kwintesencja

@error_erros piękny to wiersz :)

Może stanie się ono drogowskazem, może po prostu da chwilę ukojenia potarganej duszy i nerwom pozdrawiam serdecznie :)

cieszę się, że przekaz mocny, niby rozłożyłam parawan ironii, ale tak naprawdę musiałam wywalić to wszystko z siebie i o tym napisać, pozdrawiam Cię serdecznie

Dziękuję :D ja mając zastój w pisaniu napisałam o zastoju, czyli sama sobie zaprzeczyłam! to dopiero mondry wybieg, pozdrawiam :) (Przepraszam, że odpisuję na Twój komentarz po tak długim czasie, musiał mi umknąć!) Masz rację, na proces tworzenia składa się tyle czynników, które trzeba do siebie dostroić, że jak czasem człowiekowi pęknie struna nadchodzi bezowocny twórczo moment... lepiej go przeczekać i chłonąć na zapas :) złote zasady, są takie łatwe tylko w teorii... pozdrawiam :)

Dziękuję bardzo :) biorę sobie zawsze do serca Wasze rady, cieszę się, że widać progres :) pozdrawiam serdecznie

zawsze i wszędzie wybieram światło i nie ustaje w uciekaniu przed mrokiem świetnie napisane, pozdrawiam :)

to prawda, w ciszy można odnaleźć odpowiedź, tylko trzeba przestać kłapać jadaczką chociaż na chwilę :D podoba mi się Twój wiersz, pozdrawiam :)

@janofor taki jest obraz dzisiejszego świata... świetnie napisane, pozdrawiam :)

@ais bardzo szanuję za technikę i za ironię bardzo dobrze wyważoną, te naturalistyczne opisy to miód na serce, w takim to można się zakochać :D pozdrawiam :)

tylko kto mi da tego Nobla... :D przemiły komentarz, dziękuję Ci bardzo :) miło być porównanym do Wielkich pozdrawiam Cię serdecznie :)

@andrew oby nie okazało się pomyłką :) pozdrawiam!

@Asia Rukmini Twój wiersz zachwyca, pozdrawiam :)

niestety czasem trzeba się zmagać z tym co atakuje z zewnątrz, czasem z wewnątrz... pytanie co gorsze? dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję pięknie i życzę Ci dobrego dnia :)

cieszę się, że przyjemnie się czyta :) pozdrawiam serdecznie i dziękuję!

Dziękuję bardzo :) cieszę się, że wiersz przypadł Ci do gustu, pozdrawiam serdecznie!

@error_erros dzięki Tobie nauczyłam się nowego słowa :)

@Tectosmith Dziękuję Ci, są ciemniejsze i jaśniejsze dni (wiem, że rozumiesz jak to jest), dzisiaj jest ten jaśniejszy, może już tak zostanie... pozdrawiam Cię :)

Zaschło mi w ustach… nie moją bajką Jest naturalizm, nieco uładzę Powiem, że sztylet przebił mi gardło Lot trzmiela ciszę, a pióro kartkę Możesz mnie spłoszyć byle podmuchem A jakże! Żywioł, przeciąg (o zgrozo) Może zwichrować wrażliwą duszę I z wątłych dłoni wytrącić słowo Ciszę uprzykrzyć – to utrapienie Zdaje się ciągle mi towarzyszyć Ni to zakrzyczeć, ni wyleźć z siebie… Wpełznąć do wnętrza, tam wszystko milczy

A widzisz! Może to jest dla Ciebie dobra metoda :) może te poetycko-fotograficzne dyptyki staną się tradycją?

@Tectosmith wiersz fascynujący! a fotografią się już dzisiaj zachwycałam, tym bardziej cieszy mnie, że została przez Ciebie poetycko zilustrowana, pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję, temat w Twojej interpretacji również mi się podoba :) bo przecież poezja wcale subtelna być nie musi, ważne aby przemawiała do czytelnika, pozdrawiam serdecznie!

Tak, jakkolwiek zawsze zależy mi na uniwersalizmie moich tekstów, tak zdecydowanie moje pierwsze znaczenie to ekspertyza do wewnątrz, rozpracowywanie siebie, dziękuję Ci pięknie za komentarz i za czytanie, dobrego dnia!

@Jacek_Suchowicz No cóż, jesteśmy tylko słabymi ludźmi, możemy mieć tylko nadzieję na ocalenie, pozdrawiam i dziękuję za wersy :)

ostatnia strofa przemawia do mnie najbardziej, podpisuję się pod nią, tak to właśnie z tymi twórcami jest, chociaż wydaje mi się, że czasem wbrew sobie ich twórczość jest refleksem ich własnych wewnętrznych zmagań, różnie to bywa... pozdrawiam serdecznie :)