Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

kwintesencja

Użytkownicy
  • Postów

    1 701
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    6

Treść opublikowana przez kwintesencja

  1. @Rafael Marius To prawda, ja myślę, że warto wnikliwie obserwować, zarówno innych, jak i samego siebie, lepiej być bliżej prawdy, niż dalej, nawet jeśli to niełatwa prawda, pozdrawiam serdecznie i dziękuje za Twój komentarz :)
  2. Cieszę się w takim razie, bardzo chciałam uniknąć takich konotacji... damom nie wypada ;) pozdrawiam!
  3. Owszem, znam to znaczenie, mam nadzieję, że w kontekście tego wiersza nikt tak tego nie odczytuje :) pozdrawiam
  4. Dziękuję Ci bardzo! Bardz mi miło, pozdrawiam serdecznie :)
  5. Cieszę się, że przypadł ci do gustu, dziękuję za czytanie i pozdrawiam serdecznie :)
  6. @Bartłomiej Fajkis w takiej sytuacji nie dziwie się, że jest smutny, pozdrawiam :)
  7. @Waldemar_Talar_Talar kłamstwo zatruwa wszystko co znajdzie się w jego zasięgu, wszystkie międzyludzkie relacje, trzeba iść drogą prawdy, chociaż jest trudniejsza, pozdrawiam serdecznie :)
  8. @MIROSŁAW C. wyjątkowy nastrój panuje w Twoim wierszu, jest piękny, pozdrawiam Cię :)
  9. @Leszczym na obraz składa sie wiele barw... jeszcze raz wrócę do Twojego tekstu po obejrzeniu filmu :) (bo mam go w planach), pozdrawiam serdecznie!
  10. @Ewelina Bardzo podoba mi się sposób w jaki poetycko opisałaś ten problem, pozdrawiam :)
  11. podoba mi się optymistyczna puenta, pozdrawiam serdecznie :)
  12. @izabela799 Piękna życiowa mądrość, pozdrawiam :0
  13. @Tectosmith właśnie w tym rzecz, pozornie zwraca się przecież do kogoś, ale wydaje się jakby jednak dokonywał autoekspertyzy, (mi się wydaje, że każda odpowiedź jest dobra, dziękuję Ci i pozdrawiam Cię serdecznie :)
  14. Wciąż szukam ja ciebie – człowieku! (Rozkładam na części, to scalam) Gdzieś w gestach i w drgnieniu powieką Dostrzegam wewnętrzny bałagan Grymasy na twarzy człowieczej Obszary niezmiennie pochmurne Nie sposób pogodzić ich z wnętrzem (W nim także człowieczo okrutnie) Znalazłam, po nitce i bruździe Dotarłam do kłębka, w nim skryte Oblicze, fasadę dźgam dłutem Odpada i sypie się, sypie…
  15. @Tectosmith Rozumiem, że ta miniatura, to zapis Twoich obaw związanych z pisaniem? Wydaję mi się, że każdego piszącego mogą czasem nachodzić takie myśli. "Napisałbym, ale... nic dobrego na pewno z tego nie wyjdzie". A ja Ci powiem, pisz dalej, bo warto! pozdrawiam :)
  16. @MIROSŁAW C.Dziękuję Ci za czytanie, pozdrawiam :)
  17. @marekg Bardzo smutny temat, ale umiejętnie poruszony, pozdrawiam :)
  18. Cały tekst bardzo harmonijny, poetycki opis natury mnie zachwycił, ale to właśnie ten fragment zatrzymał mnie na dłużej, z niewesołą refleksją w domyśle – wiele terenów nie miało tyle szczęścia do ludzkiej łaskawości... pozdrawiam serdecznie :)
  19. @izabela799 Bardzo pięknie napisane i bardzo mądre treściowo :) Życzę Ci mimo wszystko samych pięknych, beztroskich poranków :)
  20. Dziękuję, za komentarz i za Twoje słowa, serdecznie pozdrawiam :)
  21. ha! dokładnie tak :) moja odwieczna metoda... pozdrawiam Cię serdecznie :D
  22. @Tyrs@Michał78 Pięknie Wam dziękuję za czytanie! pozdrawiam serdecznie :)
  23. Podszywa arkuszem zanadrze A w garści wciąż strzępi rękopis Gdy stwarza na nowo z zapałem Misterną mozaikę wypocin Co lepsze, już dawno umknęło W nieznośnym natłoku podobieństw Nim słowa odsłonią swe sedno Przeżywaj i czekaj na nowe
  24. myślę, że to co powiedziałeś trafia w samo sedno, dziękuję za Twoje przemyślenia i pozdrawiam :) @MIROSŁAW C. dziękuję bardzo za czytanie i pozdrawiam :)
  25. nic dodać, nic ująć :) tak trzeba żyć! Dziękuję Ci za czytanie i pozdrawiam serdecznie :)
×
×
  • Dodaj nową pozycję...