marekg

niebo pełne poczętych piorunów w dali Salvador obejmuje księżyc nie płacz drzwi się otworzą pierwsze z ukłonem diabeł zatańczy rock and rolla taka noc barwiona oddechem powietrza ocean pochyla się na dnie podobno to przenika do krwi i mija

ocean przecina wszystko teraz kąpię się w połowie czasu przestrzeni i wyobraźni macam palcem dotykam zezwól mi na komentarz w każdym kolorze wody będzie burza a niebo wciąż milczy

są godziny na których nie ma słońca między kartkami zdjęcia rozesłane zalane herbatą stare miasto kropla i jedno zdanie podróż ta kolejna będzie noc na ścianach murale jak lustra i flagi z serwetek wiersze siedzą na przystanku jak zwykle spóźnione kulawe czekamy razem na niewysłane pocztówki

w ostatnim wersie skulonego wiersza nie mieszczą się krople miastem pachnie deszcz w mokrym parku w szaleństwie zieleni na niby śmietankowe lody na niby motyle siedzą pod parasolem czekam na pierwszy i kolejny tramwaj trochę żółty trochę czerwony na ławce angielski dla zmęczonych

wydeptałem tę ścieżkę sam między pierwszą a kolejną wyspą był tylko wiatr potem namalowałaś fale na koniec dnia wędrowcy gaszą słońce zapadają w sen letni na chwilę rankiem napijemy się zielonej herbaty na nieobecnej trawie pocałujesz mnie kolejnym słowem z nienapisanej książki w zamkniętym wierszu Pan Bóg stoi w oknie i głaszcze nasze koty

@Waldemar_Talar_Talar Kłaniam się w całej skromności. Pozdrawiam oraz Dziękuję !

człowiek nie jest z brązu tak zwyczajnie uzależniony od zabieganej codzienności porannego newsa już ogrodzony nie nagrodzony poza tym nie ma nic jutro mam zajęty dzień i poniedziałki wtorki soboty do końca roku a ty nocą malujesz mi gwiazdy przytulasz snem wspólnym ziewasz za mnie dobranoc

@Deonix_ Dziękuję .

ubraliśmy się w pomniki w rozmiarze kolumny Zygmunta w muzeum śpi malarz między gwiazdami zmęczone niebo noc wydaje się dzieckiem zapłakana niewinnym deszczem tuli się do snu z kołyski odjeżdża ostatni tramwaj grzechocze siedzimy na skraju twojej dłoni rzeźby spacerują obok martwa natura otwiera oczy ulica milczące usta

wiersz z krótkiego spaceru ....... jak sms . Dziękuje za uwagi . pozdrawiam wiosennie , zielonym lizaczkiem ( nie z Amsterdamu )

miasto pędzi w zieleni nikczemne strofy owijam między mostami po Wiśle pływa długopis ten sam od wielu lat potem będzie piwo i uśmiech przyjaciół lizaki pachną wiosną

@Nata_Kruk Ha ha ...nie mam w nosie ...tylko taki jestem , to fakt -leniwiec piszący . Dziękuję za opinie ,serdeczne pozdrowienia , jest mi niezwykle miło i cieszę się z każdej istotki która znajdzie w tym zabieganym świecie garstkę sekund i rozsypie ją nad moimi wersami . Kłaniam się nisko. @[email protected] Dziękuję pięknie

owinęliśmy się gwiazdami kolejnej nocy już w drodze do łóżka między pierwszą a nieprzespaną na schodkach za oknem turlał się księżyc przy odrobinie sexu wyglądamy młodziej w półsłodkim kieliszku nie nasza wina

@[email protected] to prawda tęsknie za Teneryfą .

najpierw był ocean potem za nami wulkan emocji bananowe słońce czarna plaża i muszle na dobranoc tu dojrzewają wakacje jeszcze nienazwane jutro jest środa wciąż czekamy na noc

wspólny mianownik kur …. wszyscy mamy tylko wspólny wykrzyknik śnił mi się dziś Neapol taki nocny roztargniony Włoszki były z innej planety i spały na Wezuwiuszu za moim oknem rano ćwierkały ptaszki po naszemu jak mówią na Podlasiu

przekartkowałem wszystkie ulice odnalazłem cię na ostatniej stronie w ostatnim zdaniu włóczymy się miasto pachnie kebabem księżyc tuz tuż poza krawędzią ziemi wędruje obok w kolorze gorzkiej czekolady gaśnie malownicza nędza cienie marnotrawne klną i piją

to był wstęp przeszliśmy przez morze zdegradowane fale spoczęły na dnie księżyc zatonął chwilę później nastała noc potem nie było nic a ty rysowałaś statki brzeg kolejny kolejny żagiel lubię ten wiatr o słonym poranku

@Gosława Dziękuję pieknie

mój dom na wzgórzu piaszczystej drogi gdzie czas wędruje w nieskończoność ślady ostygłe nocnego wędrowca zaproszę do siebie kamień porzucony do kamienia zbiorę odnajdę promień wiary zgubiony w upiorów gromadzie tu przy drodze stary drewniany krzyż drogowskaz dla grzeszników wzniesie w człowieka Chrystusowe tchnienie

doczytałem się psy szczekają z książek na półce stoi buda za oknem marznie cień ostatnich wierszy merdam słowami ujadam nocą w każdą stronę

każdy cień ma swojego kota wystarczy głaskać słonce mówię przez sen i ty mówisz że mruczę w biały dzień

@[email protected] spoko, smacznego , pozdrawiam

jeszcze pachniało duty free staliśmy z wiatrem w stronę Sztokholmu puszyste fale topiły ostatnie kolory dnia wyspy odbijały słońce twarze ściskały się przez most dumne kaczki udawały turystów czekaliśmy na śledzie w postaci każdej i korzennej każdy ma czas sprawdź dane i zaloguj się ponownie

@Dag Kłaniam się i dziękuję .