kwintesencja

@MIROSŁAW C. wyjątkowy nastrój panuje w Twoim wierszu, jest piękny, pozdrawiam Cię :)

@Leszczym na obraz składa sie wiele barw... jeszcze raz wrócę do Twojego tekstu po obejrzeniu filmu :) (bo mam go w planach), pozdrawiam serdecznie!

@Ewelina Bardzo podoba mi się sposób w jaki poetycko opisałaś ten problem, pozdrawiam :)

podoba mi się optymistyczna puenta, pozdrawiam serdecznie :)

@izabela799 Piękna życiowa mądrość, pozdrawiam :0

@Tectosmith właśnie w tym rzecz, pozornie zwraca się przecież do kogoś, ale wydaje się jakby jednak dokonywał autoekspertyzy, (mi się wydaje, że każda odpowiedź jest dobra, dziękuję Ci i pozdrawiam Cię serdecznie :)

Wciąż szukam ja ciebie – człowieku! (Rozkładam na części, to scalam) Gdzieś w gestach i w drgnieniu powieką Dostrzegam wewnętrzny bałagan Grymasy na twarzy człowieczej Obszary niezmiennie pochmurne Nie sposób pogodzić ich z wnętrzem (W nim także człowieczo okrutnie) Znalazłam, po nitce i bruździe Dotarłam do kłębka, w nim skryte Oblicze, fasadę dźgam dłutem Odpada i sypie się, sypie…

@Tectosmith Rozumiem, że ta miniatura, to zapis Twoich obaw związanych z pisaniem? Wydaję mi się, że każdego piszącego mogą czasem nachodzić takie myśli. "Napisałbym, ale... nic dobrego na pewno z tego nie wyjdzie". A ja Ci powiem, pisz dalej, bo warto! pozdrawiam :)

@MIROSŁAW C.Dziękuję Ci za czytanie, pozdrawiam :)

@marekg Bardzo smutny temat, ale umiejętnie poruszony, pozdrawiam :)

Cały tekst bardzo harmonijny, poetycki opis natury mnie zachwycił, ale to właśnie ten fragment zatrzymał mnie na dłużej, z niewesołą refleksją w domyśle – wiele terenów nie miało tyle szczęścia do ludzkiej łaskawości... pozdrawiam serdecznie :)

@izabela799 Bardzo pięknie napisane i bardzo mądre treściowo :) Życzę Ci mimo wszystko samych pięknych, beztroskich poranków :)

Dziękuję, za komentarz i za Twoje słowa, serdecznie pozdrawiam :)

ha! dokładnie tak :) moja odwieczna metoda... pozdrawiam Cię serdecznie :D

@Tyrs@Michał78 Pięknie Wam dziękuję za czytanie! pozdrawiam serdecznie :)

Podszywa arkuszem zanadrze A w garści wciąż strzępi rękopis Gdy stwarza na nowo z zapałem Misterną mozaikę wypocin Co lepsze, już dawno umknęło W nieznośnym natłoku podobieństw Nim słowa odsłonią swe sedno Przeżywaj i czekaj na nowe

myślę, że to co powiedziałeś trafia w samo sedno, dziękuję za Twoje przemyślenia i pozdrawiam :) @MIROSŁAW C. dziękuję bardzo za czytanie i pozdrawiam :)

nic dodać, nic ująć :) tak trzeba żyć! Dziękuję Ci za czytanie i pozdrawiam serdecznie :)

dziękuję za komentarz i sugestie mi zdecydowanie bardziej odpowiada forma użyta w wierszu, ale to już chyba kwestia subiektywna pozdrawiam :)

@Tectosmith dziękuję Ci za czytanie :)

@tetu przemawia do mnie Twój wiersz, zgodnie z zamiarem autora pozostaje w pamięci, pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar mam nadzieję, że odnajdę, takie pisanie, to ja lubię :) pozdrawiam serdecznie!

Jak miło! dziękuję bardzo i pozdrawiam :)

@Rafael Marius bardzo mi się podoba, brawo!

@Ewelina piękna metafora utożsamiam się z tym, część mnie wciąż tęskni, to wypala od środka pozdrawiam :)