duszka

Troszeczke gapa, ale za to kochający naturę :) Ciepły wiersz, trafia do serca :)

Tak, jej "zdania" nie da się podważyć... Dziękuję Ci i pozdrawiam :) Dziękuję Ci za te wspólodczuwające i rozumiejące słowa, przynosza ulgę :) Pozdrawiam Dziekuję, że zajrzałaś i za miłe słowo :) Pozdrawiam . Rzeczywiście.., a więc może początek uzdrowienia..? Oby :) Dziękuję Ci i pozdrawiam . . Wzruszyłeś mnie i uśmiechm się również :) Dziekuję Ci i radosnego wieczoru :) . @M.A.R.G.O.T @Radosław @Marcin Krzysica Bardzo cieszą mnie Wasze serduszka - dziekuję! :) :) :)

. dziś nieszczelnie pod uśmiechem cię schowałam moja rano rozogniona nagle w oczach dwie uparte łzy zabłysły prawdą .

Ograniczyłam się tylko do przeczytania Twojego tekstu, bo jego działanie jest dla mnie wystarczające :) Stwarzasz słowami i formą tekstu w lekki sposób niezwykłe, wyraziste choć ulotne obrazy. I nie potrzebujesz do tego żadnych wyszukanych, udziwnionych i przez to ciężkich metafor. Słów jest tylko tyle, ile jest potrzeba do swtorzenia obrazów i w ich doborze też nie ma przesady, dlatego odbieram jej jako rzeczywiste, wierzę im i Tobie :) Pozdrawiam :)

Styl i forma wiersza powoduje, że przy czytaniu wewnętrznie "kołysze", przez co napełnia spokojem... Tak chyba brzmi i działa na nas prawda, a Ty o jednej z niej piszesz. Poruszył mnie ten wiersz, a szególnie ostatnia zwrotka, przez co jest jego, wedug mnie, bardzo udanym zakończeniem. Pozdrawiam :)

To miłe, dziękuję Ci :) Pozdrawiam . Cieszę się i pozdrawiam :) . @miauczenie owies Dziękuję za serce :)

. i jak z nią znowu walczy na otwartym polu oko w oko do ostatniej kropli krwi - moje życie .

Z odważnym humorem, a nawet zadziornie o czymś, co może być trudne i bolesne... Wyczuwam w tym nieugiętą chęć i wolę życia - mimo wszystko. Podoba mi się :) Pozdrawiam

Zgodziłabym sie z wypowiedzią Twojego wiersza, gdyby zaczynał sie nieco inaczej: "człowiek mógłby być najważniejszym... " i w tym trybie przypuszczającym do końca brzmiał (zepsułby, naprawiałby, kochałby ect)... Przez to postawiłby ją w innym, chyba bardziej realnym świetle... Wtedy też bardzo/bardziej by mi się spodobał :) Pozdrawiam.

"Pod ciężkim butem tajemnicy"... Tak, ona nie tylko w sposób ożywiający nas do siebie przyciaga, ale też czasem przytłacza i przerasta - aż do skrajnej bezsilności i bezradności... Wtedy chcemy się cofnąć i iść na "wagary". Tak odczytuję Twój wiersz. Zrobił na mnie wrażenie ilością "żywych", wyraźnie przemawiających metafor. Pozdrawiam :)

"nie dajesz - nie masz nic"... tak.

Samokrytyczne, a le jednoczesnie rzucające światło na nas wszystkich... Wiersz-lustro :) Pozdrawiam

PIękna metafora z tym "włamującym sie czasem"... A co do bycia w ramionach, to powiedziałabym, że chwila się wtedy zatrzymuje. Mocne, zaskakujące zakońcenie :) Pozdrawiam.

Ja odbieram je coraz bardziej jako nietrwałe, bo nie potrafiące się włączyć w budowanie i odbudowywanie rzeczywistości... Ono ją "tylko" uszkadza, ale nie potrafi jej zniszczyć i w tym sensie jest słabe i nierealne, a więc w ostatniej konsekwencji bezradne wobec prawdy... Znowu trochę "mydlę", ale zgodnie z Twoja miła radą, nie będe sie tym przejmować. :) Dziękuję!

Hm.., ja myślę, czuję (a może tego po prostu chcę), że dobro istnieje bez zła, że ono jest istnieniem, ale staje się dla nas rozpoznawalne jako dobro, gdy zderza się ze złem (brakiem dobra? Iluzją?), a na pewno przybiera na sile, gdy je pokonuje... Troche chyba "kręcę", ale to trudny temat ;) Dziękuję Ci za ciekawą myśl i pozdrawiam. :) . Tak! :) Tylko niestety, nie jest nam łatwo nim się stać, czy go w sobie nosić i wypuszczać na wolność... Ale potecjalnie każdy z nas to potrafi. Dlatego nie rezygnujmy :) Dziękuję Ci i pozdrawiam!

@Maciej Ka Dziękuję Ci za serce i pozdrawiam :)

Oprócz dwóch oszczędnie sygnalizujących uczucia zwrotów: "niestety" i "dzięki Bogu" raczej rzeczowo przedstawiony temat przemijania lata.., co jest dla mnie ciekawe w odbiorze, bo daje mi odczucie spokoju i opanowania, a ostatni wers - wręcz zdecydowaniej pewności. Pozdrawiam :)

...i nawet te uśmiechy, te łzy i ten smutek są za każdym razem nieco inne... Nigdy nie było i juz nie będzie dokładnie tego samego, co teraz jest. To dobrze :) Refleksyjny i bardzo życiowy wiersz. Pozdrawiam.

Takie rozumowanie powinno nam nieco ulżyć, naszemu sumieniu.., bo skoro nie jest łatwo byc człowiekiem, a jeszcze trudniej dobrym, to nasze "zło" jest trochę mniej złe... Myślę chyba podobnie :) Dziękuję Ci za refleksję i pochwałę :) Pozdrawiam. . Tak, na pewno od nas też, ale chyba nadal nie jest to łatwe... Dziękuje za podzielenie sie mysla i miłe słowa :) Pozdrawiam! . A ja myślę, że to "za co" jest w każdym z nas, jednak (prawie?) zawsze, mnie lub bardziej ukryte... I to jest ten problem. Dziekuję i pozdrawiam :) @Radosław miło mi i dziękuję! :)

. kochać nie jest im łatwo ziemia przyciąga tak ciężko jest wstać bez skrzydeł życie w górę unieść kochać nas nie jest łatwo . .

Ciesze się! I dziekuję :) . :) Coś w tym rodzaju.., ale raczej uświadomienie, że nie jest potrzebny :) Pozdrawiam . @Radosław Dziękuję i pozdrawiam :)

Miłe :) Ale na końcu chyba "z oddechem i bez pośpiechu" ("nie" jest zbędne przed "bez", bo powoduje, że odczytuję "z pośpiechem" - z powodu podwójnego zaprzeczenia). Pozdrawiam.

Przekonuje mnie wypowiedź Twojego wiersza, którą ująłeś jasno i wyraziście. Tylko w drugim wersie powinno byc chyba "zapytania", prawda? Pozdrawiam :)

Człowiek, choć probuje to robić bardzo efektownie i z wielkim przekonaniem, nie jest w stanie pokonać czegoś, co jest większe od niego, i byc może w tym przypadku nie był w stanie (lub nie chciał?) tej przerastającej go mocy rozpoznać... I może nawet tej własnej porażki. Twój pozornie lekko i z dystansem napisany wiersz ujawnia dla mnie nasz duży ludzki dramat, który jest przyczyną wielu cierpień. Pozdrawiam :)

Dwie ostatnie zwrotki brzmią dla mnie jak przejaw uzdrowienia - odnalezienie pełni wszechświata tam, gdzie on jest... Nie w człowieku. Wtedy zależność może zamienić sie w tęsknotę, a więc, pomimo nieobecności, miłość nadal trwa, ale już we właściwym wymiarze. Tak to mniej wiecej czuję :) Piękny, refleksyjno-uczuciowy wiersz. Pozdrawiam.