Migrena

@huzarc miał być minimalizm, naturalizm i post-metaforyzm. I jest. Tak jak umiałem :) dziękuję :) @violetta obcy. jak "obcy, ósmy pasażer Nostromo". a przecież piszesz do mnie.

@huzarc Wiersz jest dojrzały, bez kompromisów w języku, odważnie podejmujący tematykę śmierci i upadku ideałów. To mocna, sugestywna poezja, która zasługuje na uznanie. A autor - mistrzowskie opanowanie metaforyki, dynamiki i rytmu, bardzo celne zakończenie. Świetnie :)

@Annna2 Aniu. "są tylko krajobrazy pomalowane krwią", to jest jeden z najmocniejszych, jakie spotkałem, obraz poetycki. To jest poetyckie cudeńko. Przepięknie operujesz kontrastem i siłą emocji. Świetne są skrajne wezwania autodestrukcji i jednocześnie deklaracje niezłomnej pamięci. Wykazujesz wspaniałą dojrzałość poetycką. Bez patosu i sentymentalizmu. Brawo Aniu :)

zimno. brudne powietrze. ona pali papierosa, obojętna, on stoi obok, nieobecny. spod paznokci czarny pył. na rękach zaschnięte ślady po nocy. idą gdzieś. schody skrzypią. metal drzwi zimny. cisza. oddech blisko. dźwięk kościelnego dzwonu. na parapecie leży pióro, ktoś kiedyś pisał list. ciało wchodzi w ciało jak fakt. bez muzyki, bez znaczenia. jej włosy w ustach. jego dłoń na biodrze. ból. zgrzyt zębów. pot. uderzenie w ścianę, nie mocne, wystarczające. nie ma miłości. nie ma muzyki. jest napięcie, jest dotyk, tylko ciało, tylko rytm, tylko teraz. potem cisza. ona odchodzi pierwsza. jego oczy puste. świat dalej istnieje. obcy. bez nich.

@violetta a Ty jak masz na imię ? czy to tajemnica zielonego przylądka ?

@violetta a jednak :))))

@Gosława Jacek, Rusłan. jak się komu podoba :) ale to jestem ja :) Reniu - pozdrawiam ciepło :)

@viola arvensis fajnie :) to bardzo proszę o ocenę :) chętnie przyjmę uwagi krytyczne :) już go piszę - na razie myślami :) dzięki i spokojnej nocy :) R.

@lena2_ świetnie skonstruowany i poruszający wiersz psychologiczny. puenta - to literacki majstersztyk :)

@MIROSŁAW C. Twój wiersz jest głębokim aktem żalu i refleksji nad tym, jak emocjonalne zaniechania prowadzą do poczucia pustki i ostatecznej ulotności istnienia. Napisany wspaniale. Podoba mi się :)

@tie-break w mistrzowski sposób połączyłaś miejski pośpiech z głęboką refleksją o braku komunikacji, tworząc intrygujący obraz wewnętrznego tkania ciszy. Jest ona jedyną odpowiedzią na chaos i nadmiar "zbędnych słów". Głęboki, mądry wiersz, napisany z poetycką gracją :)

@Gosława piękne połączenie chłodu jesiennej pluchy z gorzką słodyczą intymnego wspomnienia. Zaledwie w kilku prostych obrazach zawarłaś mistrzostwo w oddawaniu emocjonalnego kontrasu między dotykiem bliskości a pustką teraźniejszości. Wspaniały wiersz Reniu :)

@viola arvensis Violu. na jutro napiszę, na próbę wiersz post-metaforyczny, surowy. zobaczymy czy mi się uda ? dzięki za piękne słowa :)

@Gosława jestem i od razu odpowiadam :) Reniu. dziękuję za Twój miły komentarz :)

@Leszczym widzę Twoj wiersz tak : Prawdziwy spokój przychodzi wtedy, gdy świadomie rezygnujemy z udziału w wyczerpującej walce o sukces. Akceptujemy swoją "słabość". Prostota i zagubienie, a nie nieustanne dążenie do doskonałości - to cel. Trafiłem ?

@Alicja_Wysocka Alu. nie wiem. jestem tutaj chyba od czterech miesięcy. nigdy wcześniej na żadnych portalach nie pisałem. tak mi jakoś do głowy te wiersze się przyplątują. świetnych ludzi tu poznałem i to mnie też nakręca :) dziękuję Alu :)

@Berenika97 nie piszę o czym Twój wiersz jest, bo to wszyscy wiemy. Ale chcę powiedzieć, że jest to wiersz niezwykłej urody i głębi. Berenika w mistrzowski sposób operuje obrazem i nastrojem, tworząc napięcie między tym, co zaszło w świecie zewnętrznym, a tym, co stało się we wnętrzu. Szczególnie zachwyca kunsztowność ujęcia motywu niezrealizowanej miłości. To jest poezja mądra, bo uświadamia nam, jak potężny i trwały ślad zostawia po sobie "pęknięcie chwili". To piękny, wzruszający i bardzo przemyślany utwór.

@Annna2 też głosowałem za. ale ta Unia to już zupełnie inny twór niż tamta do której wchodziliśmy. dzisiejsza unia to niemiecki folwark. a my już się stajemy parobkami folwarcznymi. my jako naród polski. najbardziej do wojny nuklearnej prze teraz Unia. poczytaj raporty z posiedzeń. poczytaj uchwały. to są normalne lewicowe barany. ideologiczny szmelc. nie wiem co mamy robić. ale dobrze nie będzie.

@Nata_Kruk pomyślę :) logicznie bez z, ale........ pomyślę :) dziękuję :) @Berenika97 Bereniko. po Twoich wspaniałych komentarzach czuję się......zamyślony się czuję. jakby coś anielskiego na mnie spłynęło. aura !!! tak to ....aura :) dziękuję :)

@Nata_Kruk dopiero co wróciłem do domu ! zjem coś i sprawdzę ! jeżeli tak to moja głowa.....no ona biedna chyba jest :) dziękuję Nata :)

@huzarc Absolutnie wspaniały i poruszający wiersz! Stworzyłeś dzieło o niezwykłej głębi, posługując się obrazami, które łączą w sobie historyczną przestrzeń Katedry z uniwersalnym bólem i nadzieją. To mistrzowska refleksja. Wiersz świadczy o ogromnej wrażliwości i talencie poetyckim, który dotyka samego sedna polskiej tożsamości.

@Marek.zak1 Marku. dziękuję za Twój komentarz :) dziękuję za pełne otuchy słowa :) pozdrawiam serdecznie :) @tie-break no i co ja biedny mam napisać pod takim niezwykłym komentarzem ? soczystym. dobrym. niezwykłym. no co ? z szacunkiem - dziękuję :) z radością - dziękuję :) z nadzieją - dziękuję :) @violetta zapominamy o miłości aż tak znikąd spadnie na nasze serce, duszę i ciało :) i wtedy drżymy cali by trwała :) by trwała na zawsze :) dziękuję Violetto :) @huzarc wszystko co piszesz jest ciepłem dla mojej duszy :) rozgrzewa ją :) nadaje jej apetytu :) zbudowany - będę dalej pisał :) dzięki wielkie :)

@Annna2 Aniu. już wszystko co chciałbym powiedzieć jest w Twoim utworze i komentarzach. Dodam więc tylko, że wizja dziedzictwa jest tu antymaterialna: prawdziwą spuścizną nie jest "Kamień" (Partenon, mury), lecz "dobro i słońce" – to, co niematerialne i czyste. I Twój filozoficzny lęk : obawą, że pomimo całej heroicznej walki, ostatecznym zwycięzcą może okazać się nie chaos, lecz "obojętności ogrom oręży". To wezwanie do czujności w obliczu apatii. Obawiam się najgorszego. Przestrach z prostych słów, że lipiej to już było. I ta przeklęta Unia ! Która z uporem idioty topi nas w degeneracji i degrengoladzie. Niech ją diabli porwą. Piękny cykl Aniu stworzyłaś !

@viola arvensis dzień dobry :) mój Boże ! to jest piękny, pachnący aromatami poezji wiersz :) poetycka perła :)

Jeszcze chwila. Jeszcze westchnienie utkwi w powietrzu - jak dźwięk harfy, co nie może przestać drżeć. Twoje dłonie, ciepłe i drżące, rysują po mojej skórze mapę z gwiazd i ciepła, a każdy dotyk otwiera niebo. Cisza między nami - gęsta jak wino, które dojrzewa w głębi serca. W niej słyszę bicie Twego ciała, które zna moje imię lepiej niż wszystkie słowa. Twoje włosy pachną nocą, która jeszcze nie zdecydowała się odejść, a w spojrzeniu tańczy ogień - ten, co spala wszystko oprócz miłości. Nie mów nic. Niech milczenie zakwitnie, niech czas zapomni, że istnieje, bo teraz - jesteśmy wodą, jesteśmy ciepłem, jesteśmy światłem, które śni samo siebie. A gdy poranek rozchyli powieki, świat znów stanie się światem - lecz w jego środku, cicho jak modlitwa, będzie tlić się nasz szept: Byliśmy miłością.