duszka

@Czarek PłatakO, jak pieknie opisałeś działanie tego niedopowiedzenia! I ciesze się, że je pochwalsz :) Dziekuję, Czarku, też za serduszko :) I pozdrawiam.

Tak, WarszawiAnko, i przez to każdy czytelnik może znaleźć w nim to pasujące do niego "poruszenie" - tak chciałam :) Dziękuję Ci za czytanie, przemyślenia i pochwałę oraz pozdrawiam :)

Tę wypowiedź można według mnie rozszerzyć na całość ludzkiej natury i naszego istnienia, dlatego ma ona dla mnie charakter niezykle prosto i trafnie ujetej uniwersalnej prawdy: Bycie w pełni naturalnym sobą, daje nam szczęście, a wykrzywienie tej naturalności i prawdziwości przez uzależnienia pogrąża nas w cierpieniu. Bądźmy "zależni" tylko od prawdy, bo wtedy jesteśmy wolni do bycia sobą. Tak to rozumiem :) Pozdrawiam.

Niech potrzeba piękna wypiera z nas strach i przez to otwiera nasze serca :) Przepiękne, lekko i urokliwie podane przesłanie, Waldemarze :) Podpisuję się pod nim i pozdrawiam.

Odbieram twój wiersz jako nie tyle pełen optymizmu, co woli zachowania i podtrzymania doświadczonej radości życia, też przez poezję... Zakłada więc możliwość, czy nawet niebzpieczeństwo jej utraty... I to mi się właśnie w nim podoba, bo powoduje, że jego wypowiedź, pomimo uniesień i entuzjazmu, nie jest naiwna. Radość i piękno życia są czyms realnym i każdego dnia rano otwierają się przed nami dając nam możliwość zdecydowania się na to, by je przyjąć i przez to pozwolić doświadczonemu złu "przykryć się zmierzchem". Piękne, bezpośrednio i odważnie wyrażone wyznanie oraz deklaracja, wzruszyły mnie. :) Pozdrawiam.

Mam wrażenie, Wędrowcu, że moje miniaturki pasują do Twojej wrażliwości, bo je bardzo wnikliwie i wielostronnie odczytujesz - bardzo mnie to cieszy i pozwala mi moje pisanie lepiej ropoznać :) A jeśli chodzi o zen, to również trafiłeś w dziesiatkę, bo od niedawna z wielka fascynacją zagłębiam sie w ten nurt buddyzmu, szczególnie poezję zen, a więc i w haiku. Zdumiewa mnie, jak bardzo ten rodzaj poezji do mnie pasuje - do tego jak myśle i czuje i troche też - jak piszę. Kocham haiku i obawiam się", że będę w tm kierunku coraz wiecej pisać. :) Serdecznie dziekuje Ci za Twój miły i wzbogacający mnie komentarz oraz serduszko :) Pozdrawiam

Cieszę się z takiego odbioru :) Pozdrawiam . Może dlatego, że naprawdę przeżyte :) Dziekuje, Marlett, za odpowiedź i serduszko :) .

Podoba mi sie narracja, która jest też jednocześnie zasadniczą formą tego pozbawionego bezpośredniego dialogu opowiadania... Jest ona staranna, obejmująca delikatnie wszystkie wastwy, aspekty i szczegóły opisywanej rzeczywistości. Lubię też inną narrację, z niedopowiedzeniami zostawiającymi czytelnikowi przesztrzeń na własne domysły i interpretacje, ale w przypadku tego delikatnego, pieknego, intensywnie w każdym szczególe i całą sobą przeżywanego doświadczenia i tematu pasuje mi jak najbardziej wybrany przez Ciebie styl. Pieknie napisane opowiadanie i piekna historia w nim :) Gratuluję i pozdrawiam. :) .

Dziękuję, Iwono :) . @Alexandra O. Dziękuję Ci za serduszko :) .

jeszcze lekko drży poruszony tobą dzień nie umie zasnąć . .

Wzruszająca i budujaca treść jest tego wiersza.., a szczególnie ostatnia wypowiedź do mnie trafiła i poruszyła mnie do głębi: "nie ucieknę - dalej będę sobą". Tak, to chyba nie sama śmierć pozbawia nas tożsamości, ale ten niszczący naszą godność i duchowość lęk przed nią... Mam wrażenie, że sa one nieśmiertelne, jeśli "przeżyją" śmierć. Dobrze zrobił mi Twój wiersz, Waldemarze, - dziekuję :)

Witaj :) Podoba mi się zwięzłość i prostolinijnośc wypowiedzi tej miniaturki... ale ostatni wers powinien chyba brzmieć : Tak samo nie świeci", prawda..? Chyba, że chciałeś nadać jego wypowiedzi ironiczny charakter... Dla mnie jednak w tej formie jest nieco irytujący. Pozdrawiam :)

Dziękuję Ci za te odpowiedź, Wojciechu, - pomaga mi trochę bardziej rozpoznać siebie i cieszy :) A "trudne" wiersze i tematy otwieraja się mi, bo kocham tę "trudność" prawdy i istnienia, nie boję się w nia wchodzić i wydaje mi się, że Twoje wiersze do takich ludzi się kierują, takich osiągają. Miłego dnia :)

"Naiwna rzeczywistość" chyba oddzieliła od siebie część prawdy - tej ciemniejszej i trudniejszej.., nie jest więc całą prawdą, podobnie jak kicz... Choć w jasnych, wyrazistych kolorach, to jednak niepokoi swoim dotykiem, bo nasz organizm rozpoznaje tę niepełność. Tak to czuję. A na dotyk prawdy, czyli pełnej, rzeczywistosci ("dojście do sedna") możemy reagować z miłością lub bez niej, to jest nasza na nią odpowiedź i chyba nasze ludzkie powołanie... Tak, prawda jest też dobrem, czyli wyższym bytem stwarzanym i istniejącym według pewnych praw (warunków). A odstapienie od nich powoduje niszczenie - zło... Bardzo wartościowy, bo inspirujący do przemysleń i odczuwania, sięgający głeboko w (ludzką) rzeczywistość wiersz. Dziękuję Ci za niego, Wojciechu, i pozdrawiam :) .

Kluczowe dla wypowiedzi wiersza sa dla mnie dwa pierwsze i dwa ostatnie wersy i buduja jakby klamrę spinającą wewnetrzną, nieco luźniejsza w wymowie treść... Bardzo podobają mi się "znaki delikatne, jak płatki maków", a także odważny realizm przesłania.. Pozdrawiam, Waldemarze.

... i nawet w takiej ciszy i nieskończonej głębi Wszechświata człowiek ma swoje miejsce i znaczenie - jego spojrzenie, jego tęsknota... Podoba mi się dwustronne odniesienie znaczenia "jak makiem zasiał", podoba mi się całość :) Pozdrawiam

Prosta, niezwykła, delikatnie przemawiająca kombinacja kilku słów i znaczeń... Pozdrawiam :)

Silnie, bezpośrednio i głeboko przemawiający do uczuć i wyobraźni... Jestem pod wrażeniem. A wzmianka ważna i ciekawa. Pozdrawiam :)

Bardzo mnie to cieszy, Waldemrze, bo końcówka powinna taka być :) Dziękuję i również Cię miło pozdrawiam. . ...i jednocześnie łączy sie z początkiem, co (mi osobiście) daje wrażenie cyklicznej nieskończoności doznań :) Ciesze się, że poczułeś w nim moc :) Dziękuję i pozdrawiam. . @Ewula @Waldemar_Talar_Talar @Alexandra O. @Wędrowiec.1984 Dziękuję Wam za serduszka :) :) :) :)

Ciekawe i słuszne spostrzeżenie, Waldemarze :) Ale czy nie miałeś raczej na myśli "burzy uczuć" ..? Choć może rzeczywiście towarzyszy jej lub uprzedza ją "burza mózgu"... Pozdrawiam :)

Dziękuję, Ci, Cichy Fanie :) Cieszę się i pozdrawiam :)

robisz mnie piękną, w oczach ciepły, zielony błysk po prostu nie myśleć być w Twoich dłoniach i... .

Czego żąda, a czego naprawdę potrzebuje, to mogą być (i chyba często są) dwie rózne rzeczy, Wędrowcu... Ja zglądam bardziej w ukryte potrzeby, one są dla mnie decydujące, bo prawdziwsze.

...ale czy ekstrawertyk zna takie miejsca, czy w ogóle rozumie o jakie chodzi..? I czy właśnie introwertyk nie jest tym jedynym, który je zna, do których może (ekstrawertyka) zaprowadzić, nie jest tym który je tworzy i chroni i przez to jest taki cenny dla tego hałaśliwego świata? :) To moje pytania do Twojego przesłania, a sam wiersz otwiera piękne, szerokie liryczne przestrzenie do wspólprzeżywania i refleksji - w nich się te pytania zrodziły. Pozdrawiam :)

Bardzo się cieszę :) Jest naprawdę lepiej i... jakby głebiej, jakby przybyła jeszcze jedna płaszczyzna...