Poezja to życie

Jestem czym? (Szumem fal na oceanie) Jestem kim? (Człowiekiem zagubionym w świecie hałasu) Jestem czym? (Śpiewem ptaków który słychać o świcie) Jestem kim? (Istotą niedoskonałą w labiryncie życia) Jestem czym? (Ogniem który nigdy nie przestaje płonąć) Jestem kim? (Typem spod ciemnej gwiazdy)

Jesteś lekiem Który mnie uzdrawia I gdy patrzę na twoje Piękne kobiece ciało To zamieniam się W oazę spokoju I nawet noc jest Wtedy dniem I nawet chłód Zamienia się w ciepło (A myśli o twoim odejściu są tak bardzo odległą perspektywą)

Słońce umarło Razem z tobą (Jak dzień) Księżyc umarł Razem ze mną (Jak noc) A inni jak pyłki Na wietrze Rozpłynęli się (Tak nagle) W szarej mgle

Cały świat trzymam Na swych wątłych barkach I chodzę tam gdzie mnie Wiatr poniesie Nie wiedząc co to Dobro i zło (A czas nie jest moim sprzymierzeńcem)

Błądzę w tym świecie Szukając wspomnień (W które jesteś zaklęta) A twój dotyk prowadzi mnie Do ciepłego domu Gdzie przetrwały o nas sny (I nawet deszcz ich nie zmył) Bo to takie piękne uczucie Wrócić w to samo miejsce (Gdzie twój zapach jest wciąż ten sam) A ty naga leżysz ozdobiona płatkami róż

Jestem duszą niespokojną (I wciąż krążę między wymiarami) Wciąż krążę między światami A ukojenie może przynieść mi jedynie Ciepły dotyk pięknej kobiety I znów rozpadam się na kawałki (Niestety)

Jestem tobą (A ty jesteś mną) I razem uzupełniamy się Wzajemnie Szukając prawdy W bożych śladach I nawet deszcz W pierwszy dzień wiosny (Nie pachnie i nie smakuje tak samo)

Powiedz "kochaj'' Czy to tak wiele znaczy? (Tonę w morzu rozpaczy) Gdy błądzę tak po omacku Szukając cię w nocnej mgle Bo zniknęłaś tak szybko W niewyraźnym tle A pocałunek był tylko wspomnieniem I został w sercu chłód (Już nie liczę więcej na żaden cud)

Miłość radość Szczęście i smutek Zapalone znicze I zaciśnięte pięści Mówią : "warto błądzić" I kto nie z nami ten przeciwko nam Czy to prawda czy kłamstwo? Tylko śmierć zna odpowiedź

Szukaj mnie! W świecie wiecznych paradoksów I marcowych zimnych dni Zaufaj mi! Gdy me serce ogarnia chłód I mam je złamane na pół Pocałuj mnie! Bo tak niewiele czasu nam zostało Na lodowatym oceanie życia Nie zapomnij mnie! Bo jestem światłem w twoich oczach Które wciąż świeci choć kiedyś straciło swój blask

Życie to dar od niebios Błękitem malowany A miłość to zabawa w chowanego (Nigdy nie wiesz kiedy cię spotka) I gdy wyjdzie piękne słońce Zza deszczowych chmur To prawda odnajdzie cię Na końcu drogi I uśmiechnie ci się Prosto w twarz

Usłysz mnie W dzikim tłumie A potem zabierz Na drugi lasu skraj Czy to już raj? Czy tylko sen Pytania i domysły? Gaśniemy tak powoli Jak nasze zmysły

Sen to jedyne Czego pragnę Tak po prostu Utonąć w objęciach Morfeusza I odpocząć Od trosk tego świata I nie pytać Po co i dlaczego Tylko zasnąć Choć na chwilę

Jesteś cieniem Samego siebie sprzed lat I wciąż trzymasz się Sztywnych zasad Które wyznacza ten świat

Potrzeba serca Potrzeba ciała Aby miłość cudownym Darem się stała Prowadzącym wprost Do ukojenia A czas żeby tak pięknie Kradł wspomnienia

Kto jest kim? W świecie pozorów Kto udaje a kto gra? I kto pisze nową historię Ten ostatni raz

Życie to odwaga By móc przyznać się do błędu I odejść w milczeniu

Dwa ciała splecione W miłosnym uścisku A miłość schowana Przed Bogiem I nawet deszcz Nie pachnie tak samo Gdy kochankowie Budzą się bladym świtem To wtedy czas Wyznacza granicę

Życie to dar od losu? (To kłamstwo!) Miłość to dobro? (To wojna!) Szczęście to nagroda? (To iluzja!)

Gwiazdy płoną Tak jak ty Wiosennym blaskiem A potem wstaje nowy dzień I ciepłe powietrze Uderza w nozdrza A ty czekasz na nowe To co nieodkryte w sercu (Wkrótce znowu nadejdzie noc)

Słońce umarło Księżyc umarł Dzień umarł Noc umarła Został tylko Cichy ptaków śpiew W wielkim lesie Chłodnym świtem A szaleństwo już dawno Osiągnęło swoje apogeum

Czy nagły blask fleszy Tak bardzo cię ucieszy? Bo wciąż gonisz za zachwytami Wciąż gonisz za marzeniami Bo przecież chcesz być kimś W tym show biznesowym bagnie Ta piękna gwiazdeczka w cekinach Prędzej czy później i tak skończy na dnie

Porządek i ład To jest to czego pragnę W tym świecie Chaosu i zniewolenia

Serce to dusza A dusza to serce I gdy otwiera się Przede mną To czuję chłód I uderzenia na skórę Bo czas jest moim katem A dzień zamienia się w noc

Płonie serce A ty przyjdź do mnie (Jak w dym) Gdzie Rzym a gdzie Krym? Serce nie wie Serce nie odpowie A ty bardziej Zamykasz się w sobie (Ta cisza wydaje się taka zabójcza)