Migrena

@Robert Witold Gorzkowski jesteś Robert !!!! i zostań już z nami !!!! nie odchodź !!!! tu jest Twój poetycki dom !!!! a sam wiersz ? chociaż jest on przede wszystkim liryką relacyjną, motywy odrzucenia starych form życia i myślenia (nihilizm), upadku autorytetów oraz wezwanie do aktywnego przełamania bezwładu są wyraźnymi echem filozoficznych idei Nietzschego. nie będą się rozpisywał bo obaj wiemy w czym rzecz. niech Twoje zmęczenie rozpromienia się radością :)

@Annna2 Aniu. Twój wiersz nie jest tylko opisem. to przede wszystkim Twoje wyrażenie radości i dumy !!!!!! a sam wiersz to uroczy, szczery i świetnie skomponowany liryk. oddaje magię tworzenia i wartość podziwiania czyjegoś talentu. to literacki bukiet kwiatów złożony na cześć Julki (Luli) i Oli. zachwyciłaś mnie !!!!!!

@Wiesław J.K. pozdrawiam Cię serdecznie :)

@violetta z przyjemnością :) dziękuję pięknie :) @Alicja_Wysocka Alu. piszesz pięknie bo jesteś piękną poetką :) i jestem dumny, że mogę z Tobą pisać :) niech Ci się spełnią marzenia !!! nawet te najbardziej szalone :) @KOBIETA Dominiko. wiatr Cię przywiał z talentem wielkim, więc rozświetlaj poetyckie niebo nad nami :) dziękuję :)

@Berenika97 Bereniko. zachwycasz mnie swoimi komentarzami. jest w Tobie taka piękna pasja analityczna. piszesz z gracją i elegancją słowa. dodajesz niesamowitego uroku wierszom o których piszesz. jesteś wspaniałą Koleżanką :) dziękuję :) bardzo, bardzo, najbardziej !!!

@huzarc świetny, podnoszący na duchu komentarz. bardzo dziękuję :) @Annna2 Aniu. kocham Twoje komentarze !!! są esencjonalne i przejmujące. dziękuję pięknie !!! @Alicja_Wysocka Alu. na początku było słowo. ktoś te słowa spisał. i ten Twój optymizm - można wrócić i poprawić :) dziękuję bardzo :) z uśmiechami :) Jacenty.

@iwonaroma fantastyczny wiersz !!! w oszczędnych słowach doskonale uchwyciłaś trud i zarazem nadzieję na prawdziwe ludzkie połączenie.

@violetta i oto jest ! Violetta mieniąca się złotooliwkowym światłem w szalonym i pięknym tańcu :)

@viola arvensis już go nie lubię. tego zasięgu. a w zasadzie jego braku !!! coś pokręciłem :) wracaj zdrowa i szczęśliwa :) R.

@KOBIETA tak sobie to właśnie wymarzyłem :) Dominiko :)

@infelia to ja też poproszę :) bez talerzyka i widelca. zjem z ręki :)

@viola arvensis Violu duszku piękny :) znasz. mnie przecież :) dziękuję za Twoje ciepłe słowa :) tak się cieszę, że JESTEŚ !!!

@Alicja_Wysocka Alu. pozdrawiam brata :) a Tobie - 🌹

@KOBIETA wiersz otwarty na interpretację. to utwór o pięknie ulotnej intymności, gdzie pod powierzchnią pozornej nonszalancji i zmysłowości kryje się głębokie, emocjonalne połączenie. wiersz jest pochwałą chwili obecnej, jednocześnie podkreślając jej nietrwałość, która staje się źródłem wzruszenia. pisany z pozycji obserwatora. "wilgotny rytm ciał" - brzmi jak sen - pobudzająco i apetycznie ! pisany z cudownym poetyckim wdziękiem :) jaki cudny wiatr Cię tutaj przywiał KOBIETO ? och, jak jest ślicznie :) i cygaro ? mam nadzieję, że dominikańskie, bo tam liście tytoniu są słodkie słońcem :) pięknie piszesz :)

@Toyer wiersz refleksyjny. styl w jakim go napisałeś jest szczery, intensywny i skoncentrowany na symbolice światłocienia jako metafory wewnętrznego cierpienia. bardzo ciekawie !

@Alicja_Wysocka przepiękna, czuła metafora. te "miękkie i czułe dłonie" słów trafiają w samo serce., jesteś bardzo wrażliwą i fajną Poetką ! Alu :)

@Wochen prawdziwa miłość !!!!!!

Urodziliśmy się z alfabetu - z trzasku liter, z iskier rozżarzonych w płucach. Twoje imię płynęło jak rzeka, moje - jak kamień w jej nurcie, niewzruszony, a jednak drżący od wody. Spotkaliśmy się w zdaniu, które miało znaczyć wiecznosć, a znaczyło tylko chwilę. Jedno słowo - źle nacięta struna - pękło między nami, i cisza zaczęła mówić za nas. Nasze rozmowy stały się ruinami kościołów, gdzie zamiast psalmów słychać było tylko gruz, spadające głoski, popiół zgłosek, które kiedyś były światłem. Byłaś dla mnie językiem bez gramatyki, wierszem, który sam się pisał na skórze. A ja - kaleki tłumacz własnego serca - zamieniłem cię w echo. A echo nie kocha. Echo powtarza. Widziałem, jak twoje oczy zamykają się jak księga rzucona w ogień, jak odchodzisz, niosąc w dłoniach pęknięte sylaby, jakby były kośćmi ptaków. I zostałem - ze słownikiem pełnym ciszy, ze zdaniem urwanym jak ścięta głowa, z językiem, który nie zna już twojego smaku. Miłość, powiadasz? Miłość to dzikie zwierzę z papieru, które umiera, gdy pomylisz literę. A ja pomyliłem wszystkie.

@KOBIETA napisz !!!! i niech się dzieje :)

@Berenika97 Bereniko. bardzo bliski jest mi Twój wiersz. jest on poruszającą medytacja nad granicą bycia, gdzie ulga staje się głębszą, egzystencjalną potrzebą niż samo życie. w tym głuchym milczeniu, które kusi nicością, odnajduję cichą akceptację, że największym pragnieniem znużonej świadomosci jest ostateczne zawieszenie myśli i koniec napięcia. dla mnie nicość to dalsze, ale inne życie. chciałbym je poznać już dziś. teraz. natychmiast. przeżywam Bereniko Twój wiersz. i dobrze mi z tym jest :) dziękuję :)

@Gosława Reniu. niezwykła wrażliwość. piękne, bardzo plastyczne obrazy. szczególnie urzekło mnie to "posiekana rżyskiem pszenicznych pól" i to, jak babie lato przechodzi w "pajęczyn kordonek". wiersz wybrzmiewa z siłą... szóstego przykazania. jestem pod wrażeniem :)

@Wiesław J.K. :))))) Rusłan, Jacek, Migrena. dwa pierwsze to moje imiona. dzięki Wiesławie :)

@lena2_ Lena. Twój utwór to piękny i głęboki wiersz. w niezwykle poruszający sposób zestawiłaś długowieczność starych drzew z mądrością życiową. osiągnęłaś tym samym wzruszającą i dojrzałą refleksję o miłości. cudny wiersz Leno :)

@Annna2 Maria Antonina. nie mogę pozbyć się z głowy obrazu zgilotynowanej głowy Marii Antoniny leżącej w koński łajnie na bruku dawnego Placu Rewolucji. wcześniej leżała tam głowa Ludwika XVI. horror nie do udźwignięcia.

@Wiesław J.K. o tak !!!!!