Magdalena

mam teorię co do gagatka to przez zdjęcie tej co mu serce skradła

,,Zimno przecież próg ma swojej biedy" to jest dobre, pozdrawiam

Cześć Synu Adama

Dziękuję za wyjaśnienie mi Twojego wiersza, widocznie nie jestem uważnym czytelnikiem, dziękuję również za poprawienie mojego błędu, pozdrawiam

Pomijając zupełnie to że nie lubię takiej estetyki to myślę że czytelnik nie wie ile osób ,,jest" w wierszu, kobieta kłóci się potem jednak od razu bawi się. Czytelnik może być zdezorientowany bo można odczuć że pewne słowa po prostu chciały być użyte, nie sądzę żebym Ci pomogła tym co napisałam. Napisałam jednak dlatego, że pewnie też mnie słychać i niszczę wyobraźnie jakimś nastolatkom. Pozdrawiam

Widzę, że się wyleczyłeś ze mnie Synu Adama patrzyłeś jak na jedną a jest nas przecież pełno to tu to tam rozpuszczamy pachnące włosy Synu Adama idź, jesteś wolny

@Wieszcz Doslowny Bardzo ciekawe, nie słuchałam jeszcze takiej muzyki, dziękuję

Przeczytałam koniec tak: wierzę, wrócimy do łąk gdzie metafora to wszystko pozdrawiam

czuję się aż boli czas się wlecze czas mnie goni gapi się gałami odkręconymi jak minutniki na czas podzielone gapi się w sobie i przez siebie czuję minutę godzinę znowu dnieje

Piosenkę o silnych drzewach zaśpiewaj mi tato o niebie które jest stalowe i pustoszone przez silne dusze ze strzelistymi czołami wysokie korony dobrych drzew zaśpiewaj mi z rymem z taktem opowiedz mi o konieczności zwątpienia w jasne czoła ślepych błaznów zaśpiewaj mi tatusiu o linoskoczkach z krajów wielkich cywilizowanych małp śpiewaj, nie wstydź się no śpiewaj!

Lawendowe ciała rozebrały maki łąka się czerwieni wiszą korytarze pszczół, nietknięte idą robotnice boją się naszego rozpasania, miły wiszą korytarze pszczół, nietknięte bielą zimy Lawendowe ciała ubrane, miły rozsypałeś mi na szyji maliny

Twarda i daleka jest moja Pani zwiewna i słaba jestem w decyzji mozolnej sztuk dłoni dwie Twarda i daleka jest moja Pani w śnie uczą się sztywnieć obrazy wyobraźnia łamie mi tafle zwiewna i słaba jestem Twarda i daleka będę jak wicher w skurczonych dłoniach łapczywie schwytam się na razie nie, jeszcze nie twarda i daleka jest moja Pani

Proszę

Ostatnie cztery wersy są spójne, powyżej nich bywa pompatycznie momentami, pozdrawiam

Chleba smalcu braknie słów namaszczonych gładkich dobrych do witania młodych A my? Na opak młodzi na wstecznym chorągiew krzyczy luksus że aż braknie słów zmęczona pójdę z Tobą spać

jestem sama tam gdzie ten ten się niesie

możesz mieć ale krucho dusza czuje się u bram

w jamie mieszka licho wróży tobie skarbie z pian

Czekolada robi wyrzut insuliny Nie! Wyrzut sumienia w moim wąskim od nacisku ciele. Laleczko zlituj się okaż czułość sobie. Laleczko nie wolno tak bluzgać sobie, to lustro to miasteczko a to przesadny ogień. Podpala Ci potartą głowę insuu in suu insu lina wyrzuca mnie O ściana! O ścianę głową. O włos ja o lustro!

tak! błagam od tygodnia, gdzieś może krócej kapie te cholerny kran

Tylko się nie upij światłem już jasno pozdrawiam

Cichy delikatny do zbudzenia. Przypomina każde inne miasto. Jest i gwiazdkowe światło rozpryskuje się po ciemnych ciałach nieruchomych, nie tak jak za dnia. Głośnych mamroczących dolin deszczu nie mamy wcale nocą. Próżno szukać, tak nocą i w rynnach zastygły liście. Piję na krążenie Piję za ziemię za rozbite światło za radioodbiorniki za matkę za śnieg którego nie mam

nie płacz e! do koła oj da grupa się zabawi dobrym rymem

O kobiecie czy o krowie gada słowa idą jak przez lasy drwale