękiem i elegancją. Nie musimy się we wszystkim zgadzać. Ale możemy dyskutować. Możemy się ze sobą zgodzić alby każdy pozostanie z własnym zdaniem. Ale bądźmy razem. Jak coś do mnie masz - pisz otwartym tekstem. Nie cierpię kompromisów ale kocham zrozumienie. Dziękuję za Twoje zrozumienie. To zawsze świadczy pięknie o człowieku.
  21. @viola arvensis jaką wielką radość sprawiają mi Twoje słowa :) teraz kiedy moja dusza.... nie zapomnę !!!! dziękuję:) gdybym mógł to kwiaty pod Twoje stopy......bym rzucał !!!
  22. @viola arvensis dziękuję sercem i uśmiechem :)
  23. @viola arvensis Absolutnie genialny "dekret optymizmu"! Tchnie to taką radością i wewnętrzną mocą, że od razu chce się wypisać ze wszystkich szarości. Wspaniale!
  24. @Annna2 piszemy o wierszu czy o jakichś emocjonalnych przeżyciach ? Jeżeli nie o wierszu to rozszerzamy dyskusję. Nikogo nie poniżam. Ale nigdy nie pogodzę się z tym, że ktoś przychodzi pod mój tekst i narzuca mi jego zmianę bo ma takie widzi mi się. To jest impertynencja i chamstwo. Pracuje nad tym co wystawiam. I nic nikomu do tego co i jak piszę. Nie podoba się - nie punktuję. Nie podoba mi się nagminnie - nie czytam. Ale włażenie do kogoś i ględzenie, że to czy tamto trzeba zmienić - to niech sobie zmienia u siebie. Podchodzę do swoich tekstów emocjonalnie bo często wyrażają moje osobiste emocje przeżywania. I to Cię Aniu razi ? A gdyby tak jakiś arogant z uśmieszkiem pod Twój tekst to też byś była taka pryncypialna ? Nic mi nie zrobiłaś !!!! Szanuję Cię za wiedzę i elegancję. Czy ja Ci coś zrobiłem ? Nie wiem. Jeżeli tak to napisz. Przeproszę chętnie.
  25. @MIROSŁAW C. To zachwycająca, wietrzna miniatura o pograniczu codzienności i magii.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...