duszka

Tak.., najlepiej jest unikać jakiegokolwiek "kleju", bo jak tu rozłożyć z nim skrydła i wzlecieć - jeśli nam urosły..? A tego nie da się wykluczyć. A więc życ inaczej, co sugeruje mi przekaz Twojego wiersza - ze wględu na te właśnie skrzydła. To moje rozumienie. :) Interesujący, "siegający do dna" wiersz, ale czy na końcu nie powinno być raczej "przynajmniej"..? Bo "co najmniej" sugeruje mi, że można być czymś więcej niż "dzieckiem kosmosu", co dla mnie jest niewyobrażalne. Pozdrawiam.

Jakie piękne wezwanie... i tak łagodnie delikatnie sformułowane.., płynie wprost do duszy. Tylko dwie małe uwagi: Słowo "nóż" w drugiej zwrotce odczytałam za pierwszym razem jako "kwitnący nóź".., może je zmienić na inne, podobne..? A w czwartej zwrotce może właściwsze dla obrazu by było słowo "spada" zamiast "pada", jak myślisz? Dziękuję Ci za ten wiersz :) Pozdrawiam.

Tak, to dobre mysli, którymi chcę zastapić (pokonać) te złe. Ciesze sie, że Ci sie spodobały :) Dziękuję i również pięknego dnia.

Ja zauważam tylko w trzecim wersie drugiej zwrotki i trzecim czwartej zwrotki małe zakłócenie rytmu - są w nich o dwie sylaby więcej niż we wszystkich pozostałych (przy czym puenta może według mnie się odróżniać). Aż mnie korci, żeby zaproponować zmiany, ale tylko zaproponować :) A więc: O nim decyduje trójka Trybki naoliwić trzeba (bez "tam gdzie") Lekki i skoczny, żywy wiersz, stawiający przed nami lustro. :) Pozdrawiam. .

W Twoim wierszu sen objawia mi się jako szansa..., na nowy początek, odbicie się od dna... I chyba z rana, budząc się zawsze te szansę w sobie czuję, tak jakby czekała, by ją pochwycić... Uświadomiłeś mi to :) Pobudzający do refleksji przekaz, a na końcu - zaskakująco osobisty. Tylko jedna mała uwaga: czy w piątym wersie nie powinno być "A w nim"? Pozdrawiam :)

A ja przyglądam się Twojemu i również wiem, że zbierze wielokrotny plon, i że we mnie też on powstanie :) Niezwykłym układem słów i sformułowań uzyskujesz bardzo plastyczny i bezpośrednio odczuwalny dla mnie przekaz.., bardzo zbliżasz go do czytelnika. Czuję w nim życzliwość. :) Pozdrawiam.

Dziękuję Ci i pozdrawiam również :)

@Ilona Rutkowska Dziękuję Ci za serce i miłego dnia :)

To miłość, i chyba tylko ona, powoduje, że i my, podbnie jak ptaki, poddajemy się planowi natury... Ta jedność z nią to cudowny stan. Poczułam go w Twoim wierszu :) Pozdrawiam.

Wusłuchałam i poczułam do głębi... Dziękuję :) . Tak, w tej metodzie skojarzeń leży rowiązanie.., a ich atrybuty znjduja się w moim wierszu ... Już samo słowo "dematerializacja", które w związku z nim (w Tobie) powstało, ma moc sprawczą. Czuje ją. To ciekawe, zajmę się tym. :) Dziękuję!

Ja bym tego nie nazwała "wabiąca iluzją", ale raczej aktywnym "wewnętrznym drogowskazem"... Tak odczytuje (dla siebie) przekaz Twojego wiersza. Jest piękny i zabiera ze sobą "w nieznane". :) Pozdrawiam

Tak, on naprawdę rozjaśnia :) Lecz w tym opisanym przypadku "sprawca" jest we mnie - moje własne myśli. Rozjaśnić je lub się ich pozbyć wymaga zdecydowania i pracy. Podjęłam sie tego. Dziękuję Ci za ciekawy komentarz i pozdrawiam :) . To miłe :) Nawzajem!

Konieczny do spełnienia, jesli chcę dalej żyć.., dlatego taki "nakazowy". To chyba wola zycia nim przemówiła. Dziękuję Ci za wczucie się i refleksję. Pozdrawiam :) .

Z moich doświadczeń i przezyć wynikają moje wiersze, a moje środki uważam za proste, i uzywam takich świadomie. To tyle ode mnie :)

. w nocy i we dnie - czarne nadto ciężkie wstanę podrę je na strzępy niech odlecą z pierwszym wiatrem w nicość .

Wiem, że piszesz inaczej, dużo inaczej niż ja i tym sobie (nie wiem oczywiście czy słusznie) tłumaczę Twoje "nie" do mojego wiersza... Mogę tylko powiedzieć, że takie było moje przeżycie, nie tylko w sferze konkretnej zmysłowej, ale i duchowej, która nie jest ogólna i banalna, ale uniwersalna i według mnie właśnie prostymi słowami można do niej się dobrze zbliżyć. A w konkursy mnie nie intersują. :) Pozdrawiam. Ojej, jak dawno tego nie słyszałam... Tak, to cudo, i tez o łzach :) Dziękuję! Cieszę z Twojego komentarza! Bo pokazuje mi, że ta "ogolność", która została zarzucona temu wierszowi, to z drugiej strony dopuszczenie wielorakości znaczeń, które jednak siebie nawzajem nie wykluczają. I to jest moim zamiarem - żeby czytelnik mógł odczytać mój wiersz osobiście i odnieść do swojej konkretnej sytuacji... Ja chyba nie chcę siebie wierszem za bardzo "narzucać". Dziękuję Ci i pozdrawiam :)

Było ładnie :) Ale przyznam szczerze, że teraz dla mnie jeszcze ładniej. :) .

... ale ten "błysk prawdy" na szczęście też :) Dziekuję Ci i pozdrawiam. . @iwonaroma dziękuję i pozdrawiam :)

... i może też "przypomnieć sobie to co trudno".., to dla mnie w miłości jest chyba nawet wazniejsze od "zapomnienia"... Przyjemna ta lekkość Twojego wiersza :) Pozdrawiam.

Wiersz jako całość wypowiada się bardzo obrazowo i pięknie, ja jednak z treścią dowóch ostatnich wersów (choć sa w brzmieniu równie piękne) po prostu (z doświadczenia) nie potrafię się zgodzić, bo to dla mnie juz nie jest miłość... Bo w niej nie ma królowej/ króla i sługi/służącej, tylko dwoje "równoważnych" ludzi. Ale to twój wiersz i wiem, że czujesz i piszesz od siebie :) Pozdrawiam. .

Dla mnie, a dokładniej - dla mojej duszy, mógłby być jeszcze dłuższy.., co w moim przypadku jest bardzo niezwykłe :) Pozdrawiam.

Jestem zachwycona... wszystkim. Nie mam słów - tylko to jedno: dziękuję :)

@Allicja dziękuję i pozdrawiam miło :)

Mam potrzebe trochę urealnić wypowiedź tego wiersza.., na przykład w ten sposób: Złe prognozy bym zebrał, i je do wora wpakował, pozostałyby dobre, myślę że świat by mi podziękował. Ale i po Twojemu tez do mnie trafia, tylko bardziej "naokoło" :) Pozdrawiam.

Podoba mi sie ten motyw kołyski i (łagodnego) kołysania... Tęsknota a nimi jest chyba naturalna, tak jakby była to też natura życia... Tak tez ją przedstawiasz. Pozdrawiam.