Rafał Hille

A... to my

poezja czasami prze czasami narzuca nowe kroje

@Leszczym dziękuję za reakcję na tekst :)

@Dag dziękuję za komentarz, zawsze coś ciekawego wyciągniesz z moich tekstów, pozdrawiam

jakieś zdanie dużo mówiło o tym czemu wszystko jest takie jakie jest dlaczego ważne czemu warto je pamiętać nie ukrywać przypomniało mi się nagle podczas schodzenia po schodach wtedy ktoś gdzieś za drzwiami grał w kości i krzyczał że ma same szóstki wtedy pomyślałem że to zdanie nic nie mówi o tym co się stało przed chwilą może kłamało od początku uwodziło jak bombonierka z fotografią wiśni w czekoladzie na opakowaniu

@Nata_Kruk @Dag dziekuje za odwiedziny i ślady bytnonosci :)

@Rafael Marius miło :)

mieszkam wszędzie w łóżkach kobiet zostawionych przez mężów w ich garsonierach z kartonu po butach niewidzialnych obrazach przesyłanych tajnym kodem przedzieram się do ciebie przez gradobicia i choroby przenoszone bezdrożami snów noc jest znowu zła chodzą po niej wielkie szczury a śmierć zabija nad ranem idę korytarzem za jakimiś drzwiami czeka już kochanka obok miednicy gdzie zmywa świeżą miłość dziś nie mam Królewny Śnieżki wybacz ścigają ją służby w całym kraju kilka portretów pamięciowych rozlepiły w Internecie powiedz że mnie kochasz a spieniona miłość wypełni nas białkiem w ustach poczujemy prosty cukier pozwól mi znowu wejść nie oceniaj pochopnie chcę tylko spisać na kartce definicję miłości

@kwintesencja @Leszczym super, że zajrzeliście i zostawiliście parę słów

nasz paskowany latawiec wirował nad krzywym podwórkiem atakował pestkami z wiśni pozycje wroga ocean pływał w kałuży ; pochłaniał nowe ofiary przerażonych dżdżownic i żołnierzyków z kiepskiego plastyku kupowanych w kiosku gdzie siedziała wąsata wydra przebrana za kreta nad naszym stołem w pokoju wygraliśmy dwie wojny z Niemcami radio trzeszczało szumem supernowej z ziemniaka na agrafce a ruski oficer pozdrawiał wciąż satelity na placu zabaw sporo było tych poranków jak na ciebie i mnie i kredowe motyle buszujący w zbożu na skraju miasta dostał od nas złotówkę na pół litra Żytniej ; ostry świat był ciągle daleko ubrany w poduszki ze złymi tygrysami i pięć przystanków na gapę jeszcze nie było podszewki domu, ptaków i różowego nieba przez trawnik przebiegł pies z nogą listonosza a może dozorcy nie lubiliśmy obydwu wtedy powiedziałaś że będziesz mnie kochać zawsze i pojechałaś do Kołobrzegu a ja uwierzyłem latawiec nie chciał lecieć ; nie było wiatru tego dnia

@GrumpyElfdziękuję za serce :)

@goździknie znam tego filmu, dziękuję, że zajrzałeś

@goździkdziękuję za Twoja opinię także. Pozdrawiam

@Kapistrat Niewiadomskino właśnie, jak ułożyć taki rozklad jazdy, gdzie nie ma godzin i minut, kazdy ma swoja rzeczywistosc i swoja pamiec autobiograficzna, ale to już trochę inne historia. dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam!

@Dagbardzo ładny jest Twój komentarz, dziękuję i pozdrawiam serdecznie

@morydzdzięki za Twoje uwagi, wystarczyła mi sekunda, żeby się zgodzić :) @Stary_Kredens to co napisałaś kojarzy mi się bardzo z Epikurem który powiedział że Śmierć, najstraszniejsze z nieszczęść, wcale nas nie dotyczy, bo gdy my istniejemy, śmierć jest nieobecna, a gdy tylko śmierć się pojawi, wtedy nas już nie ma, zgadzam się z tym dziękuię za komentarz @Rafael Mariuspiękny komentarz dałeś, dziękuję!

@Anna_Sendordziękuję za serce :)

@Kapistrat Niewiadomski tak, nie wiadomo czy czas istnieje, czy tylko tak nam się wydaje, że istnieje dzięki, za zajrzenie

no coż, niezłe nawet nie wiedziałem Panie, że Pan tu też wrzucasz

teraz już wiem to wskazówki zegarów pchają czas do przodu zbudowani z uskoków czasu obrotowych zębatek i sprężynek ciągle pytamy czemu kręcą się coraz szybciej a wentylator sekund dmucha co roku mocniej kiedyś przecież zabraknie sekund kwit zbiorczy za zużyte godziny przyjdzie poleconym umarli zaksięgują żywych ręczny chronometr to taki sam zabójca jak zegar z kukułką obaj to ludobójcy za chwilę otworzą się drzwiczki przyciężki ptak oznajmi agonię ostatniej godziny nasłuchuję niewinnych tyknięć która sekunda to ta zła tych którym noga poślizgnie się na skalnym klifie albo pokochają prostytutkę chorą na miłość w końcu zepsuty zegar dwa razy na dobę zna dobrą godzinę a martwy człowiek nawet nie wie że nie żyje

to Ty Marek?

podszedłem do okna księżyc dawał czadu kominem mówiłaś że to już koniec dalej nie da się żyć z rybikami w szafie i fałszywym winem ze spożywczaka na dole po drugiej stronie kobieta machała do postaci ze swojego snu znowu jej balkon i pies z chorym uchem i ja nagi w odbiciu szyby spoconej naszymi ciałami nie pokiwałem jej ciągle zmartwychwstawała ulica o piątej rano anioły ciągnęły resztki absolutu z butelek rozbijanych na gołym bruku kilkanaście metrów nad hydrantami kilka kilometrów od ciebie za moimi plecami na tapczanie szukałaś zapałek a może zapalniczki - to nic nie da, i tak będzie ciemno tylko syczenie ognia i trzask kółka hałas jakby ktoś zwłoki taszczył po schodach

w tym przekroju gdzie nikt nie zagląda mówiłaś ze najlepiej podpatrywać ludzi z dachu za kominem przyklejeni do smoły jak wróble zaglądaliśmy w okna tam gdzie znów gruba kobieta otwarła garderobę pachnącą łajnem i moliną tysiąc kochanków kryło się w tiulach bladych nocą kwiatach sukni na pierwszym gdzie dwa ogniki papierosów malowały opowieści w ciemności został tylko jeden już nie rysuje serc nad balkonem od szczytu piętro niżej żarówka znowu drga bezzębny komik spróbuje stanąć na głowie ten sam spektakl jak co dzień przed całym miastem a na parapecie pod rynną od lat mieszka ciemność w przewróconej doniczce dziurą na dnie pokazuje środek wszechświata

dziękuję wam wszystkim za miłe słowa i komentarze

dziękuję za komentarze, bardzo miło że zajrzeliście wszyscy