Rafał Hille

@Tectosmith dzięki!

@Nata_Kruk mi też podoba się jej komentarz i Twoje przybycie tutaj

@Leszczym krótko, ale bardzo miły koment ;)

@Natuskaa to prawda, chleb był kiedyś na porządku dziennym jeżeli chodzi o karmienie ptaków, najczęściej stary..:) pozdrawiam, dziękuje za przybycie

@Rafael Marius lubię jak do mnie zaglądasz i komentujesz, dzięki i pozdrawiam

w domu mojej babci stał czarny telefon nocami staruszka walczyła z demonami a niemieckie korniki zjadały jej szafę czasami wykręcała jakiś numer i wyrzucała bogu że jest tylu głodnych i że znowu jest za dużo zimy a za mało węgla aparat nigdy się nie odzywał wszyscy bali się czarnego ebonitu, babci i samego pana boga który siedział po drugiej stronie kiedyś podniosła słuchawkę i milczała długo „już wszystko powiedziałam” rzuciła do nas, do telefonu i wyszła na pole zaczął padać śnieg gdy nadleciały gawrony rzucała kawałki chleba; odbijały się od bruzd ziemi bardziej odważne ptaki siadały jej na głowie

to prawda co mówisz, dobra obserwacja, natomiast ten mój tekst nie jest ani o prawdzie, ani o innych wierszach, jedno i drugie tu występuje jako prowokacja, motyw do czegoś zupełnie innego dziękuje za komentarz i to że się dowiedziałem że mam w Tobie fana, miło mi i pozdrawiam :) aaa... rozumiem, że nie mam się rozpraszać jak z kawału z teściową? spokojnie, na razie wszystko dobrze ze mną! ;)

dziękuję za komentarz :)

to nieprawda że prawda zwycięża bo zawsze wali w gacie ze strachu przed kłamczuchami a na końcu i tak KŁAMCZUCHY mówią że PRAWDUCHY nie mówiły całej prawdy nieprawda że „non omnis moriar„ bo wszystko kiedyś zgnije a ludzka pamięć pierwsza prądu zabraknie w Internecie a na końcu zostanie kilka zdziwionych atomów to nieprawda że wszechświat się rozszerza bo jakby puchnął jak gadają to portfel w marynarce byłby grubszy a nie chudszy w końcu to integralna to część uniwersum to prawda że człowiek schodzi na psy jak małpa na ludzi to nieprawda że są trzy kategorie prawdy Prawda, Tyż Prawda, Gówno Prawda bo jest jeszcze Chuj Prawda a to ostateczna prawda o kłamstwie to nieprawda co w tym wierszu i innych wierszach o prawdzie i nieprawdzie z gruntu kłamliwych bo grunt to zdrowie i mleko krowie

@Rafael Marius miło, za spojrzenie

- tunel światło z przodu czasami gaśnie wcześniej zawsze ucieka - echo kroków odbija się głośniej gdy jesteśmy bliżej - oddech rwie się gdy dobiegniemy wpuszczają następnych

również dzięki za komentarz :)

@Nata_Kruk nad tytułem się długo zastanawiałem, ale jeżeli jest trafiony, to uśmiech dla Ciebie :)

@Leszczym @Jacek_Suchowicz to wszystko na jednej Ziemii, dziękuję za wizytę :) Leczym - krótko ale treściwie, dziękuję:)

@sowadzięki :) możesz kliknąć też ten zielony prostokąt

@Jacek_Suchowicz to wszystko na jednej Ziemii, dziękuję za wizytę :)

@Nata_Kruk dawno CIę nie widziałem, więc miło tym bardziej.. :)

mówisz że jesień składa się z wszystkich kolorów RGB kwiatów w książce które oddały ostatnie tchnienie między Barbarą i Bogumiłem w twardej okładce w pudełku po wiśniach wykąpanych w spirytusie ciężkie od wspomnień listy bez podanej daty przydatności do użycia czekają by znowu zapłonąć obserwuję danse macabre liści w swojej ostatniej podróży na Ziemię; sam jestem jak one nabieram kolorów na chwilę przed upadkiem podłóżmy ogień pod papierosy z filtrem na zakochanie znamy się wszak na miłości jak bocian na ornitologii i mapach wojskowych w podróży do domu pod koniec listopada

@Deonix_ tak, uciekł gdzieś ogonek, dziękuję za wnikliwe czytanie i spojrzenie na tekst :) pozdrawiam

@viola arvensis miło że przeczytałaś tekst i dodałaś komentarz :) usmiech

@viola arvensis cieszę sie ze dziala

@Tectosmith cieszę się gdy zaglądasz do moich tekstów

gdy patrzę na niebo to ono tak naprawdę patrzy na mnie widzi mnie jak turysta patrzący z czubka wieży Eiffla na niedopałek papierosa leżący na chodniku jeszcze przez kilka chwil gorący widzi miasto zamknięte w kwadratach ulic tak podobnych do cmentarzy na przedmieściach ledwo odróżnia jedno od drugiego ciągle z góry wyznacza cel ostatnich alei które zwiedzimy ostatniego kota którego pogłaskamy; finalnego drgnienia serca na dźwięk własnego imienia z góry widać więcej i mniej zarazem splątanych ludzi którzy uciekną nad ranem na drugi koniec planszy pierwszym tramwajem niczym wozem opancerzonym z pola bity wszechświat wciąż gdzieś tworzy nowe istoty w lodowych przestrzeniach machają raz do siebie; raz do nas szukają życia gdzieś TAM daleko; TU zbierają wyschnięte mumie wspomnień ciągle stawiają kilka pytań na czasie jak czajnik po powrocie do domu z dalekiej podróży

@Natuskaa cały człowiek składa się z gdybań na swój temat, swoich i innych ludzi

ciągle się potykam o wczorajszego siebie którąś wersję kowbojską może strzelałem z rewolwera do faceta który zajechał mi drogę na pustej ulicy mógł pojechać inaczej nie wiedział jak potężny mam głos wystraszył się i skulił ze strachu gdy walnąłem pięścią w dach albo sportową wygrałem bieg na sto tysięcy kilometrów z innymi plemnikami walczyliśmy na pięści jak ogłupiali żadnej grzeczności „może pan pierwszy..” „proszę, niech pani wejdzie” żadnych uprzejmości wszedłem pierwszy jak do siebie może ta ulubiona jak leżę na trawniku przed domem i długopisem dyryguję gwiazdom