Deonix_

Jest tu fajny pomysł na erotyk, niestety zrealizowany w moim odczuciu trochę na "odwalsie". Do "trysku" jest ciekawie, potem już gorzej. Momentami niezrozumiałe. Pozdrawiam, D.

?

Chyba tą ilustracją spieprzyłeś robotę, że tak powiem nieładnie ? Usiłowałam sobie coś wyobrazić, przesunęłam nieco tekst, a tu- bach, zblokowałam się, Autor nie traktuje mnie poważnie, pokazuje, o czym pisze. Co prawda tekst jest bardzo hasłowy i może ilustracja jakoś tam go wspomaga, ale... To jakoś nie po mojemu tak czynić. No nie wiem, może przesadzam, ale piszę, co czuję w tej chwili. Pozdrawiam, D.

Szacun za szarpnięcie się na sonet ? Mnie się w życiu udało jeden tylko napisać, tzn. prób było więcej, ale tylko z jednego jestem zadowolona ?? Twój wiersz ma ciekawe momenty, ale też jest w nim trochę fraz w mojej ocenie kiczowatych (sama miałam z tym problem przy pisaniu, ta forma niestety bardzo często wymusza sięganie po pretensjonalne, napompowane wyrażenia), a miejscami najzwyczajniej w świecie nie rozumiem. Ale może mi się coś jeszcze rozjaśni. Pozdrawiam, D.

W pierwszym wersie chyba "ę" Ci umknęło. Ten drugi wydzielony dystych osobiście bym rozbiła nieco wstawiając enter po "przeczytane". Dalej czytało się mi nawet jakoś, ale końcówka z tymi niepotrzebnymi słowami... No, nie lubię jakoś takich wyrażeń. W tak popularnym literackim motywie tego typu wstawki są dla mnie drażniące, wybacz. Może innym razem coś zatrzyma mnie przy lekturze. Pozdrawiam, D.

Popieram @eM_Ka. Ponadto, jeśli coś wrzucasz, to lepiej to robić z komputera niż telefonu. Komputerowa autokorekta co najwyżej podkreśla błędy albo nieznane sobie słowa, telefoniczna - może zmieniać treść, przyjrzyj się, czy wszystko jest tak jak chciałaś. Pozdrawiam, D.

Misie mają długaśne i ostre pazury :) I jak nimi machają, to pozostaje zadziornym Kotom tylko mrugać pod sufitem :)))))))) Ale kto nie ryzykuje - nie wygrywa :) Wszystkiego Pięknego w 2020 Roku :))))) D.

@Landryn Dziękuję pięknie :) Wszystkiego NAJ w Nowym Roku :) D.

@iwonaroma Dziękuję ? Nad tymi "się" pomyślę, może jakoś je wyruguję ? W każdym razie zawsze wolę coś powtórzyć, niż mieć błędy gramatyczne i merytoryczne. Pozdrawiam i ja ??

Mocny wiersz, bardzo podoba mi się jego przesłanie, choć to "twierdzenie o zachowaniu godności" na lekcji fizyki mnie jakoś gryzie, rozumiem sens tego wyrażenia i wiem, że licentia poetica daje prawo istnieć takim sformułowaniom, ale jakoś mi to nie pasuje, ale nie ja jestem autorem, nie zmieniaj nic pod moim wpływem, bo możesz popsuć :) Ponadto, dwója z fizyki mogłaby być wg mnie, nie jest określony czas, sytuacja liryczna mogłaby mieć przecież miejsce w PRL-u, tego nie wiemy. A gdyby Asia była tu dorosłą osobą w dalszym ciągu udręczoną przez patologiczną sytuację rodzinną, można by też napisać, że dostała dwóję (na studiach jest skala ocen 2-5). Pozdrawiam, D.

Ech, Kocie Twoje czarodziejskie łapki kreślą tak malownicze i melodyjne krajobrazy, że nawet te ograne przenośnie Ci mogę darować, choć całym sercem jestem za innowacją w poezji i szeroko rozumianej sztuce :) Jedyne, co mi wadzi: dla mnie czasownik zachłysnąć łączy się z się, bez niego jakoś nieprzyjemnie mi się to czyta. prywatnie robię sobie tu liczbę mnogą, jakoś tak mi brzmi lepiej. I to w sumie tyle. Wiersz przywiódł mi na myśl swoją architekturą Inwokację z Pana Tadeusza i przypomina mi stylem nieco pióro Stanisława Grochowiaka, mam wrażenie, że Mickiewiczem i Grochowiakiem się Peel tutaj nieco zachłysnął. Pozdrawiam Kocie, D.

Jest nastrój i obrazowość. Kilka fajnych, zatrzymujących metafor. Ale poproszę o poprawienie błędów gramatycznych i jednego orta (butów) oraz zastosowanie liter zdiakrytyzowanych, bo nie lubię niechlujstwa ? Pozdrawiam, D. P.S. Też od jakiegoś czasu nie lubię grudnia, ale mam nadzieję, że Peelka i Autorka jednak nie zrobią sobie krzywdy. Trzymaj się ciepło Gosiu.

Fajnie. Ale ja tam w zasadzie mogę żyć bez śniegu, tylko te zimne deszcze są paskudne. Pozdrawiam, D.

Ocknęła się w zielonej kałuży, czując w ustach metaliczny posmak. Dookoła było pełno amarantowego dymu. Trochę otępiona wsparła się na nadgarstkach i uniosła górną część tułowia, równocześnie rozglądając się wokół. Znowu jej oczom ukazał się blondyn. Zdziwiona rozdziawiła usta i… wtedy właśnie zaczął ją męczyć duszący, suchy kaszel. Kaszlała tak chyba z pięć minut - dopóki nie wykrztusiła z siebie zwartej, metalowej kuli wielkości męskiej pięści. – To zgnieciony autobus. – rzekł z uśmiechem stojący obok dziewczyny chłopak. Marita wyczerpana i zawstydzona całą sytuacją odsunęła się od niego, i raptownie poderwawszy się pobiegła przez kłęby dymu. –Zaczekaj! Marita, nie idź tam! – krzyczał blondyn. Dziewczyna zatrzymała się. –Skąd wiesz, jak mam na imię? – spytała z zaciekawieniem odwracając głowę w jego stronę. Nie odpowiedział. Zbliżył się tylko, odgarnął włosy z twarzy dziewczyny i delikatnie wsunął język w jej rozchylone usta. Znieruchomiała. Słodkie ciepło rozlało się po jej drobnym ciele. Lewitowała płonąc niebieskim, faceliowym ogniem. A po wszystkim - kiedy ich usta i języki rozłączyły się - ujrzeli zamrożone kłęby złotego pyłu. *** Oboje znaleźli się na scenie. Wokół siebie dostrzegli publiczność ze złożonymi do braw rękoma. Jednak nikt z siedzących na widowni się nie poruszał. Ludzie siedzieli zastygnięci jak woskowe figury. Tylko Marita i jej towarzysz mieli możliwość nieskrępowanej lokomocji. –Marcin, czy ty rozumiesz coś z tego? –Spytała Marita. –Nie, a skąd…? – nie dokończył zdania, gdyż dziewczyna wskazała wzrokiem napis na jego koszulce. Widniały tam jego imię i nazwisko oraz inne dane. Chłopak zarumienił się. –Nic z tego nie rozumiem. Rozumiem, że wiem coś niecoś o tobie, bo mi się przyśniłaś, ale jak wytłumaczyć to?! – powiedział patrząc z niedowierzaniem w dół swojego tułowia. –Jak to możliwe? – Marita wzruszyła ramionami, po czym uśmiechnęła się najsłodziej, jak potrafiła i wtuliła swoją filigranową sylwetkę w smukłe ciało Marcina. W tym momencie kurtyna zawieszona nad nimi opadła i spłukał ich zimny, szklisty deszcz. Oboje stali się przezroczyści. Mogli dostrzec u siebie nawzajem pracujące narządy wewnętrzne. Lecz zamiast przesuwających się różnymi drogami płynów ustrojowych widzieli ciągi cyfr. Tylko impulsy nerwowe w elektrycznych synapsach jawiły im się jako krótkie, lecz ciepło lśniące, mleczne rozbłyski. Cdn. ...

Dla mnie jest skończone, sorry? Ośrodki kojarzą mi się fizycznie, a nie społecznie. Ale to może przez to, że z literaturą - nazwijmy to- artystyczną obcuję w zasadzie tylko tu ?

Toż Brad to też blondyn, więc ujdzie (?) ;) Co do lepkości, cóż - można nie lubić :) Chociaż może przy tym szlifie coś niecoś powinnam osuszyć ;p Cieszę się, że lubisz precyzję w prozie i "jest dobrze" :) Dziękuję i pozdrawiam :) D. Dlatego czasem odnoszę wrażenie, że publikacje z zakresu literatury (nie mam na myśli tych pochodzących ze specjalistycznych wydawnictw naukowych) są lepsze w formie elektronicznej, niż papierowej. Nie ma to jak wgląd licznych obcych, bezstronnych obserwatorów do tekstu.

@Pia P. S. Ale nad Twoimi uwagami oczywiście pomyślę ?

Nadspójnikowcem jestem, niestety. I lubię zaczynać od "ale". Ale przecinek dostawię. Sorry za hiperprecyzję, w prozie ją lubię, w wierszach zostawiam niekiedy przestrzenie ? Powietrze jest ośrodkiem, tak jak np. woda. Miejscem, w którym rozchodzą się fale (tutaj akurat mechaniczne). Dzień pochmurny, to dla mnie akurat żadna innowacja, nawet w czerwcu, poza tym bohaterka nie miała w planach nic szczególnego. Dzięki za zastrzymanie się pod tekstem, pozdrawiam, D.

Cholewka, no wywaliło mnie, a taką miałam ładną odpowiedź ? Dzięki bardzo za zwrócenie uwagi na "naddźwiękowość", pomyślę. Narracja albo ta pierwsza, o której piszesz, albo jakaś forma pośrednia, ja jestem dość trudna do sklasyfikowania ? A początkowa "siwucha"...no cóż, świadoma zrzynka to to nie była, co najwyżej przypadek? Dziękuję i pozdrawiam pięknie, D. @8fun Poprawiłam, ale trochę inaczej, mam nadzieję, że nie ma więcej błędów. Dzięki. Pozdro, D.

Jakbyś mi w myślach czytała, bo o "kasacji" przemknęła mi w kontekście literackim podobna projekcja ? Dzięki, zdrówka również, D.

Pierwsze dwie bardzo mi :)))) Trzecia już nie za bardzo z tą realnością :) Ale to w sumie tylko kwestia moich upodobań. Nie musisz się tym zbytnio przejmować. Całość i tak ładna i spójna. Pozdrawiam, D.

@iwonaroma Dziękuję :) A już miałam zamiar ten tekst wykasować :) D.

@Lahaj Dzięki.

Dzień dobry Państwu. Pozwolę sobie odpowiedzieć ogólnie, choć zazwyczaj robię to indywidualnie - jednak przy takiej rozpiętości wątku, prędkości Internetu i sprawności komputera - chyba by mnie szlag trafił. Mam nadzieję, że to rozumiecie. Postaram się nie pominąć niczego, co byłoby istotne. Przede wszystkim - Dziękuję za czytanie, serca, komentarze do tekstu i udział w dyskusji. Nie spodziewałam się aż tylu odsłon i komentarzy, nie było moim zamiarem doprowadzenie do kłótni, myślałam, że ten tekst po kilku - kilkunastu wypowiedziach czytelników opadnie w dół strony, jak to się zazwyczaj dzieje. Stało się jednak inaczej. Nie zamieściłam kontekstu tej sprawy, ponieważ założyłam, że będzie on przynajmniej po części kojarzony przez Was z doniesień medialnych. Pomyliłam się. Z kolei ujęcie tegoż kontekstu w tekście - moim zdaniem popsułoby go, a pod nim - nie, sorry ja takich rzeczy nie robię. Wiersz powinien istnieć samodzielnie a nie w towarzystwie kolateralnych reportaży. Być może jest zły jakościowo, macie prawo tak uznać. Ale ja też mam prawo pisać lepiej i gorzej. Nie odbierajcie mi prawa do niedoskonałości. Odnośnie postaw wobec sytuacji przedstawionej w wierszu - cieszę się, że przynajmniej część z Was podziela moje stanowisko wobec wyrzucania bezdomnych, dziękuję wszystkim, którzy starali się zrozumieć i wytłumaczyć sobie zachowanie tej kobiety. Nie rozumiem zaś i nie podzielam stanowiska osób, które uznały, że w siłowym usunięciu bezdomnego z autobusu przy panującej na zewnątrz ujemnej temperaturze nie ma nic złego. Jakkolwiek zawsze staram się podchodzić do cudzych poglądów i postaw z szacunkiem i zrozumieniem - budzi to we mnie jakąś odrazę. Wybaczcie. Na razie tyle z mojej strony. Jeszcze raz Państwu dziękuję, D.

@anna_rebajn Twój utwór jest ciekawy. Zwykle daję u siebie sugestywne obrazy w połączeniu z emocjami, ale tym razem wyszło inaczej. Ale nie jestem święcie przekonana, że to na pewno źle. Ale szanuję Twój odbiór i nie wykluczam, że kiedyś ujmę ten problem w innej formie. Miło, że podzielasz moje odczucia odnośnie sytuacji. Dzięki za wizytę, D.