Wędrowiec.1984

Bardzo dobrze, zresztą, starczy spojrzeć na twórczość takich chociażby poetów jezior, czy w ogóle na postulaty ich poezji. Nie lubię przesadnie skomplikowanych wierszy.

@Andrzej P. Zajączkowski Super, zwłaszcza ostatnia zwrotka.

@Andrzej P. Zajączkowski Właśnie przez takie obrazy, zacząłem pisać wiersze. Naczytałem się Sonetów Krymskich, Anhellego, etc., i to wszystko poskładało się w chęć stworzenia czegoś swojego. W ogóle uważam, że poetyckie opisy przyrody są w większości przypadków świetne. Płynnie się przez nie przechodzi, jednakowoż zatrzymując się wyobraźnią tam, gdzie trzeba, by stworzyć w niej obraz, zapisany w utworze. Osobiście, naprawdę uwielbiam.

Właśnie miałem napisać o brzmieniu, ponieważ gdzieś umknęło mi to, co zacytowałem. Przy pierwszym czytaniu, musiałem zwolnić, ale każde kolejne było już dużo bardziej relaksujące. Jest w tym magia poezji, taki pierwiastek, którego po dziś dzień nie potrafię zdefiniować. Super.

@viola arvensis Dziękuję. Chcę dowiedzieć się i zapamiętać mnóstwo rzeczy o wszechświecie. Jako ludzkość, dużo już wiemy, aczkolwiek to wciąż pionierskie czasy.

@Marek.zak1 A nawet kryptogeja.

Od bardzo, bardzo dawna wyznaję podobny pogląd. Bóg dał nam caluteńki wszechświat do odkrywania. Nic, tylko odkrywać, miast zabijać się w bezsensownych wojnach. Jest tak wiele rzeczy, które chciałbym pojąć, czy zobaczyć, a w które ludzkość dopiero zaczyna się zagłębiać. Mechanika kwantowa, wymiary (trzy przestrzenne, plus czas, tak naprawdę), etc. i święty Graal nauki, czyli poszukiwana od lat kwantowa teoria grawitacji. Teoria wymiarów, to już w ogóle niesamowita sprawa, lecz nadmienić należy, że mowa o wymiarach przestrzennych. Czas jest wisienką na torcie. W ogóle, według teorii pętlowej grawitacji kwantowej, jest jednostką jak najbardziej kwantowalną, co jest niesamowite, bowiem mowa tak naprawdę o nieciągłości czasu.

C jest prędkością, po przekroczeniu której przestaje działać znana nam logika. To, że jest akurat zbieżna z prędkością światła? Ot i przypadek. Niestety, a tyle chciałbym zobaczyć i odkryć. "Zajrzeć" pod horyzont zdarzeń czarnej dziury i sprawdzić, czy osobliwość to rzeczywiście np. gwiazda Plancka, która tak naprawdę "żyje" mniej niż sekunda, ale dylatacja czasu jest tak wielka, iż wydaje nam się, że czarne dziury są prawie wieczne (choć to oczywiście nieprawda, ponieważ jest jeszcze np. promieniowanie Hawkinga). Cudowny wszechświat, ale w dalszym ciągu prymitywna technologia. Tak. Pokonanie niesamowitych wręcz odległości we wszechświecie zajmuje fotonowi zero sekund. Dosłownie zero. Co jeszcze bardziej fascynujące, dla obserwatora z zewnątrz tenże czas będzie inny, np. wiadomo, że światło pokonuje drogę ze Słońca na Ziemię w czasie około ośmiu minut. Foton jest cząsteczką nie posiadającą masy, co sprawia, że może podróżować z prędkością C. Tak naprawdę dla fotonu czas nie istnieje, a patrząc np. na galaktykę odległą od nas o pięć miliardów lat, oglądamy przeszłość, bowiem oglądamy ja taką, jaka była właśnie pięć miliardów lat temu. Ach... i tunele czasoprzestrzenne, most Einsteina-Rosena, naukowe podejście w filmie Interstellar... Czasy na odrywanie są cudowne, pionierskie, ale zostało jeszcze tak wiele do zrobiona, że zamiast wybijać się nawzajem w wojnach lepiej byłoby poświęcić więcej wysiłku odkryciom. Wiele planet typu ziemskiego już zostało odkrytych i to na dodatek w ekosferach swoich gwiazd.

@Jacek_Suchowicz Dziękuję, no i taki jest kosmos. Od małego uwielbiam kosmologię i fizykę relatywistyczną, a później doszła jeszcze fizyka kwantowa. To dwa naprawdę cudowne światy.

Tak, prawie, jeśli nawet nie wyłącznie, tajemną.

@Jacek_Suchowicz Tak, generalnie ja się zgadzam, ale np. Johnny Depp pewnie juz by się nie zgodził. Nie lubię tego przysłowia, ale punkt widzenia wielokroć zależy od miejsca siedzenia. Rozstanie, będąc zostawionym, zawsze jest przepełnione goryczą.

@Rafael Marius Co do mnie, tak, masz rację. Rozumiem, ale nie mógłbym funkcjonować w taki sposób. Bardzo ważna jest dla mnie np. rutyna i uporządkowanie wielu czynności.

@Rafael Marius Rozumiem. Zawsze miałem głowę pełną marzeń i fantazji. Zresztą, mam po dziś dzień.

@Somalija Bardzo fajny, rytualno-pogański miłośniczek. Taki klimat wyczuwałem, czytając.

@Rafael Marius Dziękuję. Świat bez marzeń byłby bardzo nudny i jednorodny.

@marekg Zaciekawiło mnie, dlaczego taki tytuł?

@[email protected] Dziękuję.

Wiersz w sumie również o czarnej dziurze opowiada, więc nie mam nic przeciwko. Dziekuje.

@Angelika2929 Dziękuję. :-)

@Domysły Monika Jeszcze raz dziękuję. Jest mi naprawdę niezmiernie miło.

@Domysły Monika Dziękuję. Uwielbiam kosmologię i fizykę kwantową. Czasami staram się przemycać wspomniane tematy do swoich wierszy.

@Domysły Monika Bardzo Ci dziękuję, za naprawdę cudowny komplement.

Poza nieskończoność Czy gdybym nie spoglądał, tam gdzie nieodkryte Warkocze młodych komet swój początek mają… Ach, powiedz, pomóż proszę. Nie wiem, co się stało. Dlaczego, zamiast ciebie, pustkę tylko widzę? Pamiętam - Jakże mocno zamykałem oczy, By akord za akordem, na kosmicznych strunach, Melodie komponować. Gdybym tylko umiał, Jak wtedy, źródło boskiej wykorzystać mocy… I patrzeć przez tętniące wewnątrz gwiazd membrany, Na silnie poskręcaną między nimi przestrzeń, Przez którą przenikają, niemal równocześnie, Splątane od narodzin cząstki i wymiary. Nie mogę się doczekać, by rozgrzane dłonie, Na ziarnach supergromad i galaktyk nowych, Wraz z tobą, tak jak wtedy, znowu móc położyć… Nareszcie! Wiem jak sprawić, że przypomnisz sobie. Zabiorę cię za chwilę, do siedliska światów, O których żaden człowiek nigdy nie usłyszy, Byś mogła horyzonty z delikatnej nici, Przeplatać momentami straconego czasu. Będziemy, tam gdzie wielki wciąż panuje żywioł, Błyszczący pochłoniętą bliskich słońc materią; Śród fal grawitacyjnych tonąć zacznie ciemność, By mogła dla nas powstać naga osobliwość. Bo widzisz, tak naprawdę czas już nie istnieje, Nieważna teraźniejszość, przyszłość, albo wieczność. Zmieniona w promień światła pozostaniesz ze mną, Ponieważ cię stworzyłem - Jesteś mym marzeniem. ---

@Kasia Koziorowska O, a ten jakoby inny, bardziej niepokorny, buntowniczy. Pod koniec, co prawda, wycisza się, niemniej jednak czuję, że przez większość utworu, wspomniany, przeze mnie na początku, charakter jednak pozostaje.

@aniat. A mnie się jeszcze przypomniał Jest taki samotny dom, Budki Suflera.