Rafael Marius

Człowiek szuka jakiejś informacji o drugim, a gdy słowa tracą wiarygodność pozostają inne zmysły niż słuch.

Może tak być. Co tam w czyimś sercu i duszy siedzi tego nie wie nikt. Jedyne co mamy to wrażenia.

Ja też tak właśnie zacząłem pisać wiersze. A potem mnie skusiło na coś więcej...

@Rafał Hille Ciekawy obraz świata bez ludzi.

@w.k.wilczy Dobrze napisane, Choć w Warszawie to jeszcze parę takich miejsc by się znalazło. I ludzie niestety wciąż umierają w śmietnikach.

@Atylda Emocjonalne te wiersze piszesz, choć takie proste.

To prawda.

Ja też bym nie pogardził takim zajęciem.

@Giorgio Alani Takie poranne dylematy pomiędzy 4:30, a 4:31

Tak to prawda. Sodoma aktualna również i dziś. Jakby dobrze poszukać to i u mnie by się znalazła.

@aniat. Pewnie miał bogate życie wewnętrzne i mu wystarczało. Ja też miałem taki okres w życiu zatem z postacią latarnika się utożsamiam. Dobrze napisane.

@opal Ciekawie napisane.

@Tectosmith Obawiam się, że masz rację. Piękne są niestety tylko chwile. Oby ich było jak najwięcej.

Wytrwale jeden krok do tyłu i dwa kroki do przodu.

@Damian Fender Zabawnie wyrażony mit świętego prostaczka.

Różne życie zna paradoksy.

@boredorsth To chyba o Sodomie i Gomorze.

@Kwiatuszek Dobry ekologiczny wiersz. Zachęca do bardziej zgodnego z naturą życia.

@Dekaos Dondi Tą piosenką mogłoby być życie. Wtedy warto uwierzyć.

@Hula Fajne zabawy ze słowem.

Niestety piękne są tylko chwile Trafnie tą sytuację wyraziłaś. Niestety często tak bywa. A chciało by się inaczej.

@Ewa Witek Dziękuję za serduszko.

Ja to w pełni rozumiem i tak jak pisałem też bym się pewnie tak zachował jak ty. A dicortineff jest bardzo dobry. Też używałem wiele razy, tyle że na oczy, ale na uszy też się nadaje. Jak najbardziej warto mieć w zapasie. Mój się już przeterminował. Wyrzuciłem niedawno.

@Waldemar_Talar_Talar Piękna historia. Ciekawe czy prawdziwa?

@Ewelina Dzieci z domów dziecka to generalnie ciężkie życie mają. Mój dziadek przez całe życie im pomagał. Dziś by się powiedziało jako wolontariusz. Przez 2 lata też pracował zawodowo jako wychowawca w jednym z zakładów. Sam też stracił rodziców w wieku 10 lat, ale do dziadula nie dał się zamknąć i żył na ulicy. Sporo mi o tym opowiadał. Znam trochę te sprawy dzięki temu. Moja mama też opiekowała się takim jednym chłopcem, aż do pełnoletności, a potem jedną nastolatką. Oczywiście wszystkie te dzieci znałem. Bywałem też tam u nich w tym ich domu.