Magdalena

cichy płynie Don na brzegi uważa

Tak, nie kruchą ma raczej twardą ....

ona raczej jest mdła buzia skamle: aała..

szare światło dosyć światła da prawdy pomiędzy szukaj

Do prawdy, zanucisz da.. da golfowo-czarne z USA?

piję rumianek- pomaga puszczę tango anawa

taka jest twa rada? widać rozsądek Pana, brawa, brawa

Biada nam bracie biada sofa respektu wymaga

Uśmiech się na buzi rozkłada Kiedy takie ładne ochy w strofach

Nie ma sytości jak u Bunga no.. no nie było przypadkowości, och.

rozczaruję Cię tajemnicą żadną jest, że ona je po prostu..całe je

Co się stało? Coś musiało albo wierne komuś coś nie przetrwało? albo na wylot coś się w Tobie pozmieniało? może się nic nie stało może wiersza się zachciało? Może szalona byłaś.. i nieśmiało to lustro pokazało Co ja wiem.. tak tylko czytając oczy twoje prawdą kogoś gdzieś ognikiem przetrawią

Nie zmyślam, pali mnie jak papierosa ochota na słowa, lekka, dowolna To nie bryza, to nie Polak, to kosa miękka świeżutka i dobrze frywolna budzi mnie jak źdźbęłko budzi rosa przerywa mi zajęcia mówiąc oj tam oj mała nie udawaj robokopa poprowadzę Cię w tańcu który znam powieki pocałuję dygoczące kolana pogłaszczę marznące nie zmyślam, wiersze są dotyczące mocno mnie

kiedy literki i sensy łykać chce nie odmów, to nie ona, to DNA

To tylko biała brzdęcząca hjena zamiata literki i szepta, hał..

Ciebie, mnie i nie-nas nie ma nie, i po wielokroć: pusta ta arena

Zakołysz mną kochana niech mnie nie zawiedzie ironiczny uśmiech obrysowany policzkami mierzonymi trzaskiem twoich wrogów obili Cię skarbie odbili Cię Odbiło Ci na końcu każdej pirackiej historii dobry facet zostaje sam oj Jony

popatrz, miała być wena taka już ze mnie Błędalena

Nie trzeba, ma wełnę odda się sama

bezapelacyjnie zostanie lena kiedy Magda da pokaz zwątpienia

zarymuj dla kleszcza dołożysz do wersu wieszcza uparte: ja też

bo co uczłowieczy się jak u Andersena?

Skąd wiesz, może się otworzy też?

smacznego jedzenia lecę i mówię: cześć

na źdźble trawy moknie kleszcz robi to dla zabawy, chyba nie ojojoj ludzkość w piżamie i ja też na antyramie kołacze jego cień jest tam uparcie jak jakaś wesz ojojoj ludzkość w pandramie i ja też na ulicy leje jak wściekły nie menel ale deszcz, nie w rogu ale progu świata współczesnego lata w 2020 roku ojojoj ludzkość w meloniku czy w słoiku zakrywa, zatyka, czy rozumie wiersz?