-
Postów
689 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
-
Wygrane w rankingu
1
Treść opublikowana przez marekg
-
najpierw był przewodnik kilka kartek dalej Praga ociemniała zwisała z nieba słońce grzebało się w chmurach na dzień dobry jestem tu przejazdem mam swoją ławkę i ciepły termos na moście Karola deszcz rozlał się po ulicach w wilgotnym powietrzu drżał pierwszy tramwaj kilka parasoli dalej szukałem pustego hostelu i skrawka suchego poranka ze śniadaniem w cenie
-
1
-
czas bez plecaka jeszcze niezapisany jeszcze nienamalowany nikt nie podrzucił kukułczych jaj nie rozpakowałem rozgniecionych planów na pustym lotnisku w zamkniętych szufladach vouchery bezimiennych podróżników przepaść to jedyne słowo między mną a dowolnym kierunkiem na skrzydłach samolotu ptaki goniące po niebie resztki chmur i samotny błękit szklane Pendolino oddala się z dworca bez podróżnych i konduktora kukułcze jaja układam w opuszczonych gniazdach
-
3
-
ten sms wysłałem sam do siebie w natarczywym czasie kiedy wszystko zastygło wbrew zasadom zdrowego oddychania skąpy w wyrażone słowa o pojemności mojego sumienia w nastroju korka szampana przybył po dwóch piknięciach w proroczym odejściu mijających sekund jak dziecko rozwalałem pałac z klocków oczekiwań i wspomnień za moim oknem nieumytym i zeszłorocznym opustoszało niebo zamknięte w małej butelce zimnego poranka
-
niedokończony pamiętnik -przyjacielowi
marekg opublikował(a) utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
za skrzydłami gołębia przeleciał mur ze wszystkich zakątków dzieciństwa wydobyłem wspomnienia utkną na lata w inaczej sformatowanych cegłach bohaterowie zaginionych bajek odwrócili twarze zginęli wkrótce na zaminowanym polu medialnej fantazji ale teraz jest zima jak co roku z deficytem śniegu i ostatnim pożegnaniem kilku przyjaciół pamiętnik dławi się od nadgryzionych słów już na następnej stronie kolejny kalendarz Majów -
@ais Dzięki za uwagę >
-
w okruchach chabrowego wieczoru obudziły się pierwsze gwiazdy namalowane niebo odsłoniło twarz kopuły cerkwi rozpromieniły się złocistą ciszą Jagiellońską przebiegł bursztynowy kot stanęliśmy przed ikoną w modlitwie i blasku świec w zmęczonych oczach liczyłaś moje łzy za kwadrans odjeżdża ostatni pociąg zanim minie peron zgasną wszystkie świece pojawi się wiersz i łza ukryta w zakamarku twarzy
-
w tęsknocie wędrowania rozpływam się w obłokach szukam wędrowców skazanych na bezdroża samotnych z niedokończonej podróży z mapą w ręku zamykam oczy świat zakrył usta i nos za nitką horyzontu gaśnie kłębek zimno-białego dnia wybudzimy się jutro na pustym lotnisku o kilka chwil starsi
-
gdzieś w okolicach piątej dryfuję do góry dnem niebo gubi chmury perony mają smak próżniactwa na ścianach miasta budzi się niedziela mijam stację Aniołów wirtualna ręka częstuje mnie porannym espresso życie to piekło krzyczy wariat w głębi ( na lewo) wyjście ale Bóg jest tak wysoko dom tak daleko
-
idąc po sztucznym śniegu
marekg odpowiedział(a) na marekg utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
@Lahaj Dziękuję -
na tej twarzy nie było słońca spacer online bez wiatru i chłodu w górze ekranu kilka betlejemskich gwiazd dziś prześlę Ci mój głos i emotikon z radosną buźką grudniowe wiersze odczytam w głuchej przestrzeni potem wymodeluję bałwanka bez refleksji w białym śnie czarnej klawiatury
-
idź sobie pobiegaj po księżycu aż w głowie się zakręci mrugnięciem kociego spojrzenia sprowadzę Cię na moją dłoń oczyszczona pełnią otulona w gwiazdy powrócisz ostatnim tramwajem ta noc pojedzie kilka przystanków dalej ranek powitamy czajem i spojrzeniem w grudniowe okno spadających z nieba niedowiarków znajdziemy w roznegliżowanej szafie
-
pamiętasz było kiedyś takie nieme kino z lustrami i pustym bufetem czasem kobieta w golfie sprzedawała tam herbatniki zjadaliśmy je bezszelestnie a wokół słychać było krzyk łuszczonych małych pestek zbici w jedno ciało szukaliśmy bezustannie gniazda prawdy nadzieja przykryta śladami czołgów jarzyła się śniegiem w ciemności nigdy nie przestałem wierzyć że Wolność istnieje realnie
-
pamiętasz jak we śnie zrywaliśmy kwiaty potem w zwiniętym arkuszu nieprzespanej chwili szukaliśmy siebie gdzieś na brzegu dnia ułożyłem Ci bukiet z kwiatów przykryłem ciszą pościeli nie martw się kochanie wszystko pozostało jak wczoraj w tej bieliźnie czasem płatki wspomnień znajdziesz
-
złamano nos w narożniku pozytywnych uczuć pięścią przerażonej dłoni zmieniono kolory wycięto klamki podróż wyję jak wilk siedząc na księżycu z mapą marzeń klucz lecących ptaków zamknął niebo ornitolodzy podążają za cieniem kota wiatr rozdrapał chmury
-
2
-
schody dnia twarze rzeczywiste na przekleństwa najlepsze są papugi ktoś zapala znicz na skrawku asfaltu w cieniu mijających sekund zmieniamy kolor oczu powoli zdejmujemy wszystko za drzwiami schłodzone niebo łódki z wioślarzami skrzynka na paznokcie życie nie zawsze drapie czasem zostawia awizo
-
kot nim zaskowyczą bramy miast obrasta w fiolet czegoś takiego nie ma są puste ramy wszędobylska nagość melancholia i trujący dotyk ust człowiek obrasta w niemoc o dłoniach zimnych i oczach z twardego kamienia
-
To narodziło się wczoraj trzy gwiazdy dalej przedzierając przez powiew oszalałych myśli skropliło w głosie anonimowego telefonu czas na media przecież polityk czy wariat na sznurku też ma prawo ustalać prawa w zgodzie z samym sobą biegać z motyką po nocnym morzu szukając słońca Gloria pozostanie w samogonie z mocą iluzji przegryziona pikantną sardynką i zakazem picia po alkoholu
-
samotność w granatowej nocy zaklina deszcz blade latarnie mrugają przed nosem pijane gwiazdy spadają z nieba na skrzyżowaniu nie ma dziś ulic zabrakło świateł skradziono domy w kałuży tonie skulona stówka odpompowano wezbrane słowa w zawianym świecie w chaosie myśli bosa nadzieja na zebrach kona
-
to kwiat papierowej nocy skulone w ciemności nożyce przecięły wstęgę bram nieskończoności skoro się urodziłeś przebiegnij po alei snajperów w roli bezimiennego wygnańca wypowiedz modlitwę przed poranna kawą do prawdy rzeczywistości wejdź jak do wanny nago i z wiarą w rychłe oczyszczenie za papierowym parawanem oprawcy bawią się w ludzi z żydowską lalką na ręku
-
pięknie
-
wchodzimy do lasu jak do siebie przez otwartą wilgoć ciało nakrył deszcz duszę uniosły drzewa z szelestem liści przebiegł listopad kolejny nie liczymy już oddechów natury niech ta chwila pachnie życiem w ciszy zmówmy kolejny wiersz
-
to tylko cień w nieoznakowanym locie motyla są dwa skrzydła prawdy na koniec lata umiera uniesione ku niebu na dłoniach lęku w przestrzeni czasu przestały tykać potem pojawi się nekrolog poczwarka i jedno muśnięcie skrzydła
-
zbiegliśmy z krainy wierszowanych bajek dziewczynka o włosach w kolorze kasztana zrywa pomarańcze nad lazurowym morzem tańczy anioł a gdzie oliwki pytasz wyciągnij dłoń a potem zamknij oczy wtedy poczujesz smak całej wyspy skaleczyliśmy się odłamkiem marzeń krwistym winem które upija dzień i budzi noc jutro odnajdziemy ślady Hipokratesa zarażeni podróżą nieuleczalni
-
w tym sadzie nie ma słów jabłka za bezcen spadają z drzew jest nierealnie jak w szklance zagęszczonego soku o smaku natrętnej reklamy Pan cieć wpuszcza zgrabnych widzów najpierw zakładamy okulary następnie maseczki uśmiech dostaniemy gratis po przejściu pierwszej malowanej łąki uważajcie na krowy są on line ale bodą i barabanią rogiem gości na sztucznej trawie częstują kartonowym mlekiem potem odlecą bociany zakumkają plastikowe żaby nakręcona myszka udławi kota tu dawno mleko się rozlało a dzieci przestały płakać
-
usiedliśmy przy niebieskiej cerkwi pamiętasz kiedyś byliśmy młodzi dziś pozostał ten sam uśmiech i niewinne dziewczęce spojrzenie na grobach dziadków iskrzą znicze odwróciłaś kwiaty w nasza stronę wspominając w malowanych słowach Wiecznaja pamiat - Człowiek cierpi i kocha w następnej zwrotce już płynie rzeka między pamięcią a snem błyszczy Narew szukasz dawnego echa w tajemnicy życia słońce zakrywa powoli usta utkany z kawałków wieczornego nieba z zapachu łąk kolorów dyni wspomnień powietrza ludzi i cieni podlaski krajobraz letniej chwili