kwintesencja

najlepszy fragment! brawo

bardzo dobry wiersz, pozdrawiam :)

@Leszczym dziękuję bardzo za komentarz, miło mi, że tak uważasz :) pozdrawiam serdecznie!

@Miriam a widzisz, ja też zawsze wychodzę z założenia, że gdy „oddaje” tekst w czyjeś ręce, to on już może zrobić z nim cokolwiek chce :) i to jest piękne w poezji

mój ulubiony fragment, pozdrawiam :)

@Miriam u mnie konkuruje ze sobą parę interpretacji: egzaltacja rozkoszą umierania, muzyki, czy namiętności?

@Adam Zębala refleksyjno-egzystencjalnie się zrobiło pod koniec przyjemny tekst, tak sobie zdani na nasz los dryfujemy, aż do samego końca

@GrumpyElf oba przywołane przez Ciebie obrazy bardzo sugestywne, zwłaszcza ten pierwszy, w którym czas zamarł, dziękuję Ci bardzo za komentarz i pozdrawiam :)

Tak właśnie było w moim przypadku ;) U mnie na szczęście happyend

@Marek.zak1 To prawda, niektórzy zostali stworzeni dla sceny ;)

@Marek.zak1 nawet sobie nie wyobrażam, jak wielka to musi być trema! to nagromadzenie emocji powoduje, że zawsze przed spektaklem panuje szczególna atmosfera, która udziela się nawet widowni, pozdrawiam :)

@Marcin Sztelak ciekawy tekst, podoba mi się najbardziej zakończenie jedyne co mi nie do końca pasuje, to termin ważności szwów skoro trzeszczą, to raczej bardziej według mnie pasuje przekroczenie przez nie wytrzymałości, ale to moja subiektywna uwaga, serdecznie Cię pozdrawiam!

I słusznie, na co człowiekowi uciążliwe relikty przeszłości

@Marek.zak1krytyka, to niełatwa sztuka, ja nigdy nie czuję się na tyle kompetentna, aby bawić się w krytyka, wolę doradzić, jeśli wydaje mi się, że cokolwiek to wniesie

@PowLeeNa Piękny tekst, poruszający, pozdrawiam :) Mój ulubiony fragment

Ciekawe spostrzeżenie, pozdrawiam!

@Dag jak pięknie powiedziane :) w pełni się zgadzam! Niektórzy próbują tę ciszę zagłuszać dziękuję bardzo za komentarz i serdecznie pozdrawiam ;)

@morydz ach, dziękuję i vice versa ;)

Chodziło mi o aktorów w dniu premiery, którzy „podrygują bez obycia” (scenicznego) i najwyraźnie są nieprzygotowani do roli, próbują to zrekompensować przesadną egzaltacją, „Moc” w znaczeniu, że „dużo, mnóstwo”, nagromadzenie bezsensu w tym absurdalnie napuszonym spektaklu serdecznie dziękuję za komentarz i pozdrawiam Cię :)

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję pięknie i życzę dobrego dnia, pozdrawiam!

@Tectosmith myślę, że musisz poczekać na odpowiedni moment, inaczej będzie to bardzo dołujące doświadczenie

@Tectosmith Muzea, wnętrza starych teatrów i mroczne gotyckie katedry, to są dla mnie miejsca, w których najbardziej mi się udziela taka atmosfera, na ogół lubię wycieczki w przeszłość, ale ogrom historii danego miejsca potrafi rozłożyć na łopatki. pozdrawiam Cię i dziękuję bardzo za komentarz :D

@Waldemar_Talar_Talar uniwersalne to prawdy, takie proste a takie trudne

Podrygują bez obycia Dziś premiera Szary orszak rozprzestrzenia się po atrium Lecz nie milknie murmurando didaskaliów Bruździ ciszę - w niej się cała treść zawiera Moc bezsensu w tym przeroście formy dzieła I w sekwencji zbędnych gestów manierzysty W butonierce już nam ciąży jak rekwizyt Czas, w tym miejscu jak zamierał tak zamiera

@Kapistrat Niewiadomski tak właśnie myślałam, że pisała to osoba, której ten temat nie jest obcy, ale byłam ciekawa, czy moje przypuszczenia są słuszne ;) doprawdy trudny dylemat... opcje drugą wybrałabym tylko wtedy, gdyby te poematy swoją wspaniałością rzuciły mi się na zmysł wzroku i nie widziałabym rudery a gwiazdy właśnie ;) (lub gdybym odkryła w sobie nagłą miłość do majsterkowania)