kwintesencja

Ha! O tym nie pomyślałam, masz rację :D To musiało być przeznaczenie :D pozdrawiam serdecznie!

Dzięki wielkie! Otóż tym razem to świeżutki tekst, wczoraj napisany :) tak myślę, z jakim innym tekstem Ci się może kojarzyć... może "Jak to autochton"?, nie wiem, ale może Ty odkryjesz :) dobrego dnia :)

Dziękuję, cieszę się, że udało mi się stworzyć sugestywny krajobraz snu :) pozdrawiam Cię :)

Ruiny i wyrwa na wyrwie Przez okno świadomość wyłazi Topnieją kontury, coś wyje Układa się drżenie w choralik Jak śliczne, to wszystko się zdaje! Gdy sączy się sepia na pejzaż I wschodzą księżyce nad skrajem I bryzą obrywam po żebrach… U źródła próbuję zaczerpnąć Nektaru – posoki żywicznej (Gdzie spadnie, tam trawy uwiędną) Nabieram jej w usta, by krzyczeć Nabieram… świat staje w płomieniach Krew, ciało obraca się w Popiół Rozumny, rozprasza się ziemia… Wtem rozum dochodzi do głosu

@jan_komułzykant wybacz mi moje prawnicze czepialstwo, ale ja bym dopisała w tytule "k.k." tak dla porządku :D w tak skondensowanej formie zawarłeś bardzo wiele celnych myśli, podoba mi się, pozdrawiam :)

@minerva bardzo ciekawy tekst, dobrze to wyszło, pozdrawiam!

@Dekaos Dondi Twój tekst wywiera ogromne wrażenie na czytelniku, świetna forma i zabiegi językowe, pozdrawiam serdecznie

tutaj się wkradł błąd, pozdrawiam :)

@Ewelina Podobne mam marzenia :) piękny, wręcz sielankowy tekst, pozdrawiam!

@Waldemar_Talar_Talar Ważne przemyślenia. Ile można w ciszy usłyszeć... pozdrawiam :)

@Starzec@Asia Rukmini@Sennek@error_erros@Ewelina@[email protected] dziękuję Wam za czytanie, wasza obecność wiele dla mnie znaczy :)

@error_erros podtrzymuję zachwyt nad tym wierszem!

miło mi niezwykle! pozdrawiam również i życzę miłego dnia!

@Waldemar_Talar_Talar sam podmiot liryczny wskazuje na to, że w tych rozmyślaniach nad sensem i istotą rzeczy można się pogubić... niemniej te rozważania są potrzebne :) podoba mi się, pozdrawiam :)

@error_erros piękny to wiersz :)

Może stanie się ono drogowskazem, może po prostu da chwilę ukojenia potarganej duszy i nerwom pozdrawiam serdecznie :)

cieszę się, że przekaz mocny, niby rozłożyłam parawan ironii, ale tak naprawdę musiałam wywalić to wszystko z siebie i o tym napisać, pozdrawiam Cię serdecznie

Dziękuję :D ja mając zastój w pisaniu napisałam o zastoju, czyli sama sobie zaprzeczyłam! to dopiero mondry wybieg, pozdrawiam :) (Przepraszam, że odpisuję na Twój komentarz po tak długim czasie, musiał mi umknąć!) Masz rację, na proces tworzenia składa się tyle czynników, które trzeba do siebie dostroić, że jak czasem człowiekowi pęknie struna nadchodzi bezowocny twórczo moment... lepiej go przeczekać i chłonąć na zapas :) złote zasady, są takie łatwe tylko w teorii... pozdrawiam :)

Dziękuję bardzo :) biorę sobie zawsze do serca Wasze rady, cieszę się, że widać progres :) pozdrawiam serdecznie

zawsze i wszędzie wybieram światło i nie ustaje w uciekaniu przed mrokiem świetnie napisane, pozdrawiam :)

to prawda, w ciszy można odnaleźć odpowiedź, tylko trzeba przestać kłapać jadaczką chociaż na chwilę :D podoba mi się Twój wiersz, pozdrawiam :)

@janofor taki jest obraz dzisiejszego świata... świetnie napisane, pozdrawiam :)

@ais bardzo szanuję za technikę i za ironię bardzo dobrze wyważoną, te naturalistyczne opisy to miód na serce, w takim to można się zakochać :D pozdrawiam :)

tylko kto mi da tego Nobla... :D przemiły komentarz, dziękuję Ci bardzo :) miło być porównanym do Wielkich pozdrawiam Cię serdecznie :)

@andrew oby nie okazało się pomyłką :) pozdrawiam!